Ilirska Bistrica
Ilirska Bistrica
| |
---|---|
Pogled na most preko Reke i panorama grada daljini | |
Koordinate: 45°34′N 14°15′E / 45.567°N 14.250°E | |
Država | Slovenija |
Pokrajina | Primorska |
Statistička regija | Notranjsko-kraška |
Općina | Občina Ilirska Bistrica |
Površina | |
- Ukupna | 34.8 km²[1] |
Visina | 421 m |
Stanovništvo (2013.) | |
- Urbano područje | 4.463[1] |
- Urbana gustoća | 128.2 st/km²[1] |
Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
Poštanski broj | 6250 |
Službene stranice www.ilirska-bistrica | |
Karta | |
Ilirska Bistrica (talijanski: Villa del Nevoso, njemački: llyrisch Feistritz) je grad od 4.463 stanovnika[1] u Sloveniji, administrativni centar Občine Nova Gorica na jugozapadu zemlje.
Ilirska Bistrica spada u povijesnu pokrajinu Juliju, a leži u kotlini rijeke Reke i duž padina planine Snežnik pored granice sa Hrvatskom. Udaljena je oko 38 km od Rijeke, 71 km Ljubljane i 47 km od Trsta.
Nad gradom i danas dominira gradina (njemački: Feistritz) ona je izgrađena kao utvrda za zaštitu puteva u Julia carsica pred kraj Rimskog Carstva.[2] Dolaskom Franaka u IX st. i uspostavom feudalnog režima Bistricom vladaju germanski feudalci, da bi došla pod vlast Habsburgovaca pod čijom je vladavina sve do 1918. s osmogodišnjim prekidom s Napoleonovim osvajanjem početkom XIX st. i stvaranja Ilirske provincije. Pa otud i pridjev Iirska uz naziv Bistrice. Za srednjeg vijeka kasnoantička utvrda je obnovljena kao tipični burg, ispod kojeg su se razvila dva naselja; Bistrica kao naselje zanatlija i Trnovo kao naselje seljaka. Ta dva naselja spojila su se u jedinstvenu cjelinu tek 1927. kada je bila u sastavu pokrajine Julija (Venezia Giulia) pod Kraljevinom Italijom, da bi aneksijom Julije Jugoslaviji od 1945. pripala Sloveniji.
Najveće znamenitosti grada su općinska palača i crkva sv. Petra izgrađena još za gotike, kasnije barokizirana.[2]
Ilirska Bistrica je poznata po tvornici drvenih ploča Lesonit, koja je počela s radom 1946.