Francisco Martínez de la Rosa
| Francisco Martínez de la Rosa | |
|---|---|
.jpg) | |
| premijer Španije | |
| Na položaju 10. januar 1834 – 7. jun 1835 | |
| Monarh | Isabella II |
| Prethodi | položaj ustanovljen |
| Slijedi | José María Queipo de Llano |
| državni sekretar | |
| Na položaju 28. februar 1822 – 5. august 1822 | |
| Monarh | Ferdinand VII |
| Prethodi | Ramón López Pelegrín (v.d.) |
| Slijedi | Evaristo Fernández San Miguel y Valledor (acting) |
| Lični detalji | |
| Rođenje | 10. 3. 1787. Granada, Španija |
| Smrt | 7. 2. 1862. (dob: 74) Madrid |
| Politička stranka | Realista Moderado |
| Religija | katolik |
| Potpis |  |
Francisco de Paula Martínez de la Rosa Berdejo Gómez y Arroyo (10. mart 1787 - 7. februar 1862) bio je španski književnik i liberalni političar, poznat kao prvi predsjednik Savjeta ministara, odnosno premijer Španije, a na kome je mjestu služio od 1834. do 1835. godine.
Rođen je u plemićkoj porodici u Granadi. Pažnju je privukao kao izuzetno nadareno dijete, te je već sa 12 godina primljen na pravni fakultet Granadskog univerziteta, a u dobi 18 godina je tamo stekao zvanje profesora. Godine 1812. je bio jedan od zastupnika Kadiškog kortesa koji je za vrijeme rata sa francuskim okupatorima donio prvi španski ustav i uveo ustavnu monarhiju. Po povratku kralja Ferdinanda VII na prijestolje i restauraciji apsolutizma, de la Rosa je bio protjeran na otok Gomera na obali Sjeverne Afrike. 1820. je vraćen u Madrid, a godine 1822. ga je kralj imenovao ministrom vanjskih poslova. 1823. je pao u nemilost i bio prisiljen bježati u Pariz, gdje se počeo zanimati za romantičarski književni pokret.
Nakon Ferdinanodve smrti se vratio u Španiju i bio izabran u Cortes, gdje će ostati do smrti. Godine 1834. je imenovan premijerom. Njegov kratki mandat je obilježilo formalno ukidanje Španske inkvizicije.
