Spisak vladara Mađarske

Iz Wikipedije, slobodne enciklopedije
Idi na navigaciju Idi na pretragu

Ovo je spisak mađarskih vladara od Arpada do 1918.

Za spisak posle 1918. vidi Mađarski šefovi države.

Uspon države (896—1000) i Kraljevina Mađarska (1000—1918)[uredi - уреди | uredi kôd]

Dinastija Vladar Razdoblje Napomene
Arpadi Almoš
(Álmos)		 oko 854. – oko 895. Almoš je bio prvi istorijski zabeleženi vođa veliki vezir Mađara, otac Arpada. On je ojačao vrhovnu vlast nad svim od sedam tada postojećih mađarskih plemena.
Arpadi Arpad
(Árpád)		 oko 895. – oko 907. Arpad je doveo Mađare u srednju Evropu; vladao je zajedno sa Kursanom (mađ. Kurszán). To je bilo zbog hazarskog načina deobe vlasti, stvarne đula (mađ. Gyula) čiji je nosilac bio Arpad i duhovne kende (mađ. Kende) čiji je nosilac bio Kursan.
Arpadi (vidi napomene) oko 907. – oko 955. U ovom razdoblju mađarski narod je bio podeljen na više plemena, koje su vodile različite vođe. Najčešće je najjače pleme vladalo ostalim plemenima ili su u drugim slučajevima koristili savet plemenskih vladara. Mada je već tada uveliko postojala nasledna loza Arpadovih potomaka. Vladar za koga se zna da je vladao oko 950. godine je bio Fajs (mađ. Fajsz). Ostali iz tog perioda koji su sledili i smenjivali, sa datumima orijentacione prirode, jedan drugog su:
  • Sabolč (oko 907. – ?, bez loze)
  • Tarhoš (oko 907. – posle 922., Arpadi)
  • Zoltan (907. – oko 947, Arpadov sin)
  • Fajs (948. – 955.)
Arpadi Takšonj
(Taksony)		 955. – 972. sin Zoltana
Arpadi Geza
(Géza)		 972.–997. Sin Takšonja;
Arpadi Ištvan I.
(Szent István)
(Vajk)		 997.–1038. Gezin sin, poslednji veliki vezir Mađara (997-1000) i prvi kralj Ugarske (1000-1038)
  • prvobitno poznat pod imenom Vajk, na krštenju dobio ime Stefan (mađ. Ištvan)
  • na početku vladavine slomio otpor paganske aristokratije;
  • pomagao hristijanizaciju Ugarske i osnovao deset biskupija među kojima je prvo mesto po rangu imala Ostrogonska nadbiskupija;
  • 1000. - krunisan za kralja krunom koju je poslao papa Silvestar II;
  • prisajedinio Ugarskoj Banat, Erdelj i Slavoniju (?);
  • podelio državu na županije (mađ. varmeđe);
  • doneo prve pisane zakone u Ugarskoj;
  • sukobio se sa carem Konradom II oko krajeva između Fiše i Lajte;
  • pošto su sinovi poumirali, odredio za naslednika sestrića Petra Orseola
  • proglašen za sveca rimokatoličke crkve 1083, za sveca pravoslavne crkve 2000. godine [2];
Borbe između dinastija 1038. – 1046.
Orseolo Petar I
(Velencei Péter)
(Pietro Orseolo)		 1038.-1041. Stefanov sestrić, sin mletačkog dužda Otona Orseola;
Aba Samuel
(Aba Sámuel)		 1041.–1044. Stefanov sestrić;
  • 1044. - Petar Orseolo proteruje Samuela uz pomoć cara Svetog rimskog carstva Hajnriha III [4];
Orseolo Petar I
(Velencei Péter)
(Pietro Orseolo)		 druga vladavina: 1044.-1046.,
Ustanak Vata 1046.-1047. Povratak proteranih predstavnika dinastije Arpada iz Poljske i Rusije
Arpadovići Andrija I
(András)
(Endre)		 1047.–1061. Vazulov sin,
  • stradao u sukobu sa bratom Belom pokušavajući da presto obezbedi svojim sinovima Salomonu i Davidu [6].
Arpadovići Bela I
(Béla)
(Bajnok)		 1061.–1063. Vazulov drugi sin
  • ugušio pobunu Vatinog sina Januša, poslednju pobunu pagana protiv hristijanizacije Ugarske;
  • umro, navodno, posle hiljadu dana vladavine [7].
Arpadi Šolomon
(Salamon)		 1063.–1074. sin Andrije I
Arpadi Geza I
(Géza)		 1074.–1077. sin Bele I
Arpadi Ladislav I Sveti
(Szent László)		 1077.–1095. sin Bele I
Arpadi Koloman
(Könyves Kálmán)		 1095.–1116. sin Geze I;
  • prvobitno školovan za biskupa te je zbog učenosti bio poznat pod nadimkom Knjižar;
  • 1097. - Bitka na Gvozdu: pogibija poslednjeg hrvatskog narodnog kralja Petra Svačića; Koloman u Biogradu krunisan za kralja Hrvatske;
