12 dicembre (dokumentarni film)
| 12 dicembre | |
|---|---|
 | |
| Prijevod | 12. decembar |
| Režija | Giovanni Bonfanti Pier Paolo Pasolini (nepotpisan) |
| Produkcija | Lotta Continua European Associated Productions Alberto Grimaldi (nepotpisan) Giovanni Bonfanti |
| Muzika | Pino Masi |
| Premijera | 1972 |
| Jezik | italijanski |
| Trajanje | 43 min (skraćena verzija) 104 min (cela verzija) |
| Država |  Italija |
| Kompanija | |
| Distributer | Circolo Ottobre (Italija) |
| Tehnička ekipa | |
| Fotografija | Sebastiano Celeste Dimitri Nicolau Giuseppe Pinori Enzo Tosi Roberto Lombardi |
| Montaža | Giovanni Bonfanti Lamberto Mancini Maurizio Ponzi Pier Paolo Pasolini (nepotpisan) |
12 dicembre ili Dodici dicembre[1] (sh.12. decembar) je dokumentarni film iz 1972. u režiji Giovannija Bonfantija i Pier Paola Pasolinija (nepotpisan).[1][2]
Reč je o nezavisnom dokumentarcu o masakru na Piazza Fontani i smrti anarhiste Giuseppea Pinellija.
Sadržaj[uredi | uredi kod]
Dokumentarac, kroz različite intervjue obavljene širom Italije, analizira neke epizode koje se tiču političkog života zemlje. Među intervjuisanima, pored brojnih radnika i militanata Lotta Continua, nalaze se i namesnik Achille Stuani, član Komunističke partije Italije; Licia Pinelli, Giuseppeova udovica i nekoliko advokata, uključujući i advokate Pietra Valprede.[3]
Produkcija[uredi | uredi kod]
Razvoj[uredi | uredi kod]
Film je snimio Pier Paolo Pasolini na predlog i uz suradnju nekih militanata Lotta Continua, formacije komunistički orijentirane krajnje levice.[3] Tokom snimanja postojale su kreativne razlike između poznatog reditelja i grupe,[4] u stvari, Pasolini je želeo da snimi film osude koji bi pojačao antropološki i društveni aspekt zemlje tokom tog perioda.[3][4][5] Nesuglasice su se nastavile i tokom montaže.[6]
„Zašto sam snimio ovaj film zajedno sa grupom mladih drugova iz Lotta Continua? Svakako postoji razlog, ali, da budem iskren, ne mogu da kažem. Kritikovao sam tada, nasilno i možda neprimereno, političko delovanje mladih: mnoge moje kritike su se, nažalost, ispostavile kao tačne, i ne odričem ih se. Međutim, čini mi se da pravu revolucionarnu tenziju danas doživljavaju krajnje levičarske manjine. Globalna i gotovo netolerantna kritika koju oni izražavaju na račun italijanske države i kapitalističkog društva nalazi me potpuno saglasnim u suštini, čak i ako ne često u formi. Zato, sve dok sam sposoban i imam snage, njima se pridružujem...”
– Pordenone, Pasolini, Film u obliku poezije, 1979; st. 97.
U intervjuu datom Panorami 31. decembra 1970. Pasolini je među privremenim naslovima naveo Attacco al potere (Napad na vlast) i 1969.[3]
Snimanje[uredi | uredi kod]
Snimanje je počelo 12. decembra 1970. i završeno je u junu naredne godine.[6] Održalo se u kamenolomima Carrara, u Milanu, u Viareggio-u, u Napulju i na groblju Musocco, gde je Pinelli sahranjen.[6] Film je finansirao Alberto Grimaldi.[4]
Zasluge[uredi | uredi kod]
Kako bi izbegli bilo kakve probleme sa zakonom, Pasolini i Grimaldi su odlučili da se njihova imena ne pojave u špici filma.[3]
Montaža[uredi | uredi kod]
Tokom snimanja snimljeno je 80.000 metara filma,[7] ali je montirano samo 4.000; ostatak se smatra izgubljenim.[3] Montažu je u potpunosti izveo Pasolini.[3]
Muzika[uredi | uredi kod]
Muziku filma komponovao je Pino Masi, u to vreme član Lotta Continua.
Distribucija[uredi | uredi kod]
U Italiji je film distribuiran od strane Circolo Ottobrea 20. maja 1972. Dokumentarac je takođe predstavljen iste godine na Berlinskom filmskom festivalu[6] i 31. oktobra 2014. na Međunarodnom filmskom festivalu u Beču.[3]
Skraćena verzija dostupna je na YouTube-u.[8]
Kućno video izdanje[uredi | uredi kod]
Skraćena verzija objavljena je 1995. na VHS-u i 2011. na DVD-u.[6]
Cela verzija[uredi | uredi kod]
Godine 2013. cela verzija filma, za koju se smatralo da je bila izgubljena, pronađena je u filmskoj arhivi u Hamburgu.[9] Ova verzija, nakon što je restaurirana od strane nemačke izdavačke kuće Laika Verlag i Fondazione Cineteca di Bologna,[3] je prikazana u Bolonji 2015. tokom manifestacije Cinema Ritrovato.[4]
Prijem[uredi | uredi kod]
Filmska enciklopedija Morandini dala je filmu 3 zvezdice od 5.[6] Alberto Moravia je 30. aprila 1972. u L'Espressu objavio recenziju filma.[3]
Povezane stavke[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 „12 Dicembre”.
- ↑ „12 dicembre”. archivi aamod.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 „12 DICEMBRE: PASOLINI RITROVATO”.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Pasolini in lotta: “12 dicembre””.
- ↑ „12 DICEMBRE (1972) di Pier Paolo Pasolini e Giovanni Bonfanti”.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 „12 DICEMBRE”.
- ↑ „12 dicembre, il film ritrovato - di Pier Paolo Pasolini e Lotta Continua”.
- ↑ Video na YouTube
- ↑ „Arriva all’Arsenale la versione integrale di 12 Dicembre di Pier Paolo Pasolini”.