Isaija Antonović
| Isaija Antonović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1696. |
| Datum smrti | 1749. |
Isaija (svetovno Jovan Antonović; Budim, 1696 — Beč, 22. januar 1749) je bio mitropolit karlovački od 1748. do 1749. godine.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je u Budimu 1696. od oca Antonija i majke Suzane. Na krštenju je dobio ime Jovan. Bio je sveštenik u Budimu, a kada je obudavio (ostao udovac) zamonašio se u manastiru Kovinu, na Čepelskom ostrvu, i dobio ime Isaija. Kao arhimandrit manastira Kovina izabran je 1731. za episkopa aradskog, a potvrđen je 15. decembra 1731. godine. Mitropolit Mojsije Petrović poslao ga je kao svog zamenika u Varaždinski generalat da obavi kanonsku vizitaciju. Međutim, vlasti ga nisu primile, jer je tobože bio u vezi sa popom Nikolom koji je graničare pozivao na revolt.
Mimo znanja crkvenih vlasti potvrđen je 1741. godine za episkopa vršačkog, zbog čega je došlo do velikog nemira na crkveno-narodnom saboru u Sremskim Karlovcima 1744. godine. Tom prilikom je odlučeno, da posle njegove smrti Eparhija vršačka dobije svoga eparhijskog episkopa.
Za mitropolita karlovačkog izabran je na crkveno-narodnom saboru u Sremskim Karlovcima 27. avgusta 1748. Sticajem okolnosti morao je da položi zakletvu u kojoj je bio ispušten onaj deo koje ističe zavisnost Karlovačke mitropolije od Pećke patrijaršije. Par dana nakon što je izabran za mitropolita (31. avgusta 1748), uputio je jedan apel narodu. Tražio je da se daju dobrovoljni prilozi radi osnivanja fonda za izdržavanje viših škola. Nedugo potom Sveti arhijerejski sinod je 2. septembra 1748. doneo je odluku da se Osečko polje ustupi pakračko-slavonskoj episkopu Sofroniju Jovanoviću. Međutim, deset godina kasnije, 1758, Osečko polje je ponovo vraćeno mitropoliji karlovačkoj.
Mitropolit Isaija nije se dugo zadržao na mestu mitropolita karlovačkog. Jedan zapis da je držao arhiepiskopsku katedru 4. meseca i 28 dana. Umro je u Beču u 53. godini života, 22. januara 1749.
Sahranjen je 6. februara u Sabornoj crkvi Svetog Dimitrija u Budimu. Ova crkva je posle Drugog svetskog rata srušena.
Literatura[uredi | uredi kod]
- „Isaija Antonović”. Narodna enciklopedija. Zagreb: Bibliografski zavod. 1927.
- Đoko Slijepčević, Istorija srpske pravoslavne crkve II, Beograd 1991, 39-40.
Vidi još[uredi | uredi kod]
| Prethodnik: Vikentije Jovanović |
episkop aradski 1731 — 1748. |
Nasljednik: Pavle Nenadović |
Žičko-pećki arhiepiskopi (1219-1337):
Sveti Sava • Arsenije I Sremac • Sveti Sava II • Danilo I • Joanikije I • Jevstatije I • Jakov • Jevstatije II • Sveti Sava III • Nikodim • Danilo II • Joanikije II
Pećki patrijarsi (1346-1463):
Joanikije II • Sava IV • Jefrem • Spiridon • Danilo III • Sava V • Danilo IV • Kirilo • Nikon • Teofan • Nikodim II • Arsenije II
Pećki patrijarsi (1557-1766):
Makarije Sokolović • Antonije Sokolović • Gerasim Sokolović • Savatije Sokolović • Jerotej Sokolović • Filip Sokolović • Jovan • Pajsije Janjevac • Gavrilo I Rajić • Maksim Skopljanac • Arsenije III Crnojević • Kalinik I • Atanasije I • Mojsije Rajović • Arsenije IV Jovanović • Joanikije III Karadža • Atanasije II Gavrilović • Gavrilo II Sarajevac • Gavrilo III • Vikentije Stefanović • Pajsije II Grk • Gavrilo IV Grk • Kirilo II • Vasilije Jovanović-Brkić • Kalinik II Grk
Karlovački mitropoliti i patrijarsi (1690-1920):
Arsenije III Crnojević • Isaija Đaković • Sofronije Podgoričanin • Vikentije Popović • Mojsije Petrović • Vićentije Jovanović • Arsenije IV Jovanović • Isaija Antonović • Pavle Nenadović • Jovan Đorđević • Vićentije Jovanović Vidak • Mojsije Putnik • Stefan Stratimirović • Stefan Stanković • Josif Rajačić • Samuilo Maširević • Prokopije Ivačković • German Anđelić • Georgije Branković • Lukijan Bogdanović
Beogradski mitropoliti (1831-1920):
Melentije Pavlović • Petar Jovanović • Mihailo Jovanović • Teodosije Mraović • Inokentije Pavlović • Dimitrije Pavlović
Patrijarsi Srpske pravoslavne crkve (1920- ):
Dimitrije • Varnava • Gavrilo (V) • Vikentije (II) • German • Pavle • Irinej