Barice (Plandište)
| Barice | |
|---|---|
|
| |
| Osnovni podaci | |
| Država |  Srbija
|
| Upravni okrug | Južnobanatski |
| Opština | Plandište |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo (2022) |  516
|
| Gustina stanovništva | 20 st./km² |
| Geografija | |
| Koordinate | 45°11′00″N 21°05′00″E / 45.183333°N 21.083333°E |
| Nadmorska visina | 76 m |
| Površina | 29,4 km² |
  Barice Barice (Srbije) | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski kod | 26367 |
| Pozivni broj | 013 |
| Registarska oznaka | VŠ |
Koordinate: 45° 10′ 60" SGŠ, 21° 04′ 60" IGD
Barice su selo u Vojvodini, u opštini Plandište. Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, Barice imaju 516 stanovnika.
Selo Barice se spominje po prvi put zvanično 1713. godine pod imenom Janoš. Godine 1717. selo menja ime u Sent Janoš a 1922. dobija svoje srpsko ime Sveti Jovan. Posle Drugog svetskog rata selo dobija svoje sadašnje ime Barice, verovatno zbog barica koje su nastale tokom korišćenja zemlje za gradnju.
Prema cenzusu iz 1837. godine je imalo 1.523 stanovnika, od kojih su 1.511 bili pravoslavci, 8 katolici i 4 jevreji, tada je popis stanovništva rađen po veroispovesti. Selo je bilo na vrhuncu svoje populacije 1910. godine sa 1.568 stanovnika. Podatak iz 1921. godine nam daje popis po nacionalnosti, tako da po tom podatku selo je imalo 1.456 stanovnika od koji su 1.334 bili Rumuni, 54 Srbi, 51 Mađari i 17 Nemci.
Što se tiče vremena pre 1713. godine i pitanja kako je selo zapravo nastalo moramo se osloniti na ”drevno sećanje“. Prema zabeleškama popa Jona Negoje (rum:Ioana Neagoe), iz 1861. godine, selo je osnovano 1521. godine od strane šest porodica iz područja Vekul Regat (rum:Vechiul Regat) iz Transilvaniji. Ime potiče verovatno od imena sveca zaštitnika, Svetog Jovana. Naseljenici su se prvo nastanili na mestu kojem su dali ime Pietri (Kamenje) na području današnjeg Jermenovca. Na tom mestu se i dan danas nalazi drveni krst. Tamo su boravili 64 godina, do 1585. godine, kada su se u strahu od turskih napada preselili na mesto koje je bilo bolje zaštićeno, gde se nalazi današnje selo. Prva crkva je sagrađena od drveta i bila je korišćena 311 godina. Prvi pop je bio Radu Negoje, verovatno predak Jona Negoje koji je vodio zabeleške ”prema drevnom sećanju“. Iz početka su kuće bile građene bez ikakvog planiranja. Godine 1789. se počelo graditi po ravnim ulicama, u šoru. U srpskom katastihu Pećke Patrijaršije od 1660. do 1666. godine se spominje i selo Sent Janoš kao davalac priloga za Patrijaršiju. Takođe se spominje i 1788. godine kada je Austrougarska konjica odbila napad turske konjice u blizini Sent Janoša.
Dr Gligor Popi navodi u svojoj knjizi ”Rumuni u srpskom delu Banata“ da je u bitkama povodom narodno oslobodilačkih ustanaka u Austrougarskoj (1848. – 1849.) nastradalo i selo Sent Janoš. Stanovnici su bili napustili selo od 13. septembra 1848. do 20. januara 1849., a kad su se vratili zatekli su selo u ruševinama.
Tokom tridesetih godina prošlog veka jedna delegacija iz Svetog Jovana je posetila rumunskog kralja Karola I u svrhu traženja rumunskog učitelja za selo. Kralj ih je lepo primio ali rumunski učitelj nije poslan.
Tokom Prvog svetskog rata je poginulo 40 muškaraca iz Sent Janoša mobilizovanih u Austrougarskoj vojsci.
Tokom nacističke okupacije 45 muškaraca su bili odvedeni na prinudni rad.
Do 1910. godine se broj stanovnika sela povećavao, ali već je 1878. počinjlo sa iseljavanjem. Te godine se 23 porodica, kojima je dosadilo posle 12 godina poplava, iselilo za Dobrudžu u Rumuniji. Godine 1882. je još 48 domaćinstava, 222 osoba, pokušalo da emigrira za Krajovu u Rumuniji ali su bili vraćeni natrag. Posle Drugog svetskog rata je počela emigracija prema zapadu i gradovima. Prema cenzusu iz 2002. godine u selu Barice je preostalo 598 stanovnika.
Prema popisu iz 2002. bilo je 598 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 887 stanovnika).
U naselju Barice živi 483 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 44,8 godina (42,6 kod muškaraca i 46,8 kod žena). U naselju ima 195 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,07.
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Rumunima (prema popisu iz 2002. godine).
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Etnički sastav prema popisu iz 2002. | ||||
|---|---|---|---|---|
| Rumuni | 533 | 89.13% | ||
| Srbi | 29 | 4.84% | ||
| Mađari | 6 | 1.00% | ||
| Romi | 5 | 0.83% | ||
| Jugosloveni | 4 | 0.66% | ||
| Makedonci | 3 | 0.50% | ||
| Slovaci | 2 | 0.33% | ||
| Nemci | 1 | 0.16% | ||
| Bugari | 1 | 0.16% | ||
| nepoznato | 10 | 1.67% | ||
| m | ž | |||
| ? | 0 | 6 | ||
| 80+ | 9 | 17 | ||
| 75-79 | 14 | 20 | ||
| 70-74 | 24 | 27 | ||
| 65-69 | 18 | 31 | ||
| 60-64 | 16 | 22 | ||
| 55-59 | 14 | 16 | ||
| 50-54 | 19 | 17 | ||
| 45-49 | 20 | 11 | ||
| 40-44 | 27 | 15 | ||
| 35-39 | 21 | 19 | ||
| 30-34 | 16 | 26 | ||
| 25-29 | 18 | 11 | ||
| 20-24 | 10 | 8 | ||
| 15-19 | 12 | 19 | ||
| 10-14 | 20 | 14 | ||
| 5-9 | 21 | 22 | ||
| 0-4 | 11 | 7 | ||
| prosek | 42.6 | 46.8 | ||
|
|
|
|
| Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija | Proizvodnja i snabdevanje... | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 135 | 110 | - | - | 3 | - | 2 | 6 | 2 | 2 |
| Ženski | 75 | 60 | - | - | 1 | - | 1 | 2 | 1 | 1 |
| Oba | 210 | 170 | - | - | 4 | - | 3 | 8 | 3 | 3 |
| Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
| Muški | - | 1 | 2 | 2 | - | 3 | - | - | 2 | |
| Ženski | - | - | 2 | 6 | 1 | - | - | - | - | |
| Oba | - | 1 | 4 | 8 | 1 | 3 | - | - | 2 |
- ↑ Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
- ↑ Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7
