Eparhija mileševska
| Osnovne informacije | |
|---|---|
| Država | Srbija, Crna Gora |
| Sjedište | Prijepolje |
| Broj parohija | 17 |
| Arhijerej | |
| Eparhijski arhijerej | Filaret |
| Čin arhijereja | Episkop |
| Titula arhijereja | Episkop mileševski |
| |
Eparhija mileševska je eparhija Srpske pravoslavne crkve sa sedištem u manastiru Mileševi, gde se nalazi i saborna crkva eparhije.
Nadležni arhijerej je gospodin Filaret.
Istorijat[uredi | uredi kod]
Osnivanje eparhije[uredi | uredi kod]
Temelji eparhije u dolini Lima udareni su sa osnivanjem manastira Mileševe u prvoj polovini 13. veka. Data eparhija je često menjala ime, ali je uvek za svoju stolicu imala manastir Mileševu.
O osnivanju Mileševske mitropolije vrlo malo se zna. U jednoj službi Svetom Savi ona se naziva „slavnom mitropolijom". Jedan mileševski mitropolit, čije se ime ne zna, krunisao je bana Tvrtka za srpskog i bosanskog kralja. Prvi mileševski mitropolit čije nam je ime poznato je David. Bio je „bliski saradnik i poklisar hercega Stjepana Vukčića i njegovih sinova". Prilikom sastavljanja oporuke hercega Stjepana, mitropolit David ga je pisao i bio svedok prilikom potpisivanja istoga.
Posle mitropolita Davida, a verovatno pod uticajem veza mitropolije sa prostorom i vladarima Hercegovine, jerarsi mileševski preuzimaju zvanje Mitropolita hercegovačkog i mileševskog. Tokom sledeća tri veka Mitropoliti ove eparhije stoluju u manastiru Mileševi.
Obnova mileševske eparhije[uredi | uredi kod]
Prvi podsticaj za osnivanje eparhije bio je proširenje zvanja Episkopa budimljanskog u Episkop Budimljansko-Polimski. Ovo se desilo posle Drugog svetskog rata, a trajalo je svega jednu deceniju.
Konačno, Eparhija mileševska za zapadni deo raške oblasti, Srednje Polimlje i Potarje, obrazovana je 1992. godine, i od tada u njenom središtu, manastiru Mileševa, stoluju: episkop Georgije, episkop Vasilije i episkop Filaret.
Svojim dolaskom u Mileševu, na Ivanjdan 7. jula 1999. godine, vladika Filaret (kršteno ime Jelenko Mićević), od prvog radnog časa na dužnosti episkopa Eparhije mileševske razvijao je svestranu aktivnost na povratku naroda pod okrilje Crkve, utemeljenju duhovnosti u tradicijama pravoslavne vere i svetosavlja, nastojanju na verskom prosvećenju dece i omladine, te na obnovi i jačanju ekonomije hramova i manastira u Eparhiji, kao i na izgradnji novih i podizanju iz ruševina starih crkava i manastira u Polimlju, Potarju i šire - u Raškoj oblasti.
Manastiri[uredi | uredi kod]
Manastiri Eparhije mileševske[1] su:
- Manastir Mileševa, najveći i najznačajniji
- Manastir Banja
- Manastir Svete Trojice
- Manastir Davidovica
- Manastir Kumanica
- Manastir Dovolja
- Manastir Dubnica
- Manastir Janja
- Manastir Đurđevića Tara
- Manastir Bistrica
- Manastir Dubočica
- Manastir Mažići
- Manastir Seljani
Jerarsi[uredi | uredi kod]
Mitropolit mileševski[uredi | uredi kod]
- David (1466-1470).
Mitropoliti hercegovačko-mileševski[uredi | uredi kod]
- Diomidije (pre 1524),
- Marko (1531-1534),
- Leontije (1601-1611),
- Longin (1633-pre 1643),
- Maksim II (1643-1648),
- Jovan (1675-1676),
- Pavle (1744).
Episkopi budimljansko-polimski[uredi | uredi kod]
Zvanje polimskog episkopa bilo je spojeno sa zvanjem episkopa budimljanskog - Episkopi budimljansko-polimski:
- Makarije Đorđević (1947-1955),
- German Đorić (1955-1956), administrirao eparhijom.
Episkopi mileševski[uredi | uredi kod]
- Georgije Đokić (1992-1994) - administrator,
- Vasilije Veinović (1994-1997),
- Filaret Mićević (1999-).
Vidi još[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ „Оobnovljeni manastiri”. Arhivirano iz originala na datum 2014-02-21. Pristupljeno 2014-02-06.