Albin Vilhar
| Albin Vilhar | |
|---|---|
| 1902. | februar 1902. |
| Postojna | PostojnaAustrougarska, danas Slovenija |
| 1975. | jul 1975. |
| Beograd | BeogradSFRJ, danas Srbija |
1902. 1975. Albin Vilhar (Postojna, Slovenija 27. februar 1902 — 24. jul 1975, Beograd) klasični filolog, prevodilac i leksikograf.
Život i delo[uredi | uredi kod]
Rođen je kao sedmo dete zanatlijske porodice u slovenačkoj Postojni. Pohađao gimnaziju u Šentvidu, koju su vodili katolički sveštenici. Započeo studirati teologiju u Ljubljani, ali je napušta posle godinu dana, te nastavlja studirati klasičnu filologiju u Ljubljani i Beču. Doktorat stiče na Ljubljanskom univerzitetu 1924. (Questiones Parthenianae, Izabrana pitanja o Parteniju). Kada je Istra pripojena Italiji, s drugovima beži u Jugoslaviju. Radi kao gimnazijski profesor u Novom Mestu u Sloveniji, premeštaju ga potom u Zaječar, gde predaje osam godina, onda radi u Niškiću, Novom Sadu, Sremskim Karlovcima i Zemunu do Drugog svetskog rata. Do odlaska u penziju, radio je u Drugoj muškoj gimnaziji u Beogradu i tamošnjoj Klasičnoj gimnaziji, od njenog osnivanja. Nekoliko godina bio je lektor za latinski jezik na Filološkom fakultetu u Beogradu. Radeći u Zaječaru, upoznao je profesora istorije Vukosavu Rašić i oženio se njome. Dobili su sina Vladimira, neuropsihijatra.
Poznavao je klasične i moderne jezike (nemački, talijanski i engleski), uz maternji slovenački, i mnogo prevodio s njih. Sastavio je nekoliko rečnika (srpsko–talijanski, talijansko–srpski; nemačko–srpski, srpsko–nemački), gimnazijske udžbenike za latinski i engleski i latinsku čitanku. Prikupio je Latinske citate, koji su imali više od deset izdanja.
Preveo je Apuleja (Zlatni magarac), Marka Aurelija (Samom sebi), Platona (Menon, Gorgija, Država, Zakoni), Plutarha (Dion i Brut), Seneku (Pisma prijatelju), Prokopija iz Cezareje (Tajna istorija), Plinija Mlađeg (Pisma) i više latinskih tekstova u zborniku Poetika humanizma i renesanse I–II. Nagradu za najbolji prevod dobio je 1973. za Diogena Laertija (Život i mišljenja istaktunih filozofa). S modernih jezika dao je prevode Žlebnika (Istorija školstva), Frojda, Ozguda, Aksela Muntea, Sabine Osvalt, Džozefa Konrada, H. G. Velsa i drugih. Priredio je Legende o junacima starog Rima (Beograd 1967) i objavio više originalnih naučnih studija na srpskom, nemačkom i slovenačkom. Pisao je samo ćirilicom.
Autorska dela[uredi | uredi kod]
- Doktorska disertacija: Izbrana vprašanja ο Parteniju, 1924.
- Đurđevdan i rimske parilije. 1926. Zaječar, godišnji izveštaj gimnazije.
- Orfej i orfizem. Studija ο grčkoj religiji, 1931. Ljubljana
- zur Bellerophonsage: Philologische Wochenschrift, 1927.
- Zu Vergils Handschriften, Philologische Wochenschrift, 1928.
- Latinski citati, 11 izdanja. Matica srpska i „Dereta“, 2002.
- Čitanka za V razred gimnazije (Latinska), 1929.
- Udžbenik latinskog jezika za I razred gimnazije, 1966.
- Udžbenik latinskog jezika za II razred gimnazije, 1966. Oba ova udžbenika štampana su i na albanskom jeziku.
- Legende ο junacima starog Rima, 1967. Narodna knjiga i „Dereta“, 2002.
