Podgorica

Za ostala značenja, vidi Podgorica (razvrstavanje).

Podgorica
Podgorica
Grb
Osnovni podaci
Opština	Podgorica
Stanovništvo
Stanovništvo ((2003))	250 000
Geografija
Koordinate
Podgorica Podgorica (Crne Gore)
Ostali podaci
Poštanski kod	81000, 81101, 81102 81103, 81104, 81105 81106, 81107, 81108 81109, 81110, 81111 81112, 81113, 81114 81115
Pozivni broj	020
Registarska oznaka	PG

Podgorica (srednjovjekovno Ribnica, od 1946. do 1992. Titograd), glavni i najveći grad Crne Gore; 250 000st.(2016) Šire područje Podgorice obuhvata 10,4 % teritorije Crne Gore i 27,3 % njenog stanovništva.

Podgorica se prije nazivala Ribnica, Zeta i Titograd. Njen pogodan položaju na ušću reke Ribnice u Moraču u Zetsko-bjelopavlićkoj ravnici. Grad je blizu zimskim centrima na sjeveru zemlje i ljetovalištima na Jadranskom moru.

Саво Брковић

Podgorica se nalazi blizu ostataka rimskog grada Dokleje. U srednjem vijeku ovde je postojalo naselje koje se zvalo Ribnica, a pod ovim imenom grad se prvi put spominje 1326. Podgorica je od 1878. ušla u sastav Kneževine Crne Gore. Od 1946. je administrativno sjedište Crne Gore, a za vrijeme SFRJ Podgorica se zvala Titograd.

Geografski položaj

Podgorica se nalazi u južnom dijelu Crne Gore. Oblast je ispresecana rijekama, a sam grad se nalazi 15 km severno od Skadarskog jezera na samom kamenu. Reke Morača i Ribnica teku kroz grad, dok u blizini protiču Zeta, Cijevna, i Sitnica . Sa gradnjom tunela Sozina Jadransko more je na svega pola sata vožnje.

Nasuprot većem delu Crne Gore, Podgorica leži u ravnici na severnom kraju Zetske ravnice. Jedini izuzetak su brda koja nadgledaju grad. Najvažnije brdo je Malo brdo (205 m), koja se uzdiže iznad Momišića. Ostala brda su Gorica , Velje brdo, Ljubović i Dajbabe.

Klima

U Podgorici vlada izmijenjena sredozemna klima sa toplim i suvim ljetima i hladnim zimama. Iako je grad na samo 50 km od Jadranskog mora, blizina Dinarskih planina na sjeveru mijenja njegovu klimu. Prosečna količina padavina je 1.544 mm. Temperatura prelazi 25 °C tokom oko 135 dana u godini, a srednja dnenva temperatura je 16,4 °C. Broj kišnih dana je 115, a jak vetar duva otprilike tokom 60 dana. Periodični, ali jak sjeverni vetar ima uticaj na klimu zimi tako što izaziva osjećaj da je temperatura nekoliko stepeni niža.

Podgorica je naročito poznata po izuzetno toplim ljetima: temperature preko 40 °C su česte tokom jula i avgusta. Najviša zabilježena temperatura od 45,8 °C izmerena je 16. avgusta 2007. Snijeg je rijedak ali ne i nepoznat u Podgorici.

Istorija

Podgorica je raskrsnica nekoliko istorijski važnih puteva, blizu reka Zete, Morače, Cijevne, Ribnice i Sitnice, u dolini Skadarskog jezera i blizu Jadranskog mora, u plodnoj niziji sa prijatnom klimom. Najstarija ljudska naselja su iz praistorije; najstariji fizički ostaci su iz kasnog kamenog doba. U ilirskom periodu, područje Zetsko-bjelopavlićke nizije su naseljavala plemena Labeati i Dokleati. Labeati su zauzimali područje od Skadra do današnje Podgorice i sazidali su tvrđavu Medun (Meteon). Dokleati su takođe živeli u području reke Zete i zahvaljujući povoljnom geografskom i putnom položaju, ekonomski su se brzo razvijali. Njihovo najveće naselje je bila Doklea, grad oko 3 km severozapadno od današnje Podgorice.

