Dubona je starije naselje. Zapadno od sela postoji selište u čijoj su blizini bila dva „madžarska groblja“, sa kojih je odneto kamenje za manastir Rajinovac u srezu gročanskom. Predanje veli da je u dvorištu Marinka Arsinoga bila nekada crkva, ali se ne zna čija. U blizini Slatine su mesta Kamenje gde ima rupa, za koje se misli da su bili podrumi ili dućani, i Pazarište, za koje se misli da je tu bilo selo ili varoš. U Stručici su nalazili zlatan novac i druge predmete. Najzad severno od Slatine je mesto Ćelije, za koje se misli da je tu nekada bio manastir. Na osnovi svih ovih podataka može se pretpostaviti da je ovde postojalo starije naselje od Dubone.
Po pričanju starijih ljudi Dubona je osnovana posle Kočine Krajine. Pisanih pomena o ovome selu imamo tek iz prvih desetina 19. veka. U aračkim spiskovima iz toga vremena pominje se Dubona koja je imala 1818. godine 30 kuća, kada je, po predanju, selo popaljeno, ostalo je samo oko 9 do 11 kuća. Po popisu iz 1921. godine Dubona je ilala 274 kuće sa 1595 stanovnika.
Po predanju najstariji su doseljenici Bjelušani (danas sa raznim prezimenima) starinom iz okoline Užica. Docnije je došao neki starac Janko iz Zabojnice (Gruža) i od njega su: Petronići, Pavlovići, Jovanovići i Ilići. Za Jankom je došao iz Ljuljaka (Gruža) Gliša predak Glišića (koji su se do skora prezivali Otaševići). Ostale porodice takođe doseljene. Petrovići su potomci jednoga doseljenika iz Vlaške, Hajduk Veljkovića su potomci Hajduk Veljkovih rođaka, Blažići su iz „Arnautluka“ , Pavlovići-Šuškići i Kostići su potomci doseljenika od Niša. Od Simića, koji pripadaju porodici Bjelušana, neki Jovan oženio se iz Jagnjila i žena mu je dovela dva pastorka od kojih su današnji Novakovići i Radojevići. (podaci krajem 1921. godine).[1][2]
U naselju Dubona živi 932 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 43,5 godina (42,1 kod muškaraca i 45,1 kod žena). U naselju ima 332 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,43.
Ovo naselje je u velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
↑Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.19 (dr. B. M. Drobnjaković: Smederevsko podunavlje i Jasenice
↑Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1999) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927. objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
„Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
Napomena
U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.
Srbija
1009
