Sulejman Omerović

SULEJMAN OMEROVIĆ
Sulejman Omerović
Datum rođenja	8. maj 1923.
Mesto rođenja	Maglaj Kraljevina SHS
Datum smrti	18. novembar 1945. (22 god.)
Mesto smrti	put Osijek–Našice DF Jugoslavija
Profesija	đak
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija
Narodni heroj od	20. decembra 1953.

Sulejman Omerović "Car" (Maglaj, 8. maj 1923 — put Osijek–Našice, novembar 1945) je bio bosansko-hercegovački partizan, komandant Treće vojvođanske brigade i narodni heroj Jugoslavije.

Ubijen je po završetku Drugog svetskog rata, kao potpukovnik Jugoslovenske armije, od grupe ustaških terorirsta.

Predratna biografija

Rođen je 1923. godine u Maglaju, u siromašnoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu. Posle toga otišao je u Sarajevo, gde se upisao u Šerijatsku školu i živeo u internatu. Tokom boravka u školi počeo je da usvaja napredne ideje i okuplja oko sebe grupu istomišljenika, zbog čega je jednom bio i uhapšen; ubrzo je bio pušten jer žandarmi nisu imali konkretnih dokaza.

Oslobodilački rat

Sulejman Omerović "Car" bio je jedan od najhrabrijih ljudi koje sam sreo u ovom ratu. Duže vreme smo bili zajedno u istom štabu, pa sam se u to uveravao skoro svakodnevno. Za njega se zbilja može reći da nikad svom vojniku nije naredio nešto što i sam ne bi smeo da izvrši - nepropisano ali visokomoralno vojničko načelo, kojeg bi se morali pridržavati svi koji na bilo koji način budu u prilici da odlučuju o tuđim sudbinama. Valjda i zato, malo koga su, od starešina, Vojvođani toliko voleli i poštovali kao svoga "Cara".

– Mirko Tepavac

Posle kapitulacije Jugoslavije 1941. i dolaska ustaša, pojačao je svoju aktivnost u okupiranom Sarajevu, gde je delovao kao član SKOJ-a. februara 1942. dobio je direktivu da napusti Sarajevo i sa grupom drugova iz internata pređe u partizane.

Prvih dana marta 1942. godine stupio je u Prvi crnogorski bataljon Prve proleterske brigade, u kojem je bio sve do jula 1943. godine, kada je zbog ranjavanja ostao u pozadini. Za člana Komunističke partije Jugoslavije primljen je 1942. godine.

Prvo vatreno krštenje imao je maja 1942. godine na Sinjajevini, gde su borci skoro mesec dana vodili borbe protiv četnika Pavla Đurišića. Nakon toga je učestvovao u borbama brigade na Durmitoru, Konjicu, Kupresu, Ključu, Bosanskom Grahovu, Jajcu, Jošavki, Ivan-sedlu, na Neretvi i u danima Četvrte neprijateljske ofanzive na Drini i kod Brodareva. U danima Pete neprijateljske ofanzive, kao zamenik političkog komesara, poveo je četu u juriš da odbrani ranjenike kod Čelebića. Kao politički komesar čete, štitio je odstupnicu bataljonu 8. jula 1943. u borbi kod Caparde, gde je bio teško ranjen, što ga je odvojilo od Prve proleterske brigade.

Pokret vojvođanskih jedinica kroz Bosnu.

Nakon što je ozdravio, prebačen je među vojvođanske partizane. Tamo je bio komesar bataljona, zamenik komandanta brigade i naposletku komandant Treće vojvođanske brigade. Sa brigadom je prešao Srem, Majevicu, Birač, Ozren, Trebavu, Jahorinu, Zelengoru, Pivu, Loznicu, Cer, Beograd, Sremsku Mitrovicu, Baranju i sve do Klagenfurta.

Kao potpukovnik Jugoslovenske armije i komandant Pete vojvođanske brigade, novembra 1945. godine, na putu Osijek–Našice, poginuo je u sukobu s ustaškim teroristima.

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975. 
• TREĆA VOJVOÐANSKA NOU BRIGADA. Beograd: Vojnoizdavački zavod. 1980.