  • 1102. - prisajedinjenje Hrvatske posle Kolomanovog sporazuma sa hrvatskim plemstvom;
  • 1108. - osvajanje Dalmacije;
  • početak ugarsko-mletačkog suparništva oko Dalmacije;
  • stalni sukobi kralja i njegovog brata Almoša koji je na kraju oslepljen sa maloletnim sinom Belom[11].
Arpadi Stefan II
(II. István)		 1116.–1131. sin kralja Kolomana;
  • 1116-1123. - rat sa Češkom
  • 1127-1129. - rat sa Vizantijom oko Beograda i južne granice Ugarske
  • odredio za naslednika sestrića Šaula[12];
Arpadi Bela II. Slijepi
(II. Vak Béla)		 1131.–1141. sin Almoša i sinovac Stefana II;
Arpadi Geza II
(II. Géza)		 1141.–1162. sin Bele II;
Arpadi Stefan III
(III. István)		 1162.–1172. sin Geze II;
Arpadi Ladislav II.
(II. László)		 1162.–1163. sin Bele II;
  • vizantijski štićenik i protivkralj;
  • navodno otrovan po nalogu ostrogonskog nadbiskupa;
Arpadi Stefan IV
(IV. István)		 1163.- 1165. sin Bele II;
  • vizantijski štićenik i protivkralj;
  • 1163. - odlučno poražen kod Stonog Beograda;
  • ubijen u zemunskoj tvrđavi od strane sopstvenih pristalica;
Arpadi Bela III.
(III. Nagy Béla)		 1172.–1196. sin Geze II;
Arpadi Emerih
(Imre)		 1196.–1204. sin Bele III;
Arpadi Ladislav III.
(III. László)		 1204.–1205. sin Emeriha i Konstance Aragonske;
Arpadi Andrija II.
(II. Jeruzsálemi András)		 1205.–1235. sin Bele III;
Arpadi Bela IV
(IV. Béla)		 1235.–1270 sin Andrije II;
  • kao princ erdeljski knez;
  • osvojio Olteniju i 1233. je uvrstio kao Kumaniju u kraljevsku titulu;
  • Ugarska pretrpela navalu Mongola 1241. godine;
  • ostatak vladavine kralj je podsticao podizanje utvrđenih naselja;
  • naselio Kumane između Pešte i Subotice;
  • od 1261. u povremenim sukobima sa sinom Stefanom V kome je morao da prepusti istočnu i južnu Ugarsku;
  • 1267/1268. - porazio i zarobio srpskog kralja Stefana Uroša I tokom borbi oko Mačvanske banovine[16];
Arpadi Stefan V
(V. István)		 1270–1272. sin Bele IV;
  • od 1245. godine mladi kralj ;
  • od 1261. godine vladar istočne i južne Ugarske;
  • 1266. - osvojio Vidin i dodao Bugarsku ugarskoj kraljevskoj tituli;
  • 1272. - umro tokom rata sa slavonskim banom Joakimom koji je oteo prestolonaslednika Ladislava IV[17];
Arpadi Ladislav IV. Kumanac
(IV. Kun László)		 1272.–1290 sin Stefana V i Jelisavete, ćerke kumanskog poglavara Sajana;
  • tokom maloletstva Ladislava IV državom upravljala njegova majka Jelisaveta;
  • doba feudalne anarhije u Ugarskoj;
  • 1280/1281. - bitka kod Hodskog jezera: porazio pobunjene Kumane koji zatim napuštaju Ugarsku[18];
Arpadi Andrija III. Mlečanin
(III. Velencei András)		 1290–1301. unuk Andrije II i poslednji vladar iz dinastije Arpada;
  • neuspeli pokušaji obnove kraljevske vlasti[19];
Početak vladavine nemađarskih dinastija
Pšemislovići Ladislav V Pšemisl
(Václav III.)		 1301.–1305. Vaclav, češki prestolonaslednik, čukununuk Bele IV;
  • 1301. - krunisan kao Ladislav V.
  • 1305. - odrekao se ugarske krune u korist svog rođaka bavarskog vojvode Otona III[20].
Vitelsbah Bela V
(Otto III. von Wittelsbach)		 1305.–1307. Oton III, bavarski vojvoda 1290.–1312, unuk Bele IV;
  • 1305. - krunisan kao Bela V.
  • 1307. - zarobio ga i proterao erdeljski vojvoda[21];
Anžujci Karlo I. Robert
(Károly Róbert)		 1301.–1342. unuk napuljskog kralja Karla II po ocu, praunuk Stefana V;
  • rodonačelnik ugarskih Anžujaca;
  • 1301. - krunisan u Ostrogonu uz podršku papstva i katoličke crkve u Ugarskoj;
  • 1301-1310. - borba sa drugim pretendentima na presto;
  • 1310-1322. - borba protiv osamostaljenih velikaša i snaženje kraljevske vlasti;
  • 1330. - Bitka kod Posade: ugarski kralj teško poražen u pokušaju da vazalnu poslušnost nametne vlaškom vojvodi Basarabu I;
  • 1335. i 1342. - pohodi protiv srpskog kralja Stefana Dušana sa promenljivim uspehom[22];
Anžujci Lajoš I Veliki
(Nagy Lajos)		 1342.–1382.