U rimsko doba na području današnje Podgorice postojala su tri urbana centra: Alata, Birziminium i Doklea. Sa padom Rimskog carstva i dolaskom prvih slovenskih i avarskih plemena, u okolini se dešavaju mnogi krupni događaji. Vremenom su stare tvrđave izgubile svoj značaj i sagrađeni su novi gradovi. Sa naseljavanjem ovog područja, Sloveni su stvorili novu državu, prihvatili hrišćanstvo i feudalni poredak. Slovenska plemena u ovom području su bila u stalnom ratu sa Vizantijom i pokušavala su da osnuju svoju državu. Rezultat ovoga je bilo osnivanje novog naselja koje je dobilo ime Ribnica po reci na kojoj je sagrađeno. Prvi pomen Ribnice je za vreme vladavine srpske dinastije Nemanjića, pošto je rodonačelnik ove dinastije Stefan Nemanja rođen u Ribnici. Značaj Ribnice je bio u njenom značaju kao raskršća u komunikaciji za zapadom.

Naziv Podgorica upotrebljen je prvi put 1326. godine u sudskom dokumentu kotorske arhive. Grad je bio ekonomski jak: trgovačke veze između Dubrovnika i države Nemanjića, dobro razvijene u to vreme, su išle do trga Podgorice kroz Trebinje i Nikšić. Ovo je ubrzalo razvoj grada i povećalo vojni značaj. Tursko osvajanje Podgorice 1474. godine je prekinulo ovaj procvat. U razdoblju turske vlasti, 1858. godine, u gradu je bilo 630 islamskih i 270 kršćanskih kućanstava. Turci su sagradili veliku utvrdu u Pogodici, koja je od od trgovačke postaje postala glavna baza za odbranu i napad na okolna nemirna plemena. Uvrđenje je izdržalo sve napade sve do 1878. kada su ga osvojili Crnogorci. U saglasnosti sa odlukom Berlinskog kongresa, Podgorca je pripala Crnoj Gori, što je označilo kraj četvorovekovne turske vladavine. Grad se brzo razvijao kao trgovačko sjedište. Godine 1902. osnovana je fabrika duvana, prvo značajnije privredno preduzeće, a dvije godine kasnije Zetska štedionioca, koja će ubrzo prerasti u Podgoričku banku.

Grb Titograda

Prvi svjetski rat je označio kraj brzog razvoja Podgorice, do tada najvećeg grada tek proglašene Kraljevine Crne Gore. Grad je 1916. okupirala Austro-Ugarska i držala ga do 1918. Nakon savezničkog oslobođenja, u gradu je 26. novembra 1918. održana Podgorička skupština na kojoj je donesena odluka o pristupanju Crne Gore Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Između dva svjetska rata, broj stanovnika Podgorice se kretao oko 13.000 lica.

Trg republike u Podgorici (do 2006. Trg Ivana Milutinovića) je 2006. godine popločan i renoviran.

Podgorica je pretrpela velika razaranja tokom Drugog svjetskog rata, pošto je bila bombardovana preko 70 puta, što je izazvalo smrt preko 4.100 osoba. Grad su oslobodili partizani 19. decembra 1944.

U socijalističkoj Jugoslaviji, pod imenom Titograd, grad je 13. jula 1946. postao glavni grad SR Crne Gore umjesto Cetinja. Uslijedio je period još bržeg razvoja: stanovništo grada se dramatično uvećalo, grad je bio značajno industrijalizovan, poboljšana je infrastruktura, osnovane su zdravstvene, obrazovne i kulturne ustanove. Grad je postao komercijalni, društveno-ekomonomski i kulturni centar republike. Napredak je još jednom zaustavljen zbog raspada SFRJ tokom 1990ih. Ime Podgorica je vraćeno na referendumu 2. aprila 1992.

Ratovi su zaobišli Crnu Goru, ali je cela država trpela ekonomske posledice. Period stagnacije je trajao tokom 1990ih, a privreda je počala da se oporavlja početkom 21. vijeka. Poslije referenduma o nezavisnosti 2006. Podgorica je postala glavni grad nezavisne Crne Gore. U njoj se nalazi sjedište Vlade i Skupštine.