- Udžbenik engleskog jezika (u zajednici sa puk. P. Ećimovićem) za vojne akademije, 1945.
- Srpskohrvatsko-slovenački rečnik, Ljubljana, 1927.
- Slovenačko-srpskohrvatski rečnik, Ljubljana, 1927.
- Nemačko-srpski rečnik, Beograd, 1941.
- Srpsko-nemački rečnik, Beograd, 1941.
- Italijansko-srpskohrvatski rečnik, Beograd, 1957.
- Srpskohrvatsko-italijanski rečnik, Beograd, 1963.
Prevodilački rad[uredi | uredi kod]
Prevodio je sa slovenačkog, nemačkog, engleskog, latinskog, starogrčkog, italijanskog i francuskog jezika.
- Žlebnik: Opšta istorija školstva i pedagoških ideja, 1960. Naučna knjiga, Beograda.
- Žlebnik: Za plemenitije međuljudske odnose, Narodna knjiga Beograd.
- A. Vedam: Priručnik „B“ za radio-amatere, 1953. Tehnička knjiga, Beograd.
- Aksel Munte: Knjiga ο San Mikelu, 1969. Beograd.
- H. Dž. Vels: Rat planeta, 1951. Tehnička knjiga, Beograd.
- Džozef Konrad: Freja sa sedam ostrva, 1960. Džepna knjiga.
- Čarls Ozgud: Metod i teorija u eksperimentalnoj psihologiji, 1964. Savremena škola.
- Sigmund Frojd: Tumačenje snova I-II, 1969., Matica srpska.
- U knjizi „Poetika humanizma i renesanse“ u zajednici sa drugim prevodiocima je preveo tekstove sa latinskog i italijanskog jezika, 1963.
- Platon: Država, 1957. 1966.2002. Kultura, BIGZ.
- Platon: Gorgija ili ο solistima, Kultura, Beograd.
- Platon: Menon ili ο vrlini, Kultura, Beograd.
- Platon: Zakoni, Kultura, Beograd.
- Seneka: Pisma prijatelju, 1976. Matica srpska, „Dereta“, 2003.
- Apulej: Zlatni magarac, 1954. Novo pokoljenje, „Dereta“, 1993.
- Plutarh: Dion i Brut, 1964. Rad, Beograd i „Dereta“, 2002.
- Marko Aurelije: Samom sebi, Novi Sad, Matica srpska, Milprom 1999. Plato, 1999.
- Plinije Mlađi: Epistule, 1981. Srpska književna zadruga.
- Šmit: Rečnik mitologije, „Vuk Karadžić“, Beograd, 1974.
- Prokopije iz Cezareje: Tajna istorija, Matica srpska 1986.
- V. Buhvald, A. Holoveg, O. Princ: Grčki i latinski pisci antike i srednjeg veka, „Vuk Karadžić“, 1974.
- Evangelije po Luki, Beograd, 1937.
- Diogen Laertije: Životi i mišljenja istaknutih filozofa, BIGZ 1973. „Dereta“2003.
Priredio i preveo[uredi | uredi kod]
U izdanju „Dečja radost“ 1952. i „Dereta“ 2002/2003.
- Danijel Defo: Robinzon Kruso
- Istočnjačke priče (Izbor)
- Andersen (Bajke izbor)
- Prema Servantesu: Don Kihot
- Grimove bajke (izbor)
- Džonatan Svift: Guliverova putovanja
Pored navedenih radova imao je više priloga u Profesorskom glasniku i „Domu i školi“, bio je urednik i redaktor za nemački, engleski i francuski jezik lista „Perfekat“ namenjenog učenju i usavršavanju jezika.
Skoro sve njegove knjige doživele su više izdanja, neke i po desetak. Za svoj prevodilački rad a posebno za prevod dela: „Životi i mišljenja istaknutih filozofa“ od Diogena Laertija 7. decembra 1973. godine dodeljena mu je prevodilačka nagrada Miloš N. Đurić.
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Slovenski biografski leksikon: Vilhar Albin[mrtav link]
