Prijeđi na sadržaj

Nemenikuće

Izvor: Wikipedija
Nemenikuće
Osnovni podaci
Država  Srbija
Grad Beograd
Gradska opština Sopot
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 2058
Geografija
Koordinate 44°29′28″N 20°35′28″E / 44.491166°N 20.591166°E / 44.491166; 20.591166
Nemenikuće na mapi Srbije
Nemenikuće
Nemenikuće
Nemenikuće (Srbije)
Ostali podaci
Pozivni broj 011
Registarska oznaka BG


Koordinate: 44° 29′ 28" SGŠ, 20° 35′ 28" IGD
Nemenikuće je naselje u Gradskoj opštini Sopot u Gradu Beogradu. Prema popisu iz 2002. bilo je 2058 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 1933 stanovnika).

Istorija

[uredi | uredi kod]

Nemenikuće se nalazi južno od Sopota. Nemenikuće su starije naselje. U njegovoj blizini ima tragova koji ukazuju da je tu bilo naselja još u srednjem veku. Ali ne možemo s pouzdanošću utvrditi kada je ovo naselje postalo.

Prve podatke o Nemenikućama imamo iz početka 18.veka. Znamo da je 1732.g. u Nemenikučama bilo 18 kuća i da je selo imalo crkvu „od rastovih dasaka, pokrivenu rastovim šindrom, bez svoda i neosvećenu.“ Po podacima iz literature može se zaključiti da je ova crkva podignuta oko 1708.g. Na karti iz doba austrijske vladavine (1718-1739.g.) zabeleženo je naseljeno mesto Neminikutie, koje je tada pripadalo gročanskom distriktu.

Pred kraj 18.veka, za vreme austro-turskih ratova, stanovništvo je moralo napustiti selo i kriti se po zbegovima, a meseca jula 1788.g. prebeglo je „preko“ (Banat) Kasnije se najveći deo stanovništva povratio, a dolazili su i novi doseljenici u sve većem broju. Godine 1818. Nemenikuće su ulazile u sastav Vićentijeve knežine i tada je u selu bilo 57 kuća. Godine 1822. selo je imalo 63, a 1846. 99 kuća. Po Popisu iz 1921. godine Nemenikuće su imale 351 kuću sa 1960 stanovnika.

Za najstariju porodicu smatraju se Vidakovići, od kojih danas nema potomaka u Nemenikućama. Od ovih je poznati pisac Milovan Vidaković, koji se rodio u Nemenikućama 1780.g. Vidakovići su starinom „od Drine reke, iz mesta Loznice“, odakle su pobegli „zbog buna i nemira“ U stare porodice ubrajaju se i Đorđevići (Zećevići). Ostale su porodice mlađih doseljenika. (podaci krajem 1921. godine).[1] [2]

Znamenitosti

[uredi | uredi kod]

Poznata je crkva u Nemenikuću posvećena svetim apostolima Petru i Pavlu u kojoj je Arsenije III Čarnojević poslednji put pričestio Srbe pre prelaska u Austrougarsku. Crkva je ekranizovana u TV seriji „Greh njene majke“.[3] U ovom selu je takođe rođen srpski književnik Milovan Vidaković, začetnik romana u modernoj srpskoj književnosti.

Ataru sela pripada i Manastir Kastaljan, a od zaštićenih spomenika kulture tu se nalazi i Stara kuća porodice Žujović. Žujovići su bili poznata porodica tokom 19. i 20. veka.

Demografija

[uredi | uredi kod]

U naselju Nemenikuće živi 1641 punoletni stanovnik, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,7 godina (39,0 kod muškaraca i 42,5 kod žena). U naselju ima 614 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,35.

Ovo naselje je u velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 2414 [4]
1953. 2464
1961. 2400
1971. 2161
1981. 1999
1991. 1933 1904
2002. 2088 2058
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
2025 98.39%
Makedonci
  
4 0.19%
Jugosloveni
  
4 0.19%
Rusi
  
3 0.14%
Crnogorci
  
2 0.09%
Hrvati
  
1 0.04%
Ukrajinci
  
1 0.04%
Slovenci
  
1 0.04%
Slovaci
  
1 0.04%
nepoznato
  
11 0.53%


Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.26.dr. B. M. Drobnjaković Kosmaj ) i iz „Letopisa“ opštine Nemenikuće.
  2. Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
  3. Reportaža o snimanju TV serije u porti crkve u Nemenikućama http://www.pouke.org/news.php?do=view&id=268&cid=1[mrtav link]
  4. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  5. Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
  • „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
  • Napomena

U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]


Naseljena mesta opštine Sopot

Babe • Guberevac • Drlupa • Dučina • Đurinci • Mala Ivanča • Mali Požarevac • Nemenikuće • Parcani • Popović • Ralja • Rogača • Ropočevo • Sibnica • Slatina • Sopot • Stojnik