sin Karla I Roberta; kralj Poljske (1370-1382);

Anžujci Marija
(Mária)		 1382.–1385. ćerka Lajoša I Velikog i Jelisavete, ćerke bosanskog bana Stjepana II Kotromanića;
  • 1372. verena sa Žigmundom, sinom cara Svetog rimskog carstva Karla IV Luksemburškog;
  • 1382. - krunisana, po očevoj oporuci, za kralja Ugarske.
  • 1384. - Jadviga, Marijina mlađa sestra, krunisana za kraljicu Poljske; formalni raspad ugarsko-poljske personalne unije;
  • 1385. - svadba Žigmunda i Marije u Budimu, posle koje mladoženja odlazi u Češku da traži vojnu pomoć od brata, češkog kralja Vaclava IV
  • jedan deo plemstva krunu nudi napuljskom kralju Karlu III; po Karlovom dolasku u Ugarsku Marija se zvanično odriče krune[24];
Anžujci Karlo II. Drački
(Carlo d'Angiò-Durazzo)		 1385.–1386. Karlo III Drački, napuljski kralj (1382-1386), praunuk Stefana V;
  • 1385. - stigao u Ugarsku i krunisan za kralja 31. decembra kao Karlo II;
  • 1386. - umro od posledica atentata koji je organizovala kraljica-majka Jelisaveta[25];
Anžujci Marija
(Mária)		 druga vladavina: 1386.–1395.
  • 1386. - zarobljena sa majkom kod Gorjana od pristalica napuljskih Anžujaca;
  • 1387. - Jelisaveta ubijena u Novigradu u Dalmaciji; pristalice napuljaca napuštaju Ugarsku; Marija se pridružuje Žigmundu;
  • 1387.-1395. - zajednička vladavina Žigmunda i Marije;
  • 1395. - Marija umire posle nesrećnog pada sa konja[26];
Luksemburzi Žigmund Luksemburški
(Sigismund von Luxemburg)		 1387.–1437. suprug kraljice Marije; sin cara Svetog rimskog carstva Karla IV Luksemburškog; bio je i car Svetog rimskog carstva i kralj Češke
Habsburgzi Albert
(Albrecht II. Habsburg)		 1437.–1439. Albert V, nadvojvoda Austrije i kralj Nemačke (kao Albert II); muž Jelisavete, ćerke kralja Žigmunda Luksemburškog.
Međuvlada Borba za vlast između Vladislava I i Ladislava V
Habsburgzi Ladislav V Posmrče
(Ladislaus Postumus)		 1440.–1457. sin kralja Alberta i Jelisavete, ćerke kralja Žigmunda; austrijski vojvoda (1440-1457) i kralj Češke (1440-1457).
Jagelonci Vladislav I.
(Władysław III Warneńczyk)		 1440–1444. Vladislav III Jagelonac, kralj Poljske (1434-1444);
Hunjadi Matija I Korvin
(Hunyadi Mátyás)		 1458.-1490 sin Janoša Hunjadija, regenta Ugarske (1446-1453);
Jagelonci Vladislav II Jagelonac
(Vladislav Jagellonský)		 1490–1516. Vladislav II Jagelonac Mlađi, kralj Češke (1471-1516), sin poljskog kralja Kazimira IV i sinovac kralja Ugarske i Poljske Vladislava I.
  • tajno se oženio Matijinom udovicom Beatrisom Aragonskom.
  • prilikom stupanja na presto obećava da će ukinuti kraljevsku stajaću vojsku (Crna armada) i ubiranje stalnog poreza.
  • Maksimilijan I., sin cara Fridriha III, bez borbe zauzima Beč i austrijske teritorije koje je prethodno osvojio Matija Korvin.
  • 1492. - mir sa Maksmilijanom Habsburškim i potvrda ugovora o međusobnom nasleđivanju.
  • 1493. - Bitka na Krbavskom polju: hrvatski ban Emerih Derenčenji gine u sukobu sa Osmanlijama.
  • 1495. - primirje između Ugarske i Osmanlija.
  • 1500. - Papa Aleksandar VI odobrava razvod Vladislava II i Beatrise Aragonske;
  • 1505. - Sabor na Rakoškom polju: Plemstvo zabranjuje izbor stranca za kralja posle smrti Vladislava II;
