Paris–Roubaix
| Detalji o trci | |
|---|---|
| Datum održavanja | početak aprila |
| Region održavanja | Severna Francuska |
| Naziv trke | Pariz—Rube |
| Lokalni naziv(i) |
|
| Drugi naziv(i) | Pakao severa |
| Disciplina | drumski |
| Takmičenje | Svetska turneja UCI |
| Tip | jednodnevna trka |
| Organizator | ASO |
| Direktor trke | Kristijan Pridom |
| Istorija | |
| Prvo održavanje | 19. april 1896. |
| Broj održavanja | 20232132 (do 2023) |
| Prvi pobednik | .svg){kind=small} Jozef Fišer |
| Najviše pobeda |
4 puta |
| Trenutni pobednik | .svg){kind=small} Greg van Avermat (2017) |
Pariz—Rube, (fr. Paris—Roubaix) je jednodnevna klasična biciklistička trka koja se održava sredinom aprila na severu Francuske prema granici sa Belgijom. Od osnivanja 1896. godine pa sve do 1967. kretala je iz Pariza, a završavala u Rubeu (odatle naziv trke); od 1968. godine start trke je u Šampanji oko 60 kilometara severoistočno od centra Pariza, dok je finiš i dalje u Rubeu.
Trka je poznata po teškom terenu i kaldrmi i s obzirom na to da ima dugu tradiciju, ona je jedna od pet monumentalnih klasičnih biciklističkih trka, a deo je i kaldrmisanih klasika. Rezultati postignuti na trci boduju se prema pravilniku Svetske biciklističke unije za UCI vorld tur rangiranje. Nazivaju je paklom severa, Nedelja u paklu (što je i naziv istoimenog filma o trci 1976. godine), kraljica klasika i uskršnja trka (fr. La Pascale). Trku organizuje Amori sportska organizacija (fr. Amaury Sport Organisation).
Istorija[uredi | uredi kod]
Početkom 1895. godine, Teodor Vijen i Moris Peres odlučili su da izgrade Velodrom u blizini parka Barbiju fr. Barbieux koji se nalazio u gradu Kroa nedaleko od grada Rube fr. Roubaix. Pod upravom Duprea, rad je otpočeo u aprilu 1895. da bi se završio krajem narednog meseca. Velodrom koji je smešten između gradova Kroa i Rube, imao je dužinu piste od tačno 333,3 m. Otvoren je 9. juna 1895. kada je odvoženo 7 trka pred nekoliko hiljada gledalaca. U periodu nakon izgradnje uživao je ugled najvećeg sportskog centra u severnom delu Francuske i važio je za jednu od najboljih staza svog vremena.
U februaru 1896. godine, došli su na ideju da se organizuje trka koja bi startovala u Parizu, a završavala bi se na novonapravljenom velodromu u Rubeu. Podrška ovoj ideji stigla je i od novinske kuće, izdavača sportskog časopisa L'Velo fr. Le Velo. Organizacija trke je tako poverena francuskom časopisu, odnosno glavnom uredniku kolumne o biciklizmu Viktoru Brajeru. On je tada otišao kolima (jedne od najstarijih firmi Panhard & Levassor, model 6CV) do grada Amjen na severu Francuske, da bi odatle iscrpljen nakon dana vožnje po kiši do Rubea. Put od grada Amjen do Rubea je kaldrma, opasan sam po sebi, tako da je Brajer odlučio da pošalje telegram da zaustavi ovaj „zli projekat“, rekavši da predstavlja opasnost za učesnike. Uveče, međutim, Brajer menja mišljenje i prvo izdanje trke je bilo na pomolu.
Nadimak „Uskršnja trka“ ova trka je dobila zato što je prvo izdanje trke bilo zakazano za Uskrs. To je pokrenulo veliko protivljenje crkve, zbog verovanja da biciklisti i gledaoci tada ne bi odlazili u crkvu. Organizatori su najavili osveštanje trke na njenom startu, što se nije desilo jer je počela u 4 sata ujutru. Hroničar trke je zapisao da je prva trka održana 19. aprila 1896. godine, da bi sledeće godine bila pomerena dve nedelje ranije kada je pala na dan Vaskrsa.
Spisak pobednika[uredi | uredi kod]
Pobednici Pariz—Rubea:[1]
Višestruki pobednici[uredi | uredi kod]
| Pozicija | Vozač | Broj pobeda | Godine |
|---|---|---|---|
| 1 | Roger de Flamink |
4 | 1972, 1974, 1975, 1977 |
| Tom Bonen |
4 | 2005, 2008, 2009, 2012 | |
| 3 | .svg){kind=small} Oktav Lapiz |
3 | 1909, 1910, 1911 |
| Gaston Rebri |
3 | 1931, 1934, 1935 | |
| Rik van Loj |
3 | 1961, 1962, 1965 | |
| Edi Merks |
3 | 1968, 1970, 1973 | |
 Frančesko Mozer |
3 | 1978, 1979, 1980 | |
| Johan Museuv |
3 | 1996, 2000, 2002 | |
 Fabijan Kančelara |
3 | 2006, 2010, 2013 | |
| 10 | .svg){kind=small} Moris Garen |
2 | 1897, 1898 |
| Lisjen Lena |
2 | 1901, 1902 | |
| Ipolit Okutirje |
2 | 1903, 1904 | |
| Šarl Kripelan |
2 | 1912, 1914 | |
| Anri Pelisje |
2 | 1919, 1921 | |
| Žorž Klas |
2 | 1946, 1947 | |
| Rik van Stenbergen |
2 | 1948, 1952 | |
 Šon Keli |
2 | 1984, 1986 | |
| Mark Madio |
2 | 1985, 1991 | |
| Žilber Diklo Lasal |
2 | 1992, 1993 | |
| Franko Balerini |
2 | 1995, 1998 |
Pobede po državama[uredi | uredi kod]
| # | Država | Broj pobeda |
|---|---|---|
| 1. |  Belgija
|
56 |
| 2. |  Francuska
|
28 |
| 3. |  Italija
|
13 |
| 4. |  Holandija
|
6 |
| 5. |  Švajcarska
|
4 |
| 6. |  Australija
|
2 |
 Nemačka
| ||
 Irska
| ||
| 9. |  Luksemburg
|
1 |
 Moldavija
| ||
 Švedska
|
Vidi još[uredi | uredi kod]
Napomene[uredi | uredi kod]
- ↑ Andre Maje je osvojio Pariz—Rube 1949. ali kad je stigao u Rube, nije mogao da nađe ulaz na Velodrom i ušao je u novinarsku salu, odakle je došao do cilja. Sers Kopi je odsprintao grupu koja je došla iza. Nakon nekoliko meseci rasprave, UCI je dodelio pobedu obojici.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ „Complete results for every edition of Paris-Roubaix”. bikeraceinfo.com. Pristupljeno 19. 6. 2017.
- ↑ „The ultimate Roubaix controversy”. 19. 4. 2006.. Pristupljeno 19. 6. 2017.
