Shropshire
County Shropshire
| |
|---|---|
| |
| U sastavu | Engleske |
| Upravni oblik | county |
| Glavni grad | Shrewsbury |
| Lord poručnik Visoki šerif |
Algernon Eustace Heber-Percy Diana Flint |
| Površina | 3487 km² |
| Stanovništvo | 472.770 |
| Gustoća | 136 stanovnika na km² |
Shropshire skraćeno Shrops (čita se Šropšir) je historijski i ceremonijalni county i unitarna jedinica na zapadu Engleske. [1]
Njegovo starije normansko ime je Salop.[1]
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Shropshire leži u regiji Zapadni Midlands, ima površinu od 3,487 km², na kojoj živi 472,770 stanovnika.[1]
Shropshire sa zapada i sjeverozapada graniči sa Walesom, a sa sjevera sa Countyem Cheshire, sa istoka sa Countyem Staffordshire, sa jugoistoka sa Countyem Worcestershire i sa juga sa Countyem Herefordshire.[1]
Grad Shrewsbury, u centru Shropshira je administrativni centar.[1]
Shropshire je do 2009. bio administrativno podjeljen na pet distrikta: Bridgnorth, North Shropshire, South Shropshire, Oswestry i Shrewsbury and Atcham.[1]
Danas je podjeljen samo na dva distrikta, koji imaju status unitarnih jedinica; Shropshire i Telford and Wrekin.
Rijeka Severn geografski dijeli Shropshire na brdoviti jugozapad i valovitu ravnicu na sjeveroistoku, sa tromim potocima i velikim površina nekadašnjih močvara.[1]
Shropshire ima vlažnu oceansku klimu.[1]
Historija[uredi | uredi kod]
Arheolozi su otkrili brojne artefakte iz kasnog neolitika i ranog brončanog doba, kao što su tumulus pored Ludlowa i megaliti kod Stapeley Hilla. Gradina iz starijeg željeznog doba ima kod Bury Ditchesa, Burrowa, Caer Caradoca, Wrekina i Old Oswestrya. Rimska legionarska fortifikacija iz 1. vijeka - Wroxeter (Viroconium) bio je jedan od najvećih gradova u Rimskoj Britaniji. Rimljani su iskapali srebro i ugljen.[1]
Granični položaj Shropshira između Engleske i Walesa odredio je njegovu srednjovjekovnu historiju. Nakon anglosaksonske invazije tokom 8. vijeka podignuti su zemljani bedemi Watt’s Dyke i Offa's Dyke, za zaštitu granice između pretežno anglosaksonskog Kraljevstva Mercija na istoku i velških kneževina na zapadu. Nakon normanskog osvajanja 1066., velik dio Shropshira proglašen je privatnim šumama i lovištima, a prema Walesu je podignuta dvostruka linija zamaka.[1]
Kasnija historija srednjovjekovne Shropshira je kronika velških prodora i baronskihl pobuna. Tokom 13. vijeku visoka kvaliteta šropširske vune donijela je prosperitet Ludlowu, Shrewsburyu i Bridgnorthu koji su izrasli u značajna trgovišta, naročito Shrewsbury koji je postao centar za veći dio sjevernog Walesa, tad se razvilo stočarstvo u vlažnijim područjima. Između 15. - 17. vijeka, okrupnili su feudi pa se tad prionulo isušivanju močvara.[1]
Moderna industrija izrasla je početkom 18. vijeka, kad je Abraham Darby došao u Coalbrookdale, u današnji borough Telford and Wrekin, i razvio metodu taljenja željezne rude s koksom. Kako mu je kraj nudio zalihe ugljena bez sumpora i vapnenca, a rijeka Severn odlične uvjete za transport brodovima - Shropshire, je ubrzo postao najveći proizvođač željeza u Engleskoj. Prvi most od lijevanog željeza na svijetu podignut je kod Ironbridga 1779., kao i prvi brod od željeza koji je zaplovio Severnom 1787., kao i jedna je od prvih eksperimentalnih željezničkih lokomotiva koju je izgradio Richard Trevithick 1801.[1] Roba se distribuirala mrežom kanala koji su povezali Severn sa rijekama Dee, Mersey i Stour.
Iskapanje ugljena prestalo je krajem 20. vijeka.[1]
Ironbridge je 1986. uvršten na UNESCO-vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi, kao spomenik industrijske revolucije[2]
Privreda[uredi | uredi kod]
I pored svoje industrijske baštine, Shropshire je i nadalje ostao poljoprivredni kraj, naročito razvijenog ovčarstva i govedarstva. Zbog tog su stočni sajmovi u Shrewsburyu, Ludlowu, Oswestryu i Craven Armsu jedni od najvećih u Engleskoj.[1] Pored tog razvijeno je i ratarstvo, a najviše se uzgajaju žitarice, šećerna repa i krumpir.[1]
Pored metalurgije razvijena je i prehrambena industrija a ima i nešto kamenoloma.[1]
