Luis González Bravo
| Luis González-Bravo | |
|---|---|
 | |
| premijer Španije | |
| Na položaju 5. decembar 1843 – 3. maj 1844 | |
| Monarh | Isabella II |
| Prethodi | Salustiano de Olózaga |
| Slijedi | Ramon Maria Narvaez |
| premijer Španije | |
| Na položaju 23. april 1868 – 19. septembar 1868 | |
| Monarh | Isabella II |
| Prethodi | Ramon Maria Narvaez |
| Slijedi | Jose Gutierrez de la Concha |
| državni ministar za vanjske poslove | |
| Na položaju 29. novembar 1843 – 3. maj 1844 | |
| Prethodi | Salustiano de Olózaga |
| Slijedi | Manuel de la Pezuela, 2. markiz od Vilume |
| ministar unutrašnjih poslova | |
| Na položaju 16. septembar 1864 – 21. jun 1865 | |
| ministar unutrašnjih poslova | |
| Na položaju 10 July 1866 – 20 September 1868 | |
| član Cortesa (Cádiz) | |
| član Cortesa (Madrid, Jaén, Málaga) | |
| član Cortesa (Kanarski Otoci) | |
| Lični detalji | |
| Rođenje | Luis González-Bravo y López de Arjona |
| Nacionalnost | špansko |
Luis González Bravo y López de Arjona (Cádiz, 8. jul 1811 – Biarritz, 1. septembar 1871) bio je španski političar, diplomat, novinar i mecena, koji je u dva navrata - od 1843. do 1844. te 1868. godine - služio kao premijer Španije.
Pripadao je konzervativnoj Umjerenoj stranci, i upravo je on bio najzaslužniji za pad premijera Salustiano de Olózage kojim je pred kraj 1843. godine označen kraj višegodišnje dominacije liberalne Napredne stranke. Gonzalez Bravo je preuzeo premijersku dužnost. Kao političar se isticao izuzetnom odanošću Isabelli II i služio je u brojnim vladama Umjerene stranke. Pred kraj života je, u vrijeme Demokratskog šestoljeća otišao u egzil u Francusku, gdje se povezao sa karlistima i sudjelovao u pripremama za oružanu pobunu.
