1751

Iz Wikipedije, slobodne enciklopedije
Idi na navigaciju Idi na pretragu
Ovo je članak o godini 1751.
Milenijum: 2. milenijum
Vjekovi: 17. vijek – 18. vijek – 19. vijek
Decenija: 1720-e  1730-e  1740-e  – 1750-e –  1760-e  1770-e  1780-e
Godine: 1748 1749 1750 – 1751 – 1752 1753 1754
Prva stranica prvog toma Francuske enciklopedije.
1751. po kalendarima
Gregorijanski 1751. (MDCCLI)
Ab urbe condita 2504.
Islamski 1164–1165.
Iranski 1129–1130.
Hebrejski 5511–5512.
Bizantski 7259–7260.
Koptski 1467–1468.
Hindu kalendari
• Vikram Samvat 1806–1807.
• Shaka Samvat 1673–1674.
• Kali Yuga 4852–4853.
Kineski
• Kontinualno 4387–4388.
• 60 godina Yin Metal Koza
(od kineske Ng.)
Holocenski kalendar 11751.
p • r • u
Podrobnije: Kalendarska era

Godina 1751 (MDCCLI) bila je redovna godina koja počinje u petak po gregorijanskom kalendaru odn. redovna godina koja počinje u utorak po julijanskom kalendaru.

Događaji[uredi - уреди | uredi kôd]

  • početkom god. - Crnogorski vladika Vasilije Petrović je u Beču, tuži mitropolita Pavla Nenadovića jer mu nije dao sve tražene crkvene utvari, zatim se s njima vraća u Crnu Goru[1]
  • 18. 4.[2] - Ugarski sabor:
    • Člankom 23 određeno da će slavonske županije biti neposredno predstavljene u Ugarskom saboru, što ipak ne znači da su izdvojene ispod hrvatske banske vlasti.[3] Ugarsko plemstvo je odbilo prijedlog o preuređenju vojske po austrijskom uzoru.[4]
    • Marija Terezija je potvrdila odluku iz 1741 da se manastir Marča vrati unijatima (sprovedeno 1753).[5], takođe traženo i se sprovede odluka iz iste godine o proterivanju srpskih episkopa, što je carica odbila.[6]
  • 20. 4. - Nakon smrti svog oca princa Fredericka od Walesa mladi princ George postaje britanski prijestonasljednik.
  • 27. 5. - Posebnom privilegijom osnovan Potiski distrikt[7] sa sedištem u Bečeju (do 1848. i 1860-72), sa 13-14 naselja (od 1769. sa deset); privilegija o određivanju ko se može naseliti nije poštovana[8].
  • lipanj, početkom - U Banskoj krajini izbijaj pobuna na čelu sa knezom Todorom Kijukom (Teodorom Kijugom[9]) - krajišnici su nakon regulacije bili opterećeni novim dužnostima i teretima.[10] Nove banske regimente se zaklinju kralju i kruni umjesto kraljevstvu, habsburška centralna vlast može bez ograničenja raspolagati vojnom silom Krajine.[11]
  • 11. 7. - Ruska carica šalje poslaniku u Beču, Mihailu Bestuževu-Rjuminu, uputstvo u vezi doseljavanja Srba, dva dana kasnije unapređeni srpski oficiri koji su se odlučili za seobu, Jovan Horvat je general-major (u austrijskoj službi su teško bili više od kapetana)[12]
  • rujan - Pobunjeni banski krajišnici se nagodili s vlastima. U ovo vreme je izbila pobuna u ličkim selima Bruvno i Lovinac, koja je ubrzo ugušena.[5]
  • septembar - Pošto su uhapšene neke sluge Jovana Horvata, koje su uhvaćene u vrbovanju za Rusiju, on kreće i stiže 10. oktobra u Kijev; sa njim je 218 lica a do sledećeg proleća oko hiljadu.[13]
  • 15. 9. - Pećki patrijarh Atanasije II u poseti Sarajevu, deputacija dalmatinskih Srba traži da im rukopoloži Simeona Končarevića za episkopa, što on prepušta dabro-bosanskom mitropolitu Gavrilu Mihiću.[14][15]
  • 23. 9. - 14. 11. - Drugi karnatski rat: Opsada Arcota u kojoj trupe Britanske istočnoindijske kompanije pod Robertom Cliveom uspješno brane strateški važno uporište Arcot od mogulskih snaga.
  • 10. 10. (29. 9. po j.k.) - Miholjdan je rok da se graničari iz Potiske i Pomoriške krajine opredele za vojnički ili civilni stalež.[16] Završeno razvojačenje Tamiško-pomoriške krajine. Ne želeći da postanu kmetovi, neki Srbi se sele u južni Banat ili Rusiju.

Kroz godinu[uredi - уреди | uredi kôd]

  • Objavljeni prvi tom Francuske enciklopedije.
  • Dekretom Marije Terezije obećana sloboda veroispovesti pravoslavnim trgovcima koji se dosele u Trst - u početku organizovana zajednička srpsko-grčka opština i crkva.[17]
  • U Banatu su se izdvojili vojni od civilnih poslova, pod vojnom upravom su ostali pančevački, palanački i oršavski, a osam distrikata je dobila komora na upravu.[18]
  • Provedena nova konskripcija u regulisanoj Banskoj krajini, krajišnici moraju kupovati nove uniforme.
  • Ukinuto pravo habsburškim gradovima da naplaćuju carinu na robu koja se prevozi rekom pored njihovih obala - podsticaj za trgovinu.[19]
  • Aksentije II Palikuća je hercegovačko-zahumski episkop (do 1763).[20]

Rođenja[uredi - уреди | uredi kôd]

Smrti[uredi - уреди | uredi kôd]

Reference[uredi - уреди | uredi kôd]

  1. ↑ Istorija s. n. IV-1, 502
  2. ↑ Šišić, Povijest Hrvata 1526-1918, 343
  3. ↑ Historija n. J. II, 1037-8
  4. ↑ Historija n. J. II, 874
  5. ↑ 5,0 5,1 Istorija s. n. IV-1, 219
  6. ↑ Istorija s. n. IV-1, 225
  7. ↑ Istorija s. n. IV-1, 266
  8. ↑ Istorija s. n. IV-1, 210
  9. ↑ Istorija s. n. IV-1, 218
  10. ↑ Historija n. J. II, 1038-40
  11. ↑ Historija n. J. II, 1056
  12. ↑ Istorija s. n. IV-1, 238-9
  13. ↑ Istorija s. n. IV-1, 241
  14. ↑ Istorija s. n. IV-1, 542
  15. ↑ Istorija s. n. IV-2, 51
  16. ↑ Istorija s. n. IV-1, 198
  17. ↑ Istorija s. n. IV-1, 230
  18. ↑ Historija n. J. II, 1158
  19. ↑ Historija n. J. II, 1181
  20. ↑ Istorija s. n. IV-1, 459
Literatura
  • Historija naroda Jugoslavije II, Školska knjiga Zagreb, 1959
  • Istorija srpskog naroda, Četvrta knjiga, prvi tom, Srbi u XVIII veku, SKZ Beograd 1986 (IV-1), drugi tom (IV-2)

Vanjske poveznice[uredi - уреди | uredi kôd]

Commons-logo.svg
Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=1751&oldid=41044620