  • 1516. - Pripreme za krstaški rat protiv Turaka se pretvaraju u seljački ustanak pod vođstvom Đerđa Dože[31];
Jagelonci Lajoš II Jagelonac
(II. Lajos)		 1516.–1526. Bio je i kralj Češke;
Ferdinand Habsburški i Janoš Zapolja su bili istovremeno vladari različitih delova Mađarske.
Habsburgzi Ferdinand I.
(Ferdinand I. von Habsburg)		 1526.–1564. šurak Lajoša II.; bio je i car Svetog rimskog carstva.
Zapolje Jovan I Zapolja
(Szapolyai János)		 1526.–1540 Vođa mađarskih plemića, koji su se zalagali za domaćeg vladara (kralja). Priznat za kralja od strane mađarskog plemstva i Sulejmana I Veličanstvenog.(Szapolyai.)
Zapolje Jovan II Žigmund Zapolja
(Szapolyai János Zsigmond)		 1540-1571. Sin Jovana I Zapolje. Kralj Mađarske i knez Transilvanije (Erdelj) po odobrenju osmanskog sultana.
Mađarska je bila podeljena na tri dela: habsburški deo koji je bio na severnom i zapadnom delu države, osmanski u sredini, i poluvazalnu Transilvaniju na istoku, posle 1562.
Habsburgzi Maksimilijan II
(Maximilian II. von Habsburg)		 1563.–1576.  
Habsburgzi Rudolf II
(Rudolf II. von Habsburg)		 1572.–1608.  
Habsburgzi Matija II
(Matthias von Habsburg)		 1608.–1619.  
Habsburgzi Ferdinand II
(Ferdinand II. von Habsburg)		 1618.–1637.  
Habsburgzi Ferdinand III
(Ferdinand III. von Habsburg)		 1625.–1657.  
Habsburgzi Ferdinand IV
(Ferdinand IV. von Habsburg)		 1647.–1654. Vladao de facto samo godinu dana (1653/1654). Umro u 21. godini od velikih boginja.
Habsburgzi Leopold I
(Leopold I. von Habsburg)		 1655.–1705. Vodio Veliki turski rat, osvojio Panoniju od Osmanlija (Eugen Savojski). Sa Karlovačkim mirom, Habsburzi postaju glavna sila u Panoniji i šire se prema jugo–istočnoj Europi.
Pokret za oslobađanje mađarske od Turaka. Habzburzi naseljavaju Srbe (1690.) i Nemce (1682.–1699.) u Južnu Ugarsku.
Habsburgzi Jozef I
(Joseph I. von Habsburg)		 1687.–1711.  
Habsburgzi Karlo III
(Karl VI.)		 1711.–1740.  
Velike seobe Nemaca u Mađarsku (1720.–1800.)
Habsburgzi Marija Terezija
(Maria Theresia von Habsburg ili Mária Terézia)		 1740.–1780.  
Habsburgzi Jozef II
(Joseph II. von Habsburg-Lothringen)		 1780.–1790.  
Habsburgzi Leopold II
(Leopold II. von Habsburg-Lothringen ili II. Lipót)		 1790-1792.  
Habsburgzi Franc
(Franz II. von Habsburg-Lothringen)		 1792.–1835. Abdicirao od naslova rimskog cara 6. augusta 1806. (kraj Svetog rimskog carstva). Od 11. augusta 1804. je vladar Austrijskog carstva (1804–1867). Bio je jedan od pokrovitelja Bečkog kongresa.
Habsburgzi Ferdinand V
(Ferdinand I. der Gütige)		 1835.–1848. Bori se protiv revolucije nikle 1848. (Proljeće naroda). Mađari pod vodstvom Kossutha su proglasili republiku, stoga je car Ferdinand ovlastio generala Jelačića banom Hrvatske u svrhu borbe protiv mađarske revolucije.
Habsburgzi Franc Jozef I
(Franz Joseph von Habsburg-Lothringen ili Ferenc József)		 2. decembar 1848. – 21. novembar 1916. Sin nadvojvode Franza Karla od Habsburga i Sophie Wittelsbach;
Habsburgzi Karlo IV
(Karl von Habsburg-Lothringen)
(IV. Boldog Károly)		 21. novembar 1916. – 13. novembar 1918.   Sin nadvojvode Otona Franje i Marije Josipe Saske;

