Reșița
„Rešica” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Rešica (razvrstavanje).Reșița
| |
|---|---|
,_in_departare_Resita_Nord,_1_nov_2008.jpg) | |
| Koordinate: 45°18′N 21°53′E / 45.300°N 21.883°E | |
| Država |  Rumunjska
|
| Okrug | Caraș-Severin |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Mihai Stepanescu |
| Površina | |
| - Ukupna | 197.65 km²[1] |
| Stanovništvo (2011.) | |
| - Grad | 73,282[1] |
| - Gustoća | 370.8[1] |
| Vremenska zona | UTC+2 (UTC+3) |
| Službene stranice www.primaria-resita | |
| Karta | |
  Reșița | |
Reșița ([ˈreʃit͡sa]) čita se Rešica (mađarski: Resicabánya [ˈreʃit͡sɒbaːɲɒ], njemački: Reschitz [ˈrɛʃɪts]) je grad na zapadu Rumunjske od 73,282 stanovnika.[1]
Reșița je administrativni centar okruga (judet) Caraș-Severin.[2]
Geografske karakteristike[uredi - уреди | uredi kôd]
Reșița leži u rumunjskom dijelu Banata, pored granice sa Srbijom[2] u kotlini rijeke Brzave[2], u brdima Banatskih planina.
Pored Reșițe leže dvije općine Karaševo i Lupak, u kojima živi dosta Hrvata.
Historija[uredi - уреди | uredi kôd]
Naselje pod imenom Rečjoka i Rečika nastalo je na tlu antičkog dačko - rimskog naselja u 15. vijeku. Prvi put je dokumentirano u 17. vijeku za osmanske vlasti.[3] Za tek osnovane austrijske vlasti 1717. dokumentirano je kao - Retziza.[3]
Oko imena grada, postoje dvije hipoteze, po prvoj ime je izvedeno od latinskog: recitia - hladni izvor, po drugoj je slavenskog porijekla od rečica što znači mala rijeka ili potok.
Austrijanci su pronašli dosta ugljena i željezne rude u neposrednoj okolici naselja. Pa su još za Marije Terezije 1768. počeli sa planovima o korištenju tih potencijala. Sa proizvodnjom željeza počelo se 1771. kad je Rečica imala samo 750 stanovnika.[3] Za austrijske vlasti u grad se doselilo puno Njemaca, ali i ostalog stanovništva Austro-Ugarske.
Nakon Drugog svjetskog rata željezara je radikalno modernizirana i višestruko povećana, na bazi rudnika ugljena - Anina, i rudnika željezne rude Dognecea i Ocna de Fier u neposrednoj okolici grada. Uz željezaru je izniklo i niz tvornica za proizvodnju dizelskih motora, željezničkih lokomotiva i masivnih građevinskih konstrukcija.[2]
Nakon pada socijalističkog režima željezara, a i sve ostale tvornice vezane uz nju našle su se u velikim teškoćama i radikalno su smanjile ili potpuno ugasle svoju proizvodnju. Tako da je i broj stanovnika Reșițe radikalno opao od 110.260 koliko ih je bilo 1989.[3] na današnjih 73,282.[1]
Iz rudnika se još uvijek izvozi nešto malo magnetita.[2]
Znamenitosti[uredi - уреди | uredi kôd]
Najveća znamenitost grada je muzej u kom se čuva dosta neolitskih artefakata pronađenih na tlu grada i puno predmeta iz nekadašnjeg rimskog naselja.[2]
Grad je dobro povezan cestama i željeznicom sa ostalim gradovima u zemlji.
Gradovi prijatelji[uredi - уреди | uredi kôd]
Izvori[uredi - уреди | uredi kôd]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Reșița” (engleski). City population. http://www.citypopulation.de/php/romania-carasseverin.php?cityid=050790. Pristupljeno 26. 02. 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 „Reșița” (engleski). Encyclopædia Britannica. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/499349/Resita. Pristupljeno 26. 02. 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 „Resita History, Romania” (engleski). Travengo. http://www.travelgrove.com/travel-guides/Romania/Resita-History-c1647083.html. Pristupljeno 25. 02. 2015.
Vanjske veze[uredi - уреди | uredi kôd]
| ||||||||
