Prijeđi na sadržaj

Fruktooligosaharid

Izvor: Wikipedija

Fruktooligosaharid (FOS, oligofruktoza, oligofruktan) je oligosaharid fruktana. On se koristi kao alternativni zaslađivač. FOS manifestuje nivoe slatkoće koji imaju 30 i 50 posto slatkoće šećera.[1] On se javlja u prirodi. Komercijalna primena je razvijena tokom 1980-tih u odgovoru na potražnju za zdravijom hranom sa manjom kalorijskom vrednošću.

Hemija

[uredi | uredi kod]

Dve različite klase fruktooligosaharidnih smeša se industrijski proizvode. One su bazirane na degradaciji inulina ili procesima transfruktozilacije.

FOS se može proizvesti degradacijom inulina, ili polifruktoze, polimera D-fruktoznih monomera vezanih β(2→1) vezama sa terminalno α(1→2) vezanom D-glukozom. Stepen polimerizacije inulina je u opsegu od 10 do 60. Inulin se može enzimatski ili hemijski degradirati do smeše oligosaharida sa opštom strukturom Glu-(Fru)n (GFn) i Frum (Fm), gde su n i m u opsegu od 1 do 7. Taj proces se u izvesnoj meri javlja u prirodi, te se ti oligosaharidi mogu naći u velikom broju biljki, posebno u jerusalimskoj artičoki i u cikoriji. Glavne komponente komercijalnih proizvoda su kestoza (GF2), nistoza (GF3), fruktozilnistoza (GF4), bifurkoza (GF3), inulobioza (F2), inulotrioza (F3), i inulotetraoza (F4).

Druga klasa fruktooligosaharida se priprema putem transfruktozilacije β-fruktozidazom iz Aspergillus niger na saharoznom supstratu. Rezultirajuća smeša ima opštu formulu GFn, sa n i opsegu od 1 do 5. U suprotnosti sa FOS derivatima iz inulina, nisu prisutne samo β(1→2) veze nego se i druge veze javljaju, mada u manjoj meri.[2]

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Joseph O'Neill (1. 6. 2008.). „Using inulin and oligofructose with high-intensity sweeteners”. Arhivirano iz originala na datum 2012-07-29. Pristupljeno 14. 7. 2012. 
  2. Hartemink, R.: Prebiotic effects of Non-digestible oligo- and polysaccharides. PhD thesis, Wageningen University, the Netherlands, 1999, 218 p. ISBN 90-5808-051-X.

Povezano

[uredi | uredi kod]