Lizofosfatidna kiselina
| Lizofosfatidna kiselina | |||
|---|---|---|---|
| |||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | LPA | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 22002-87-5 | ||
| PubChem[1][2] | 5497152 | ||
| MeSH | |||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C21H41O7P | ||
| Molarna masa | 436.52 g/mol | ||
|
| |||
| Infobox references | |||
Lizofosfatidna kiselina (LPA) fosfolipidni derivat koji deluje kao signalni molekul.[3]
Funkcija[uredi | uredi kod]
Lizofosfatidna kiselina dejstvuje kao potentan mitogen putem aktivacije tri G-protein-spregnuta receptora visokog-afiniteta: LPA1, LPA2, i LPA3 (takođe poznata kao EDG2, EDG4, i EDG7).[4] LPA je isto tako ligand sledećih receptora: LPA4 (p2y9/GPR23), LPA5 (GPR92) i LPA6 (GPR87).
Klinički značaj[uredi | uredi kod]
Zbog svoje sposobnosti da stimuliše ćelijsku proliferaciju, aberantna LPA-signalizacija je bila vezana sa rakom na više načina. Deregulacija autotaksina ili LPA receptora moše da dovede hiperproliferacije, što može da doprinese onkogenezi i metastazi.
LPA je mogući uzrok pruritusa (svraba) kod obolelih od holestatičkih (poremećen protok žuči) bolesti.
Aktivacija GTPaze[uredi | uredi kod]
Nizvodno od aktivacije LPA receptora, mala GTPaza Rho može da bude aktivirana, čime se naknadno aktivira Rho kinaza. Ovo može da dovede do formiranja stresnih vlakana i ćelijske migracije putem inhibicije fosfataze lakog-lanca miozina.
Metabolizam[uredi | uredi kod]
Postoje brojni potencijalni putevi LPA biosinteze. Najpotpunije karakterisana sinteza je posredovana lizofosfolipazom D (autotaksinom), koja odstranjuje holinsku grupu sa lizofosfatidilholina. Lizofosfatidna kiselina je takođe intermedijar u sintezi fosfatidne kiseline.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Garrett, Reginald; Grisham, Charles M. (2008). Biochemistry. Cengage Learning. str. 235–. ISBN 9780495109358. Pristupljeno 20. 12. 2010.
- ↑ Swarthout JT, Walling HW (December 2000). „Lysophosphatidic acid: receptors, signaling and survival”. Cellular and Molecular Life Sciences : CMLS 57 (13-14): 1978–85. PMID 11215523.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Kremer AE, Martens JJ, Kulik W, Ruëff F, Kuiper EM, van Buuren HR, van Erpecum KJ, Kondrackiene J, Prieto J, Rust C, Geenes VL, Williamson C, Moolenaar WH, Beuers U, Elferink RP. Lysophosphatidic acid is a potential mediator of cholestatic pruritus. Gastroenterology. 2010 May 20. [Epub ahead of print]
- Moolenaar, W.H., Lysophosphatidic Acid, a Multifunctional Phospholipid Messenger. J. Biol. Chem. 1995. (270)22:12949. Article Arhivirano 2008-10-14 na Wayback Machine-u.
- Mills, G.B., Moolenaar, W.H., The Emerging role of lysophosphatidic acid in cancer. Nat. Rev. Cancer. 2003. (8):582. Article
- Garrett, Reginald; Grisham, Charles M. (2008). Biochemistry. Cengage Learning. str. 235–. ISBN 9780495109358. Pristupljeno 20. 12. 2010.
