Koncentracijski logor Crveni krst
Ukoliko ste tražili jugoslovenski film, vidite članak Lager Niš (film).
Logor Crveni krst, poznat i kao koncentracioni logor Crveni Krst ili Lager Niš (nemačko zvanično ime nem. Das Anhalterlager – Nisch), je bio koncentracioni logor lociran u industrijskoj zoni grada Niša u Srbiji. Njime su upravljali Nemci tokom Drugog svetskog rata. Logor je bio smešten u neposrednoj blizini železničke stanice „Crveni krst“ u Nišu, u zgradama koje su do okupacije služile kao vojni magacin.
Logor je formirao šef Gestapoa i Nišu SS kapetan Hamer.
Logor se sastoji od centralne zgrade zatvora, tri pomoćne zgrade, četiri stražarske kućice, dve kule osmatračnice i dva tornja. Centralna logorska zgrada ima dva sprata i potkrovlje na kom se nalazilo 20 samica. U prizemlju se nalazi sto i klupe kao i seno na kome su logoraši spavali. U potkrovlju se nalaze 20 samica, a u nekima od njih je pod bio pokriven bodljikavom žicom. I danas se još uvek se na zidu mogu videti autentnične poruke koje su logoraši ispisivali. Poruke govore o nekim logorašima i datumu kada su otišli u Nemačku.
Neke logoraše su stavljali u samice u kojima je pod bio pokriven bodljikavom žicom. Logoraši su tu mogli samo da stoje i nikako nisu mogli da spavaju. Nedostatak sna ih je vrlo često dovodio do ludila.
Procenjuje se da je oko 30.000 ljudi prošlo kroz ovaj logor, od kojih je 12.000 ubijeno na lokaciji Bubanj. Mnogi drugi zatočenici su prebačeni u logor Sajmište ili druge logore širom Evrope. Žrtve logora su bili simpatizeri pokreta otpora, komunisti, Jevreji i Romi. Više od 300 srpskih Roma je ubijeno u kampu.[1]
Do sada je utvrđeno samo 1910 imena streljanih.
Logor je radio od septembra 1941. do 14. septembra 1944., kada su Saveznici oslobodili Niš.
Zgrade logora sačuvale su autentični izgled, obeležene su spomen-obeležjima i pretvorene u memorijalni muzej „12. februar“ 1967. godine.
Kompleks nekadašnjeg koncentracionog logora „Crveni krst“ u Nišu utvrđen je za spomenik kulture od izuzetnog značaja za Republiku Srbiju odlukom Izvršnog veća SR Srbije iz 1979. godine („Službeni glasnik SR Srbije“, br. 14/79). u Centralni registar nepokretnih kulturnih dobara upisan je pod rednim brojem SK 240.
Konzervatorsko-restauratorski radovi su izvedeni 1979. i 2004. godine.
Trenutno kamp radi kao muzej, međutim postoji manjak sredstava za održavanje. Tokom 2006. muzej je vandalizovan grafitima.[2]
Logor je posebno poznat po bekstvu 105 zatvorenika 12. februara 1942. godine. U odmazdi posle bekstva, za 11 poginulih nemačkih vojnika, streljano je 1.100 rodoljuba. Organizovano bekstvo logoraša bio je jedinstveni događaj u porobljenoj Evropi.
Do bekstva logor je bio opasan bodljikavom žicom, a posle bekstva je celi kompleks ograđen zidom.
Manje bekstvo šest zatvorenika odigralo se 2. decembra 1942.[3]
Godine 1987. snimljen je istoimeni film u režiji Miomira Stamenkovića.
Jedna opština u Nišu dobila je ime po ovom koncentracionom logoru.
- ↑ „On the killing of Roma in World War II”. Arhivirano iz originala na datum 2011-10-06. Pristupljeno 2012-11-05.
- ↑ Haven't ther been enough victims?[mrtav link]
- ↑ http://logorcrvenikrst.wikidot.com/bekstvo-iz-logora-2-decembra-1942-godine-i-nove-odmazde Miroslav M. Milovanović, Logor na Crvenom krstu, NEMAČKI KONCENTRACIONI LOGOR NA CRVENOM KRSTU U NIŠU I STRELJANJA NA BUBNJU, Institut za savremenu istoriju – Beograd, Opštinski odbor SUBNOR – Niš,IRO „Narodna knjiga“ – Beograd.
- Zvanična prezentacija Niša
- „Logor Crveni krst“, Internet stranica o lageru Niš
- „Nekad i sad“ — Slike Arhivirano 2008-06-30 na Wayback Machine-u
- Spomenici kulture u Srbiji
- Obeležavanje godišnjice proboja logora
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
