Udaljeno je 60 km jugoistočno od Beograda, pored pruge Beograd-Niš. Ujedno je i tromeđa područja tri grada: Beograda, Smedereva i Kragujevca.
Rabrovac nije od uvek na današnjem mestu. Selo je ranije bilo severnije, u Starom Rabrovcu, gde je bilo samo nekoliko kuća, i gde ima tragova od starog groblja koje zovu «madžarsko groblje». I u Klasovu se, prilikom kopanja, nailazi na ploče od nekog starog groblja. Današnji Rabrovac postao je preseljavanjem iz Starog Rabrovca i doseljavanjem novih doseljenika.
Najstarije su porodice: Kujandžići (danas sa raznim prezimenima) Milovanovići (danas sa raznim prezimenima). I Jovanovići (danas sa raznim prezimenima). Predak Kujundžića, Stanimir kujundžija, došao napravio kolibu u Starom Rabrovcu, Pa je kasnije prešao na današnje mesto. Ova porodica dosta razgranata i ima dosta kuća. Milovanovići ne znaju od kuda su i kada su njihovi stari ovamo došli. Znaju samo toliko, da su za vreme zbega tri brata iz Jagnjila prešla ovamo na svoja trla i da je jedan brat ostao u Jagnjilo, od koga su tamošnji Aleksandrići. I Jankovići su stara porodica; njihov predak Janko došao je ovamo pre Karađorđevog Ustanka iz Jagnjila. Ostale su porodice mlaši doseljenici. Nikolić, Rakići, Blažići, Mirkovići, Čolići, i Stevanović su doseljeni iz jaseničkih sela, zatim ima doseljenika iz Gruže, od Pirota, Čačka, i Krajine i t. d.. (podaci krajem 1921. godine).[1][2]
Jedno je od prvih sela u opštini koje je davne 1988. godine dobilo telefonsku infrastrukturu, koja nije izmenjena do danas. Najveći deo sela je osvetljen, samo mali deo ostao je ne osvetljen. U bliskoj budućnosti se planira uvođenje gasne mreže i vodovoda.
U selu postoji fudbalski klub od 1945. godine. Usešno se takmiči u Beogradskoj ligi.
Rabrovačko jezero je poznato izletište Šumadije. Obiluje ribom (najzastupljenije ribe su šaran, amur, deverika), a trenutno se radi na izgradnji bungalova i uređenju plaže. Najzastupljenija privredna grana su poljoprivreda (90%) i trgovina. 99% stanovništva su Srbi.
U naselju Rabrovac živi 1124 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,8 godina (40,8 kod muškaraca i 42,9 kod žena). U naselju ima 338 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 4,14.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).
↑Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.13. dr. B. M. Drobnjaković (1925 g.)Smederevsko Podunavlje i Jasenica
↑Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
„Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.) Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
Napomena
U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.
Srbija
1243
