Dobrejance se nalazi u južnom delu Poljanice , između sela: Sikirje na istoku, Uševce, Stance i Roždace na severu i Drenovac na jugu, a na zapadu se proteže do vrha Orlova čuka (1274 m). Razmešteno je najvećim delom sa leve strane Veternice, oko Samobučke doline i na mestima Dobrejanski rid, Cerovi rid, Jabukovo, Jejak i Lazarov kladanac, a samo manjim delom sa desne strane ove reke. Razbijenog je tipa i nema izraženih mahala.
Od centra Vlasa udanjeno je oko 6 km. U istočni deo sela stiže se asfaltnim putem Vranje - Mijovce, a u zapadni (planinski) deo iz Vlasa, preko Stanca, ili slabijim putevima iz pravca Drenovca.
Selo je skoro u celini pokriveno bukovom šumom, ima osobine tipičnog planinskog sela. Zemlja je slabog kvaliteta, nepodobna za ratarstvo. Stanovništvo se ipak izdržava ekstenzivnom poljoprivredom, sa naglaskom na stočarstvo i voćarstvo. Pored toga, razvijena je goroseča. Bogato je zdravom planinskom vodom, a najpoznatiji kladenci su Bajramov, Zećirov, Nurin i Ibišov.
O nastanku sela malo se zna. Do dolaska Arnauta u ove krajeve, u Dobrejancu su živeli Srbi, od kojih su poznati Dabarci i Kovandžici, i neki Grk koji se kasnije poturčio. O tome da su selo osnovali Srbi govore ostaci, zidine, tri stare crkve. Jedno crkvište je u dolini Veternice, neposredno pored puta Drenovac - Uševce, a drugo u vrh sela, kod mesta Jabukovac. Dolaskom Arnauta, Dabarci su se iselili u Vranje a Kovandžici u obližnje selo Smiljević. Kao veliko, raštrkano albansko selo, Dobrejance spominje putopisac Han (Johan Georg fon Han) 1861. godine. Posle oslobođenja 1878. godine, selo je ponovo naseljeno Srbima. Aćimovići su doselili iz Ostrovice , Stevanovići i Pavlovići iz Drenovca, Antići (Ćurkovčani) i Šopci iz Sekirja, Stevanovići i Đorđijinci iz Uševca, Ristići iz Lesnice u Pčinji, Stojkovići iz Belanovca, Guzezini iz Drenovca.
U selu je osnovna četvorogodišnja škola. Seoska slava (litije, krste) je na Gorešnjak, 26. jula
U naselju Dobrejance živi 74 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 51,8 godina (53,0 kod muškaraca i 50,8 kod žena). U naselju ima 29 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,90.
Ovo naselje je u potpunosti naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).
Rista T. Nikolić, Poljanica i Klisura, izdanje 1905. godine, strana 185. (Srpski etnografski zbornik, Beograd, knjiga IV, Srpska kraljevska akademija).
Srbija
