Dragobužde je naselje u Srbiji smešteno u Poljanici, grad Vranje u Pčinjskom okrugu, na oko 3 km zapadno od Vlasa, gde je sedište Mesne zajednice. Prema popisu iz 2002. bilo je 49 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 56 stanovnika).
Dragobužde se nalazi između sela Vlase na istoku, Trstena na zapadu, Golemo Selo na severu i Roždace na jugu. Razmešteno je najvećim delom po Dragobuškom ridu (između Trstenske i Senske reke) i u dolini Bele vode, a jedan deo, kao zasebna mahala Krivi Deja, je na desnoj obali Trstenske reke. Selo je razbijenog tipa, u svom većem delu nema izražene mahale. Posle oslobođenja od Turaka1878. godine smatrano je za mahalu sela Vlase.
Stanovnici sela bave se poljoprivredom, uglavnom ratarstvom, stočarstvom i voćarstvom. Selo ima dosta hrastove šume u vidu zabrana, sada mestimično prošaranim manjim četinarskim zasadima. Bogato je izvorima zdrave planinske vode, pa su mnogi stanovnici nižih sela kao što je Vlase i Golemo Selo, vodu u svoje kuće doveli iz Dragobužda. Od ranije su poznati Anđelinkov kladenac i Vetrenjača.
Nema tragova ranijih naselja, osim ostataka Arnautskog groblja. U početku je selo bilo srpsko, a u drugoj polovini 18. veka tu su se naselili Arnauti iz Ravnog Dela i Oruglice i potisnuli Srpsko stanovništvo. Posle 1878. godine svi Arnauti su se iselili, a Dragobužde naselili Srbi pretežno iz sela Vlase (iz roda Babaivaninci, Đergazovci, Đurakovci i drugi). Na brdu zvanom Logor vidljivi su tragovi rovova i skloništa, verovatno iz vremena borbi za oslobođenje ovih krajeva od Turaka. Tu su nalažene kugle od olova koje su bile deo „džebane“ pušaka toga vremena
Seoska slava, litije ili krste, je u utorak, treći dan Duhova.
U naselju Dragobužde živi 42 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 48,7 godina (48,8 kod muškaraca i 48,6 kod žena). U naselju ima 16 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,06.
Ovo naselje je u potpunosti naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).
Rista T. Nikolić, Poljanica i Klisura, izdanje 1905. godine, strana 197. (Srpski etnografski zbornik, Beograd, knjiga IV, Srpska kraljevska akademija).
Srbija