Povezano[uredi - уреди | uredi kôd]

Reference[uredi - уреди | uredi kôd]

  1. ↑ Istorija Mađara, str. 22-23.
  2. ↑ isto, str. 23-32.
  3. ↑ isto, str. 34
  4. ↑ isto.
  5. ↑ isto, str. 34-35.
  6. ↑ isto, str. 35.
  7. ↑ isto, str. 35-36.
  8. ↑ isto, str. 36-38.
  9. ↑ Istorija Mađara, str. 36-37.
  10. ↑ Istorija Mađara, str. 36-41, 44.
  11. ↑ Istorija Mađara, str. 41-45
  12. ↑ Istorija Mađara, str. 45, 47-50
  13. ↑ Istorija Mađara, str. 49-50
  14. ↑ Istorija Mađara, str. 50-53
  15. ↑ Istorija Mađara, str. 53-55,
  16. ↑ Istorija Mađara, str. 68-79,84-87, 621
  17. ↑ Istorija Mađara, str. 87-88, 621
  18. ↑ Istorija Mađara, str. 88-90, 621-622
  19. ↑ Istorija Mađara, str. 90-92
  20. ↑ Istorija Mađara, str. 93-94, 622
  21. ↑ Istorija Mađara, str. 94, 622
  22. ↑ Istorija Mađara, str. 92-107
  23. ↑ Istorija Mađara, str. 108-122, 623-625
  24. ↑ Istorija Mađara, str. 122-124, 625
  25. ↑ Istorija Mađara, str. 123-124, 625
  26. ↑ Istorija Mađara, str. 124-127, 625-626
  27. ↑ Istorija Mađara, str. 122-150, 625-628
  28. ↑ Istorija Mađara, str. 152-159, 629
  29. ↑ Istorija Mađara, str. 152-155, 629
  30. ↑ Istorija Mađara, str. 159-175, 629-631
  31. ↑ Istorija Mađara, str. 175-182, 631-632
  32. ↑ Istorija Mađara, str. 178,182-183,185-187, 632

Literatura[uredi - уреди | uredi kôd]

Spoljašnje veze[uredi - уреди | uredi kôd]

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Spisak_vladara_Mađarske&oldid=41260274