Kradljivci bicikla
(Preusmjereno sa Ladri di biciclette)
Idi na navigaciju
Idi na pretragu
| Ladri di biciclette | |
|---|---|
 originalni kino-poster | |
| Režija | Vittorio De Sica |
| Producent | Vittorio De Sica (ko-producenti: Ercole Graziadei, Sergio Bernardi, Grof Cicogna)[1] |
| Scenario |
Vittorio De Sica Cesare Zavattini Suso Cecchi d'Amico Gerardo Guerrieri Oreste Biancoli Adolfo Franci sinopsis: Luigi Bartolini |
| Uloge |
Lamberto Maggiorani Enzo Staiola Lianella Carell Vittorio Antonucci |
| Muzika | Alessandro Cicognini |
| Fotografija | Carlo Montuori |
| Montaža | Eraldo Da Roma |
| Studio | PDS Produzioni De Sica |
| Distribucija |
Ente Nazionale Industrie Cinematografiche |
| Datum(i) premijere | 24. novembar 1948
|
| Trajanje | 93 min. |
| Zemlja |
 Italija |
| Jezik | italijanski |
| Budžet | 133.000 $[2] |
Kradljivci bicikla (tal. Ladri di biciclette), je talijanski film kojeg je režirao Vittorio De Sica 1948. Film Kradljivci bicikla se smatra jednim od najpoznatijih filmova fimlske povijesti, i najpoznatiji je igrani film talijanskog neorealizma.
Radnja[uredi - уреди | uredi kôd]
Radnja filma odvija se u Rimu poslije Drugog svjetskog rata.
Film obrađuje priču o Antoniu Ricciu, nezaposlenom radniku kojem je ponuđen posao lijepljenja plakata u poslijeratnoj Italiji. Preduvijet dobivanja posla je posjedovanje bicikla, tako da njegova supruga Maria odnosi stvari uz spavaće sobe, koje su bile njen miraz, u zalagaonici da bi dobila potreban novac za kupovinu bicikla. Antonio je presretan jer će napokon dobiti prijeko potreban posao. Dok je lijepio plakate netko mu je ukrao bicikl i on se upućuje sa svojim sinom Brunom u potragu za kradljivcem, kada nije dobio potrebnu pomoć od policije.
Nagrade[uredi - уреди | uredi kôd]
Film je nagrađen Oscarom za najbolji strani film 1949.
Uloge[uredi - уреди | uredi kôd]
- Lamberto Maggiorani - Antonio Ricci
- Enzo Staiola - Bruno
- Lianella Carell - Maria
- Gino Saltamerenda - Baiocco
- Vittorio Antonucci - lopov
- Giulio Chiari
- Elena Altieri
- Carlo Jachino
- Michele Sakara - sekretarica karitativne organizacije
- Emma Druetti
- Fausto Guerzoni
Izvori[uredi - уреди | uredi kôd]
- ↑ Christopher Wagstaff (2007). Italian Neorealist Cinema. University of Toronto Press. http://books.google.co.uk/books?id=nzgzEwEb_fcC&pg=PA442&lpg=PA442&dq=ladri+di+biciclette+graziadei&source=bl&ots=95T7JWK9_t&sig=r4mJOxyLShHTMbkFtRcUzpiLh4U&hl=en&sa=X&ei=ehXTT_nPGYWP0AWGt-iHBA&ved=0CFoQ6AEwAQ#v=onepage&q=ladri%20di%20biciclette%20graziadei&f=false. Pristupljeno June 9, 2012.
- ↑ Metalluk (February 4, 2006). „Desperate Times Make Desperate People”. Epinions. http://www.epinions.com/review/mvie_mu-1002285/content_136339885700. Pristupljeno 5. V 2009.
Vanjske veze[uredi - уреди | uredi kôd]
| ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||