Prijeđi na sadržaj

Alvise IV Mocenigo

Izvor: Wikipedija
Alvise IV Mocenigo
Portret dužda Alvise Moceniga
Mletački dužd
Vladavina 1763. - 1778.
Prethodnik Marco Foscarini
Nasljednik Paolo Renier
Rođenje 21. novembar 1701.
Venecija, Mletačka Republika
Smrt 31. decembar 1778.
Venecija, Mletačka Republika
Pokop Zanipolo, Venecija

Alvise IV Mocenigo (Venecija, 21. novembar 1701. – Venecija, 31. decembar 1778) bio je 118. mletački dužd, koji je vladao od 19. aprila 1763. do svoje smrti 1778.[1][2]

Biografija

[uredi | uredi kod]

Alvise je bio sedmi dužd iz aristokratske venecijanske dinastije Mocenigo, oženio se sa Pisanom Cornaro, koja je također pripadala jednoj od najutjecajnijih porodica u političkom životu Venecije, tako da je bio predisponiran za visoke položaje u Mletačkoj Republici. Pa je prvi dio svog života proveo kao ambasador u Rimu, Madridu i Napulju.[2] Prije nego što je izabran za dužda 1763. i on je bio prokurator Bazilike sv. Marka.[2]

Prve godine njegove vladavine protekle su mu u konfliktima sa Svetom stolicom, zbog njegova odnosa prema crkvenoj imovini po Mletačkoj Republici, što je nakraju dovelo do sukoba s papom Klementom XIII.[2] S druge strane, zahvaljujući svom diplomatskom iskustvu uspio je realizirati čitav niz povoljnih ugovora o trgovini od Tripolitanije (1763), preko Tunisa (1764), Maroka (1765) i Alžira (1769). Isto tako oživio je trgovinu s Danskom i Rusijom te reorganizirao trgovinu sa obje Amerike, uspostavom brodskih linija preko Cádiza i Lisabona.[2]

Značajna je unaprijedio poljoprivrednu proizvodnju, osnivanjem agronomskog fakulteta na Univerzitetu u Padovi i posebnih ureda po većim gradovima Mletačke Republike koji su za cilj imali unapređenje poljoprivredne proizvodnje.[2]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. Doges of Venice (engleski). Tacitus. Pristupljeno 10. 12. 2013. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Mocenigo, Alvise IV (talijanski). Treccani. Pristupljeno 11. 12. 2013. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]
Prethodnik:
Marco Foscarini

Mletački dužd
(1763. - 1778.)
Nasljednik:
Paolo Renier