Varošica je dobila ime po reci Ralji i deli se na dva kraja, na Gornju i Donju Ralju. Za vreme Turaka u Donjoj Ralji je na drumu Beograd-Kragujevac postojala jedna mehana u koju su svraćali i noćivali putnici. Kasnije je (1868. g.) u ovome kraju podignuta nova mehana i to je osnova današnje Ralje. Zatim je podignuta i druga mehana pored reke Ralje. Osim ove dve mehane nije bilo više kuća.
U Gornjoj Ralji do 1884. godine nije bilo ničega. Za vreme trasiranja pruge tu su bile podignute barake, u kojima su stanovali radnici. Nije postojala ni jedna kuća, niti je osim radnika bilo drugih stanovnika.
U ovome delu Ralje podignuta je železnička stanica, i kad je 1884. godine proradila pruga, sazidao je kafanu Jovan Radisavljević i počeo sa njom da radi. Iduće godine su braća Pantići iz Parcana podigli drugu kafanu, i od toga doba su počeli i drugi da se naseljavaju i u Gornju i u Donju Ralju. Varošica tada imala oko 40 kuća; to su poglavito doseljenici iz sela kosmajskog sreza, i to iz Parcana, Popovića, Ropočeva, Lisovića, Amerića i Ivanče. Ima samo nekoliko kuća doseljenika iz Bosne i iz „preka“(Banata)
Godine 1897./98. u Donjoj Ralji je podignuta fabrika cementa, pored koje imala i parni mlin. Oko fabrike je stvorena mala kolonija koju naseljavaju radnici. Godine 1902. Ralja je proglašena za selo i tada dobila prvog kmeta, ali je činila jednu opštinu sa susednim selom Parcanima, Godine 1923. Ralja je proglašena za varošicu, a 1925. godine. Odvojila se od Parcana i obrazovala zasebnu opštinu.
Do 1923. godine. Ralja nije imala svoju školu. Te je godine škola privremeno smeštena u kuću Stanija Markovića. Godine 1924. dovršena nova školska zgrada na placu koji je opštini poklonio Andreja Mitrović trgoac iz Ralje. Varošica nije imala svoju crkvu služili se sa crkvom u Popoviću. Andreja Mitrović, trgovac, poklonio je plac od 4200 kv. m. za podizanje crkve. (podaci krajem 1921. godine).[1][2]
U naselju Ralja živi 2329 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,1 godina (39,2 kod muškaraca i 41,1 kod žena). U naselju ima 883 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,24.
Ovo naselje je u velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.
↑Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.26 (dr. B. M. Drobnjaković. Kosamj) i iz „Letopisa“ opštine Ralje, Br.30.
↑Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927. objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
„Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
Napomena
U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.
Za ostale upotrebe, v. Ralja.
Srbija