Administrativna podjela

Opština Podgorica se sastoji od užeg gradskog jezgra i dve gradske opštine, Golubovci i Tuzi. Pojam gradskih opština je usvojen Zakonom o glavnom gradu iz 2005. Gradska opština, po sadašnjem zakonu, ima sledeća tela:

• skupštinu gradske opštine
• predsjednika gradske opštine

Cela opština Podgorica je podeljena u 57 mjesnih zajednica.

Gradske četvrti Podgorice su:

1. Centar
2. Preko Morače
3. Blok 5
4. Blok 6
5. Tološi
6. Momišići
7. Gornja Gorica
8. Donja Gorica
9. Pod Goricom
10. Zagorič
11. Zlatica
12. Murtovina
13. Masline
14. Konik
15. Vrela Ribnice
16. Stari Aerodrom
17. Drač (Podgorica)
18. Dahna
19. Stara Varoš
20. Zabjelo
21. Tuški put
22. Dajbabe
23. Donji Kokoti
24. Vranići

Naseljena mjesta

Andrijevo, Arza, Balabani, Baloči, Barlaj, Barutana, Begova Glavica, Bezjovo, Benkaj, Beri, Berislavci, Bigor, Bijelo Polje, Bioče, Bistrice, Blizna, Bolesestra, Botun, Božaj, Brežine, Briđe, Brskut, Budza, Buronji, Cvilin, Cijevna, Crvena Paprat, Crnci, Čepurci, Ćafa, Ćemovsko polje, Ćepetići, Delaj, Dinoša, Dolovi, Doljani, Donje Stravče, Donji Kokoti, Donji Milješ, Donji Vranići, Drač, Draževina, Drešaj, Dromira, Drume, Duga, Dučići, Dušići, Duške, Đurđevina, Đurkovići, Đurmani, Farmaci, Fundina, Golubovci, Goljemadi, Gornja Gorica, Gornja Vrbica, Goričani, Gornje Stravče, Gornji Kokoti, Gornji Milješ, Gornji Vranići, Gostilj, Gradac, Grbavci, Grbi Do, Gurec, Helmnica, Kiselica, Klopot, Konik, Kopilje, Kornet, Kosor, Kotrabudan, Koći, Kržanja, Kruse, Krševo, Kuči, Kupine, Kurilo, Lekići, Lijeva Rijeka, Liješnje, Liješta, Lovka, Lopate, Lužnica, Lutovo, Ljajkovići, Lješanska nahija, Mahala, Malo Brdo, Mataguži, Medun, Mileti, Milunovići, Milješ, Mitrovići, Mojanovići, Momče, Mosor, Mrke, Mužeška, Nabon, Nikine Uvale, Nikmaraš, Omerbožovići, Opasanica, Orahovo, Oraovice, Orasi, Ožezi, Parci, Pastirica, Pelev Brijeg, Petrovići, Peuta, Pikalj, Pobrežje, Podgorica, Podhum, Ponari, Poprat, Potoci, Prisoja, Prifti, Progonovići, Radeća, Radovče, Rakića Kuće, Raslovići, Raći, Releza, Rijeka Piperska, Rudine, Sadine, Selište, Seoca, Seoštica, Sjenice, Skorać, Slacko, Smokovac, Spinja, Srpska, Staniselići, Stanjevića Rupa, Stara Varoš, Stari Aerodrom, Stijena, Stjepovo, Stupovi, Sukuruć, Šujaci, Šušunja, Tološi, Trabojin, Trmanje, Tuzi, Tuzi Ljevorečke, Ubalac, Ubli, Velje Brdo, Veruša, Vidijenje, Vilac, Vilusi, Vladni (Vladne), Vranići, Vranj, Vranjina, Vranjske njive, Vrbica, Vukovci, Vuksanlekići, Zabjelo, Zagorič, Zagreda, Zaugao i Zlatica.

Općine Golubovci i Tuzi statistički se vode kao prigradske općine.

Demografija

U naselju Podgorica živi 101.027 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 34,3 godina (33,3 kod muškaraca i 35,3 kod žena). U naselju ima 40.090 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,40.

