Aleksandar Tišma
Aleksandar Tišma (rođen 16. januara 1924. u Horgošu, preminuo 16. februara 2003. u Novom Sadu) je bio jugoslovenski i srpski pesnik i pisac. U njegovim delima najviše su zastupljene lirske pesme, zatim romani i novele.
Bio je urednik Letopisa Matice srpske u periodu od 1969. do 1973.
Biografija[uredi - уреди | uredi izvor]
Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Novom Sadu. Maturirao je 1942. godine. U Budimpešti je studirao (od 1942. do 1943.) ekonomiju pa romanistiku. Stupio je u narodnooslobodilačku borbu decembra 1944. godine. Demobilisan je novembra 1945. godine, nakon čega se zaposlio kao novinar u Novom Sadu, u „Slobodnoj Vojvodini“, a zatim, 1947.godine, u Beogradu, u „Borbi“. Na beogradskom Filozofskom fakultetu 1954 godine diplomirao je anglistiku. Od 1949. je živeo u Novom Sadu i radio u izdavačkom preduzeću „Matica srpska“, najpre kao sekretar, a posle i kao urednik.
Tišma je nosilac više nagrada za prozu, poeziju i prevodilaštvo.
Književna dela[uredi - уреди | uredi izvor]
Pesme:
- Naseljeni svet (1956)
- Krčma (1961)
Kratke priče:
- Krivice (1965)
- Nasilje (1965)
- Mrtvi ugao (1973)
- Povratak miru (1977)
- Škola bezbožništva (1978)
- Bez krika (1980)
- Hiljadu i druga noć (1987)
Romani:
- Za crnom devojkom (1969)
- Knjiga o Blamu (1971-1972)
- Upotreba čoveka (1976)
- Begunci (1981)
- Kapo (1987)
- Vere i zavere (1983)
- Široka vrata (1989)
- Koje volimo (1990)
Ostalo:
- Drugde (1963), putovanja
- Šta sam govorio (1996), intervjui
- Dnevnik 1942-2001 (2001), intervjui
- Pre mita (1989), esej
- Pesme i zapisi (2001), esej
- Dozvoljene igre(2000), pozorišno djelo
| ||||||||||||||||||
|
