Adolf Frederik od Švedske
| Adolf Frederik | |
|---|---|
| |
| Portret Adolfa Frederika | |
| Kralj Švedske | |
| Vladavina | 25. mart 1751. - 12. februar 1771. |
| Krunidba | 16. novembar 1751. |
| Prethodnik | Frederik I |
| Nasljednik | Gustav III |
| Vladavina | . |
| Supruge | Louisa Ulrika od Prusije |
| Djeca | Gustav III Karl XIII Frederik Adolf Sofia Albertina |
| Dinastija | Holstein-Gottorp |
| Otac | Christian August od Schleswig-Holstein-Gottorfa |
| Majka | Albertina Frederika od Baden-Durlacha |
| Rođenje | 14. maj 1710. Dvorac Gottorf, Schleswig (Grofovija Schleswig) |
| Smrt | 12. februar 1771. Stockholm |
| Vjera | luteran |
Adolf Frederik rođen kao Adolf Friedrich (Schleswig, 14. maj 1710. - Stockholm, 12. februar 1771.), bio je Švedski kralj od 1751. do svoje smrti - 1771. [1]
Frederik je bio prvi švedski monarh iz njemačke dinastije Holstein-Gottorp.
Biografija[uredi | uredi kod]
Frederik je rođen kao sin vojvode Christiana Augusta od Schleswig-Holstein-Gottorfa (1673. - 1726.) i Albertine Frederike od Baden-Durlacha.[1]
Još dok je Adolf Frederik stolovao kao biskup Lübecka (1727. - 1750.), paralelno je upravljao i Grofovijom Holstein-Kiel u razdoblju 1739. - 1745. u ime tadašnjeg maloljetnog vojvode - Karla Petera Ulricha (kasnijeg ruskog cara Petra III).[1] Tadašnja frakcija švedskog parlamenta - Hat, izabrala je 1743. Adolfa Frederika za nasljednika švedskog trona. Njegov izbor osiguravala je i ruska carica Elizabeta, kao pobjednica u Rusko -švedskom ratu vođenom od 1741. do 1743. Ona je naime prijetila da će u protivnom anektirati Finsku i istočne dijelove Švedske, zbog svega toga je Adolf Frederik - 1751. izabran za švedskog monarha nakon smrti Frederika I.[1]
Za njegove vladavine prava moć bila je koncentrirana u rukama parlamenta (Riksdaga), zbog tog se Adolf Frederik čak dva puta nastojao osloboditi njegove kontrole. U svom prvom pokušaju 1756. umalo je izgubio prijestolje, iako mu je pomagala utjecajna supruga - Louisa Ulrika, sestra pruskog kralja Fridrika II..[1] Uspio je tek u svom drugom pokušaju (1768. - 1769.) uz pomoć sina, prijestolonasljednika Gustava III tad je uspio iz parlamenta istjerati gotovo sve proruske simpatizere. Ali se i ta pobjeda uskoro pretvorila u Pirovu, jer je pobjednička partija - Hat, vrlo brzo zaboravila na obećanje da će izglasati povećanje kraljevskih ovlasti.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
| Prethodnik: | Kralj Švedske | Nasljednik: |
| Frederik I | Gustav III |
