Olovo

Izvor: Wikipedija
(Preusmjereno sa stranice Olovo (element))
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Za ostala značenja, vidi Olovo (razvrstavanje).
Tl - Pb - Bi
Sn
Pb
 

Opšti podaci
Ime, simbol, atomski brojOlovo, Pb, 82
ripadnost skupuslabih metala
grupa, perioda IVA, 6
gustina, tvrdoća11340 kg/m3, 1,5
Bojaplavičastobela
Osobine atoma
atomska masa207,2 u
atomski radijus 180 (154) pm
kovalentni radijus147 pm
van der Valsov radijus202 pm
elektronska konfiguracija[Xe]4f145d106s26p2
e- na energetskim nivoima2, 8, 18, 32, 18, 4
oksidacioni brojevi4, 2
Osobine oksidasrednje bazni
kristalna strukturaregularna zidno
centrirana
Fizičke osobine
agregatno stanječvrsto
temperatura topljenja600,61 K (327,46 °C)
temperatura ključanja2022 K (1749 °C)
molska zapremina18,26×10-3 m3/mol
toplota isparavanja177,7 kJ/mol
toplota topljenja4,799 kJ/mol
pritisak zasićene pare4,21×10-7 Pa (600 K)
brzina zvuka1260 m/s (293,15K)
Ostale osobine
Elektronegativnost2,33 (Pauling)
1,55 (Alred)
specifična toplota129 J/(kg*K)
specifična provodljivost4,81×106 S/m
toplotna provodljivost35,9 W/(m*K)
I energija jonizacije715,6 kJ/mol
II energija jonizacije1450,5 kJ/mol
III energija jonizacije3081,5 kJ/mol
IV energija jonizacije4083 kJ/mol
V energija jonizacije6640 kJ/mol
Najstabilniji izotopi
izotopzast.v.p.r.n.r.e.r. MeVp.r.
202Pb (veš.) 5,25×104 godina z.e. 0,050 202Tl
α 2,598 198Hg
204Pb 1,4% >1,4×1017 godina α 2,186 200Hg
205Pb (veš.) 1,53×107 godina z.e. 0,051 205Tl
206Pb 24,1% stabilni izotor sa 124 neutrona
207Pb 22,1% stabilni izotor sa 125 neutrona
208Pb 52,4% stabilni izotor sa 126 neutrona
210Pb (veš.) 22,3 godina α 3,792 206Hg
β- 0,064 210Bi

Tamo gde drugačije nije naznačeno,
upotrebljene su SI jedinice i normalni uslovi.

Objašnjenja skraćenica:


zast.=zastupljenost u prirodi,
v.p.r.=vreme polu raspada,
n.r.=način raspada,
e.r.=energija raspada,
p.r.=proizvod raspada

Ruda olova

U prirodi se olovo najčešće javlja u vidu sulfida, PbS, kao ruda galenit. Prženjem se rude prevodi u oksid čijom redukcijom nastaje sirovo olovo. Sirovo olovo sadrži: bakar, antimon, arsen, bizmut, cink, sumpor, kalaj, srebro i zlato. Prečišćavanjem sirovog olova (najčešće elektrolitičkim putem) dobija se čisto olovo plavičastobele boje, samo na svežem preseku je metalnog sjaja, no brzo potamni od stvorenog sloja oksida i baznog olovo(II) karbonata Pb(OH)2*2PbCO3, koji ga štite od dalje oksidacije. To je mek metal, velike gustine i niske temperature topljenja.

Olovo se u destilovanoj vodi ne rastvara, dok se rastvara u kiselinama sa oksidacionim dejstvom npr. azotna kiselina. Pri dejstvu razblažene sumporne kiseline stvara se zaštitni sloj olovo- sulfata PbSO4 te rastvaranje prestaje. Alkalije ne deluju na olovo. Na vazduhu se fino sprašeno olovo tzv. piroforno olovo pali samo od sebe.

Olovo (II) oksid se koristi za glaziranje keramičkih proizvoda, za izradu minijuma, kao žuta boja u slikarstvu. Olovo se koristi za izradu limova, kanalizacionih cevi ukoliko vode nisu kisele; njime se oblažu električni kablovi. Nekad se koristilo i za vodovodne cevi i prevlačenje posuđa, ali je zbog negativnih posledica vremenom zabranjeno. Olovo se koristi i u vojnoj industriji, industriji boja, za izradu olovnih akomulatora, za zaštitu od rendgenskog i radioaktivnog zračenja.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]