Torcuato Fernández-Miranda
| Najodličniji Vojvoda od Fernández-Mirande | |
|---|---|
 Torcuato Fernández-Miranda 1975. godine | |
| premijer Španije (v.d.) | |
| Na položaju 20. decembar 1973 – 31. decembar 1973 | |
| Vođa | Francisco Franco |
| Prethodi | Luis Carrero Blanco |
| Slijedi | Carlos Arias Navarro |
| prvi potpredsjednik Vlade | |
| Na položaju 9. jun 1973 – 31. decembar 1973 | |
| Predsjednik | Luis Carrero Blanco |
| Prethodi | Luis Carrero Blanco |
| Slijedi | José García Hernández |
| generalni sekretar stranke Movimiento Nacional | |
| Na položaju 29. oktobar 1969 – 3. januar 1974 | |
| Predsjednik | Francisco Franco Luis Carrero Blanco Carlos Arias Navarro |
| Prethodi | José Solís Ruiz |
| Slijedi | José Utrera Molina |
| predsjednik Cortesa | |
| Na položaju 6. februar 1975 – 15. jun 1977 | |
| Prethodi | Alejandro Rodríguez de Valcárcel |
| Slijedi | Fernando Álvarez de Miranda kao predsjednik Cortes Generalesa |
| Lični detalji | |
| Rođenje | Torcuato Fernández-Miranda y Hevia 10. 11. 1915. Gijon, Asturias, Španija |
| Smrt | 19. 6. 1980. (dob: 64) London, Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Nacionalnost | Španija |
| Politička stranka | Falanga (1939-1975) Movimiento Nacional (1975-1980) |
| Supružnik/ci | María del Carmen Lozana y Abeo (1946–1980) |
| Djeca | 2 |
Torcuato Fernández-Miranda y Hevia, 1. vojvoda od Fernández-Mirande (10. novembar 1915 – 19. jun 1980) bio je španski pravnik i političar, poznat kao jedan od najistaknutijih ličnosti u vrhovima Francove diktature, ali i po ulozi koju je imao prilikom tranzicije u moderni demokratski sistem.
Fernández-Miranda se tokom građanskog rata kao mladi oficir borio na strani desničarskih pobunjenika, a poslije je diplomirao pravo, te postao rektor Univerziteta u Oviedu. Španski diktator Francisco Franco mu je sredinom 1950-ih povjerio nadzor nad španskim univerzitetima, a 1960. godine mu povjerio još delikatniju dužnost - političko savjetovanje princa Juana Carlosa I, koga je Franco bio odredio za svoga nasljednika. Juan Carlos I je kasnije upravo Fernandeza-Mirandu navodio kao ličnost koja ga je naučila "da misli svojom glavu".
Fernández-Miranda je pred kraj Francove vladavine napredovao u redovima Movimiento Nacional, odnosno Falange, jedine dozvoljene političke stranke. Bio je potpredsjednik vlade Luisa Carrera Blanca, nakon čijeg ubistva u decembru 1973. je privremeno preuzeo dužnost premijera. Mjesto premijera je na kraju ipak preuzeo Carlos Arias Navarro, koji će je zadržati sve do Francove smrti u novembru 1975.
Kada je načelo španske države došao Juan Carlos, odlučio je zadržati Ariasa, ali je svome mentoru dao mjesto predsjednika Cortesa, odnosno zadatak da donese zakone kojim bi se u Španiji nakon četiri decenije vratila demokracija. Fernandez-Miranda je smatrao da bi za Španiju bilo najbolje, da u svrhu stabilnosti, ima dvostranački sistem u kome bi jedna stranka bila konzervativna, a druga liberalna; za potonju ulogu je odredio Špansku socijalističku radničku partije (PSOE) koja je bila ilegalna, ali koja se u međuvremenu odrekla saveza sa komunistima. Fernandez-Miranda je potom kao Ariasovog nasljednika odredio reformistički orijentiranog Adolfra Suareza pod kojim su 1976. doneseni reformski zakoni i stvoreni uvjeti za prve višestranaćke izbore 1977. godine.
Fernández-Miranda je nakon uspostave nove vlade međutim, razišao sa Suarezom, nezadovoljan legalizacijom Komunističke partije i politikom decentralizacije.