Stanovništvo u ovom naselju veoma je heterogeno, a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Godina Stanovnika 1948. 14369 1953. 19868 1961. 35054 1971. 61727 1981. 96074 1991. 117875 116235 2003. 136473 140734 2011. 243837 Stanovništvo prema polu i starosti m ž ? 386       461 80+ 528       876 75-79 914       1330 70-74 1511       1956 65-69 2481       2772 60-64 2541       3015 55-59 2872       3220 50-54 4547       4961 45-49 4986       5325 40-44 4668       5248 35-39 4543       4909 30-34 4781       5265 25-29 5291       5762 20-24 5582       5779 15-19 5683       5341 10-14 5224       4784 5-9 5018       4643 0-4 4857       4413 prosek 5265 704 Domaćinstva Broj domaćinstava po popisima od 1948-2003. Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2003. Broj domaćinstava 4030 5360 9549 16457 25152 32210 40532 Domaćinstva po broju članova po popisu od 2003. Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosečan broj članova Broj domaćinstava 40090 5804 6910 7515 10648 5867 2190 704 252 95 105 Domaćinstva Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002. Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002. Broj domaćinstava 51314 18128 30297 1176 993 720 56220 Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002. Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosečan broj članova Broj domaćinstava 15801 30443 6854 2455 667 Stanovništvo prema delatnosti koju obavlja Pol Ukupno Poljoprivreda, lov i šumarstvo Ribarstvo Vađenje rude i kamena Prerađivačka industrija Proizvodnja i snabdevanje... Građevinarstvo Trgovina Hoteli i restorani Saobraćaj, skladištenje i veze Muški 24673 533 9 19 4493 891 1262 3273 868 2715 Ženski 20173 362 6 10 2220 348 304 3936 696 1149 Oba 44846 895 15 29 6713 1239 1566 7209 1564 3864 Pol Finansijsko posredovanje Nekretnine Državna uprava i odbrana Obrazovanje Zdravstveni i socijalni rad Ostale uslužne aktivnosti Privatna domaćinstva Eksteritorijalne organizacije i tela Nepoznato Muški 440 872 4789 867 690 1972 3 48 929 Ženski 746 782 3162 2192 2223 1514 9 46 468 Oba 1186 1654 7951 3059 2913 3486 12 94 1397 Privreda Građevinski bum u Podgorici Zgrada Centralne banke Crne Gore Podgorica nije samo administrativni centar Crne Gore već i njen glavni ekonomski pokretač. Najveći deo crnogorske industrije i finansijskih preduzeća se nalazi u Podgorici. Pre Prvog svjetskog rata, privreda Podgorice se zasnivala na trgovini i zanatstvu, što je ostalo iz vremena duge turske vladavine. Poslije Drugog svjetskog rata, Titograd je postao glavni grad Crne Gore i doživeo je brzu urbanizaciju i industrijalizaciju. U gradu i njegovoj okolini su osnovane fabrike za preradu aluminijuma, duvana, tekstila, vina i građevinske firme. Zbog raspada Jugoslavije Podgorica je ostala bez tržišta, sirovina i sredstava da investira i modernizuje svoju privredu. Ovo je dovelo do pada vrednosti mnogih preduzeća, od kojih su neka zatvorena. Ona koja su preostala su privatizovana i uglavnom su se oporavila. Kombinat aluminijuma Podgorica (u vlasništvu Rusala) i AD Plantaže (proizvodnja vina i alkoholnih pića) su najveća preduzeća u Podgorici. Početkom 21. veka finansijski i uslužni sektor u Podgorici se brzo razvio. U gradu se nalaze dve crnogorske berzaberze, kao i većina crnogorskih banaka je smeštena u gradu. Privredne aktivnosti u Podgorici su se uglavnom preusmerili sa teške industrije u sektor telekomunikacija, građevinasrtva i bankarstva. Investitori i strane kompanije koji su otvorili svoja predstavništa u Podgorici su značajno doprineli rastu i