U zaseoku Beljevac se nalazi bunar, za koji se veruje da ga je iskopao Karađorđe. Stanovnici zaseoka došli su iz okoline Sjenice za vreme Prvog srpskog ustanka. Oni su potomci Šumadinaca koji su posle smrti despota Stefana Lazarevića utočište našli na Durmitoru, a odatle su zbog osvete poturica, koji su nekoliko sela poturčili, otišli prema Sjenici. Za vreme bitke za Sjenicu u Prvom srpskom ustanku pomogli su Karađorđu, a on ih je zatim, posle nekoliko stotina godina, ponovo vratio u Šumadiju.[1]
U zaseoku Crkvine, u porti hrama Sv. proroka Ilije, nalazi se Spomenik despotu Stefanu Lazareviću iz 1427. godine u formi stuba od uglačanog belog venčačkogmermera, visine 1,86m, širine 0,68m i debljine 0,26m sa srednjovekovnim natpisom o smrti despota Stefana Lazarevića. Glavni natpis pisan je kaligrafski na zapadnoj površini, ispod urezanog trokrakog krsta. Tekst natpisa poklapa se sa biografijom koji navodi Konstantin Filozof u Žitijma despota Stefana Lazarevića. U natpisu se, takođe, pominju oblasti kojima je despot za života vladao, vreme njegove vladavine i smrti.[3] Spomenik je podigao Đurađ Zubrović, vlastelin iz oblasti kojoj je pripadao zaselak.[4]
Prema popisu iz 2002. bilo je 674 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 689 stanovnika).
U naselju Markovac živi 527 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 39,6 godina (38,3 kod muškaraca i 40,8 kod žena). U naselju ima 173 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,90.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
Za ostale upotrebe, v. Markovac.
Srbija
666
