Učestvovao je na strani liberala u Karlističkim ratovima. Kao član progresivne stranke, borio se protiv samovlašća Espartera. Novembra 1842. godine učestvuje u ustanku Saragose, a maja 1843. godine vodi ustanke u Reusu. Od 1860. godine učestvuje u Tetuanskom ratu protiv Maroka. Dve godine kasnije je na čelu ekspedicionih snaga protiv Meksika. Ubrzo napušta dalju saradnju s intervencionistima. Godine 1864. je prognan kao zaverenik protiv vlade, a naredne godine je na čelu pokreta za ujedinjenje Portugalije i Španije. U revoluciji 1868. postaje ministar rata, a sledeće godine i predsednik vlade. Ubijen je u nikad razjašnjenim okolnostima 30. decembra 1870. godine.