unošenju raznolikosti u ekonomiju grada. Kao sporedni efekat znatno su porasle cene građevinskog zemljišta. Saobraćaj Nekada je uslugu gradskog prevoza pružalo samo Gradsko saobraćajno preduzeće, javno preduzeće u vlasništvu grada. Preduzeće je bankrotiralo početkom 21. veka, posle čega je gradski prevoz pružalo dvoje privatnih prevoznika. Gradski javni prevoz je ponovo uveden, dok privatni prevoznici voze pod imenom Gradski saobraćaj. Kultura Malo je spomenika kulture sačuvano, s obzirom na razaranja iz Drugog svetskog rata. Iz turskog perioda sačuvana je Sahat-kula iz 18. vijeka, dve od nekadašnjih šest džamija (Osmanagića i Doganjska), kao i uske ulice oko njih koje sačinjavaju Staru varoš. Podgorica je dom brojnih crnogorskih kulturnih ustanova i događaj. U njoj se nalazi Crnogorsko narodno pozorište i Gradsko pozorište, u čijem sklopu se nalazi Dečje pozorište i pozorište lutaka. Iako nije bogata muzejima i galerijama kao istorijska kraljevska prijestonica Cetinje, postoji nekoliko značajnih muzeja: Muzej grada Podgorice čuva bogatu baštinu Podgorice. Osnovan je 1950. i podeljen je u četiri kategorija: arheološku, etnografsku, istorijsku i kulturno-istorijsku. U njemu se nalazi predmeti iz ilirskog i rimskog perioda. Cetar za arheološka istraživanja je osnovan 1961. Njegov zadatak je da čuva, klasifikuje, obnavlja i prikazuje arheološka nalazišta. Muzej Marka Miljanova u Medunprikazuju život Crnogoraca iz 19. veka. To je najznačajniji crnogorski memorijalni muzej te vrste. Prirodnjački muzej prikazuje primerke crnogorske flore i faune. Ovaj muzej nema svoje mesto za izlaganje, uprkos brojnim predlozima i inicijativama da se sagradi. Značajna umetnička galerija je dvorac Petrovića iz perioda Kraljevine Crne Gore u parku Kruševac, najvećem parku u Podgorici. Dvor kralja Nikole, Perjanički dom, dvorska kapela i okolne zgrade su preuređeni u umetničku galeriju 1984. Od 1985. ono je deo Centra savremenih umetnosti i u njoj je smješteno oko 1500 umjetničkih dela. Bioskop Kino kultura, osnovan 1949, je zatvoren novembra 2008. zbog stalnih finansijskih gubitaka koje je donosio. On je bio jedini bioskop u gradu tokom 5 decenija. Zgrada bivšeg bioskopa će biti pretvorena u Gradsko pozorište Podogorice. Ubrzo po njegovom zatvaranju otvoren je novi bioskop u tržnom centru Delta Siti. Obrazovanje Podgorica je središte više univerzitetskih, naučnih i kulturnih ustanova (među kojima su Crnogorska akademija nauka i umjetnosti (CANU) i Univerzitet Crne Gore). U opštini podgorica se nalazi 34 osnovne škole i 10 srednji škola, uključujući jednu gimnaziju. Slavni ljudi Dejan Savićević, bivši profesionalni fudbaler Predrag Mijatović, bivši profesionalni fudbaler Stevan Jovetić, profesionalni fudbaler Duško Vujošević, poznati košarkaški trener Zoran Filipović, fudbalski trener Niša Saveljić, bivši profesionalni fudbaler Mladen Božović, profesionalni fudbaler Radojica Božović, vlasnik FK Zeta iz Golubovca Dragoljub Brnović, bivši profesionalni fudbaler Veliša Mugoša, bivši atletičar Sergej Ćetković, poznati pjevač Duško Radinović, legendarni fudbaler Crvene Zvezde Drazen Vujosevic, svjetski sampion u profesionalnom dizanju tegova Refik Šabanadžović, legendarni fudbaler Crvene Zvezde Marija Savić, bivša odbojkašica Crne Gore Aleksandar Dundžić, profesionalni MMA borac Milena Knežević, poznata rukometašica Branko Brnović, bivši profesionalni fudbaler i selektor Fudbalske reprezentacije Crne Gore Igor Burzanović, profesionalni fudbaler Ante Miročević, bivši profesionalni fudbaler Dušan "Duško" Vlaisavljević, bivši