Sankt Veit an der Glan
Sankt Veit an der Glan
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 46°46′N 14°22′E / 46.767°N 14.367°E | |
| Država |  Austrija
|
| Savezna zemlja | Koruška |
| Okrug (bezirk) | Sankt Veit an der Glan |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Gerhard Mock |
| Površina | |
| - Urbano područje | 50.722 km²[1] |
| Visina | 482 [2] |
| Stanovništvo (2014.) | |
| - Urbano područje | 12,567[1] |
| - Urbana gustoća | 247.8 stan./km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 9300 |
| Pozivni broj | 04212 |
| Službene stranice www.sv.or | |
| Karta | |
  Sankt Veit an der Glan | |
Sankt Veit an der Glan čita se Sankt Fajt na Glanu (slovenski: Šentvid ob Glini) je grad na jugu Austrije od 12,567 stanovnika [1], on je i administrativni centar Okruga Sankt Veit an der Glan.
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Sankt Veit an der Glan leži na sjeveru Koruške, na sjeveroistočnom rubu doline rijeke Glan[2], udaljen dvadesetak km sjeverno od Klagenfurta.
Historija[uredi | uredi kod]
Za srednjeg vijeka bio je feud Babenbergovca, ali je od 1170. postao feud grofova od Sponheima. Prvi put je dokumentiran kao grad 1224.[2]
Sve do 1518. bio je prijestolnica Koruške, u kojoj se kovao novac od 1205. do 1725. (uz manje prekide). Ekonomski prosperitet doživio je kad je dobio privilegiju da trguje željeznom robom, koja je važila od 1399. do 1781.[2]
Znamenitosti[uredi | uredi kod]
Historijski centar grada je gotovo sav i danas okružen srednjovjekovnim bedemima (15. vijek) i nekadašnjim jarcima.[2]
Grad ima kasnogotičku parohijsku crkvu, ranogotičku samostansku crkvu posvećenu sv. Mariji, u kojoj su od 1323. bile klarise, a nakon 1640. franjevci (ukinut 1786.), nekadašnju bolnica crkvu iz 14. vijeka, u kojoj se danas nalazi muzej, gradsku vijećnicu iz 15. vijeka, rekonstruiranu 1754./1755. sa štukaturama na fasadi i arkadama u dvorištu (oko 1540.)[2]
Pored tog tu je i Carinthiahaus, zvan i Knežev dvor iz 1523.-1529., u kojoj je danas lokalni historijski muzej, fontanu iz 1566., barokni kužni stup podignut 1715./1716., zamak Koelnhof (orginalno gotički, rekonstruiran između 1778. - 1884., te renesansni zamak Weyer iz 1532.[2]
Privreda[uredi | uredi kod]
Od 5,817 zaposlenih koliko ih je bilo 1991. oko 70 % radi u tercijarnom sektoru, a ostali u drvnoj industriji (Funder Industrie GmbH) i građevinarstvu. Pored tog u manjim pogonima proizvode se metalne konstrukcije, eksplozivi i predmeti od kože.[2]
