Grafit Stjepana Bobeka u Njegoševoj ulici u Beogradu
Rođen 3. decembra1923. u Zagrebu. Već sa trinaest i po godina igrao je za prvi tim Viktorije, nižerazrednog kluba. Kao dvadesetogodišnjak postao je centarfor Građanskog. 1945. godine je došao u Partizan i za „crno-bele“ je igrao sve do 1959. Za tih trinaest godina Bobek je odigrao 468 utakmica i dao 403 gola. Bio je centarfor, individualista, sjajan dribler, neobično vešt golgeter. Kasnije je dobio ulogu konstruktora igre. Igrao je za tim uživajući u pripremanju šansi saigračima. Bobekov poslednji pas najčešće je bio „pola gola“, a njegovo „rolanje“ lopte i „zlatna peta“ ostali su u Jugoslovenskom fudbalu pod Bobekovim zaštitnim znakom kao i lična kreacija. Kao fudbaler Partizana Bobek je osvojio dva prvenstva i četiri kupa. U svojstvu trenera imao je više uspeha: pet šampionskih titula, dva kupa (grčki i tuniski) i jedno prvo mesto u drugoj saveznoj ligi Jugoslavije (s Vardarom). 1995. godine izabran je za najboljeg fudbalera Partizana svih vremena.
Za seniorsku reprezentaciju Jugoslavije je debitovao 9. maja1946. u prijateljskoj utakmici protiv Čehoslovačke u Pragu, a prvi gol je postigao već u revanšu 29. septembra iste godine, kada je Jugoslavija pobedila Čehoslovačku sa 4:2. Za reprezentaciju Jugoslavije igrao je 63 utakmice i postigao 38 golova.[2] Od dresa sa državnim grbom oprostio se 16. septembra1956. u meču Kupa dr. Gerea protiv Mađarske (1:3) u Beogradu.