profesionalni fudbaler i selektor mlade fudbalske reprezentacije Crne Gore Bojan Marović, poznati pjevač Danilo Mitrović, poznati košarkaški radnik Budimir Vujačić, bivši profesionalni fudbaler Dejan Vukićević, fudbalski trener Miodrag Stojanović Gidra, poznati kikbokser i borac Milena Vučić, pevačica Nikola Mirotić - Stajović, košarkaš Tijana Radonjić, manekenka i model agencije No Models Igor Kolaković, poznati odbojkaški trener Marijana Križanović - Kašćelan, manekenka i fudbalski menadžer Nikola Bulatović, bivši košarkaš Simon Vukčević, poznati fudbaler Katarina Knežević, poznata manekenka Milena Milašević, atletičarka Mihajlo Milonjić, šahista Ivan Strugar, crnogorski kikbokser Milan Purović, poznati fudbaler Marija Vujović, poznata manekenka Dejan Radonjić, košarkaški trener Vesna Milović, atletičarka Marko Todorović, košarkaš Sanja Jovićević, glumica Maja Noveljić -Romčević, glumica Vladimir Dašić, košarkaš Marijana "Maja" Bulatović, poznata bivša rukometašica Jelena Marinković, Fordov model-manekenka, novinar Marina Kuč, plivanje Мирослав Ћосовић (публициста), публицитса Arhitektura Džamija u Podgorici Mešavina arhitektonskih stilova odražava nemirnu istoriju grada i države. Kao deo Otomanskog carstva sve do 1878. Podgorica ima mnoge primjere turske arhitekture. Najstariji dijelovi grada, Stara Varoš i Drač su predstanici ovog stila, sa dvije džamije, sahat-kulom i uskim, krivudavim ulicama. Kada je grad postao dio Crne Gore, gradsko jezgro se prebacilo na drugu stranu rijeke Ribnice, gde se grad razvijao u više evropskom stilu sa širokom ulicama koje se sijeku pod pravim uglom. Tokom Drugog svjetskog rata, Podgorica je skoro sravnjena sa zemljom. Poslije oslobođenja, počela je obnova, kao i u drugim dijelovima socijalističke Jugoslavije. Podignuti su brojni stambeni blokovi, sa dizajnom tipičnim za zemlje istočnog bloka. Svi ti dijelovi grada izgrađeni su sa druge strane rijeke Morače. Čak je i prazan prostor u gradskom centru ispunjen sa brutalističkim građevinama, što je rezultovalo spojem starog i novog. Stambeni i poslovni blokovi iz perioda SFRJ su pružali prostrane površine za život i rad, ali su bili kritikovani zbog neinventivnog i sivog izgleda. Veliki napredak u arhitekturi Podgorice zbio se krajem 1990-ih, i od tada izgled grad se brzo promenio. Stambene i poslovne zgrade se brzo podižu, sa novim arhitektonskim trendovima koji uključuju veliku upotrebu čelika i stakla. U pokušaju da stvore prepoznatljiv i moderni glavn igrad, gradske vlasti su uložile značajna sredstva u renoviranje gradskih javnih površina. Tako je grad dobio nove trgove, parkove i spomenike. Nove znamenitosti su pravloslavni Hram Hristovog vaskrsenja i most Milenijum, koji se već smatra novim simbolom Podgorice i koji sa 57 metara visokim pilonom dominira panoramom grada. Glavna gradska ulica je Ulica slobode, koja je i gradski korzo, dok pešačku zonu čine Njegoševa i Hercegovačka ulica, sa buticima i kafićima. Glavni gradski trg koji se nazivao Trg Ivana Milutinovića je 2006. godine proširen i popločan i sada se zove Trg Nezavisnosti. Gradovi pobratimi Skoplje Beograd Jerevan Zagreb Moskva Stokholm London Bari Reference Vanjske veze Podgorica na Wikimedijinoj ostavi Zvanična stranica Opštine Podgorica Turistička Organizacija Grada Podgorice J.P. Aerodromi Crne Gore - Aerodrom Podgorica Montenegro Airlines - Podgorica Čelebić Gradnja Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain) Satelitska mapa (Wikimapia) Gugl satelitska mapa (Maplandia) Plan naselja na mapi (Mapquest)