Capraia
Capraia
| |
|---|---|
 | |
| Podaci | |
| Lokacija | Toskana Livornska provincija |
| Arhipelag | Toskanski arhipelag |
| Koordinate | |
| Država |  Italija
|
| Glavno naselje | Capraia |
| Površina | 20 km² |
| Broj stanovnika | 405[1] |
 | |
Capraia (latinski: Capraria) je otok u Italiji koji administrativno podpada pod provinciju Livorno i regiju Toskanu.[2]
Geografija[uredi | uredi kod]
Capraia se nalazi na sjeveru Tirenskog mora i treći je po veličini otok Toskanskog arhipelaga. Ima površinu od oko 20 km², dug je 8 km i širok oko 4 km. Kuriozum je da je zapravo bliži je Korzici (31 km) nego Italiji (54 km).[2] Capraia je brdoviti vulkanski otok, a najviši vrh ima 447 m.[3] Čitav otok je jedna administrativna jedinica (općina) Capraia Isola, najmanja u Toskani,[2] u kojoj živi samo 405 stanovnika.[1]
Historija[uredi | uredi kod]
Otok Capraia je bio naseljen još od 25. vijeka pne, o čemu svjedoče pronađena oruđa od kremena i opsidijana. Etruščani su se koristili njime kao rezervatom za nabavu drva za svoje livnice na Elbi.[4] Ime je vjerojatno dobio od grčkog Aegylon (Αίγυλλον, dosl. otok koza). Postoji i druga teorija po kojoj je ime dobio od etruščanskog Carpa (dosl. kamen), dakle kameniti otok.[4] Rimski konzul Gnej Pompej uspio je 67. pne. zavladati nad čitavim arhipelagom i od tada do 400. traje Pax Romana. To je bio period kad su patriciji gradili vile na lokalitetu Piana, a prvi kršćanski Cenobiti otkrili otok kao idealno mjesto za mir i kontemplaciju.[4]
Tokom 9. vijeka otok su više put orobili u krvavim napadima Saraceni, tako da su ga stanovnici napustili, pa je ostao nenaseljen oko dva vijeka, sve dok Republika Pisa nije uspjela odbiti Maure s Baleara. Upravo zbog kontinuiranih saracenskih napada stanovništvo se preselilo s Piane na lokaciju današnjeg sela kod luke, a takvo stanje je potrajalo sve dok Republika Pisa nije počela utvrđivati otok. Zaštitu i obranu otoka pojačala je Republika Genova izgradnjom daljnjih fortifikacija kada je u 16. vijeku kupila otok od Pise.[4] Korzikanci sa svojim liderom Pasqualom Paolijem 1867. zauzeli su otok, ali su ga već iduće godine morali prepustiti Francuskoj na osnovu dogovora u Versaillesu, stoga je već tri godine kasnije je vraćen Republici Genovi. Nakon tog je naizmjenično mijenjao gospodare: Engleze, Genovežane i Francuze.[4]
Odlukom Bečkog kongesa Capraia je pripala Kraljevini Sardiniji koja ga je proglasila slobodnom lukom i dozvolila sadnju duhana, sve kako bi ga naselila.[4] Nakon osnivanja Kraljevine Italije, općina Capraia je 1873. dala na korištenje 1/3 otoka Ministarstvu unutarnjih poslova za rad poljoprivredne kaznjeničke kolonije koja je rasformirana 1986. godine.[4] Danas je otok dio ekološke mreže Evropske unije zvane Natura 2000 i Nacionalnog parka Toskanski arhipelag, osnovanog 22. jula 1996. godine.[2]
Privreda i transport[uredi | uredi kod]
Glavno naselje i luka sa utvrdom iz 15. vijeka.[3], leži u zaljevu na sjeveroistoku. Malobrojni stanovnici bave se vinogradarstvom, ribarstvom i turizmom, i to ljeti kad otok oživi. Do otoka se može doći brodom ili trajektom iz livornske luke, koja je udaljena oko 64 km.[2]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 „Italy: Toscana” (engleski). City population. Pristupljeno 12. 3. 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Il Comune” (talijanski). Comune di Capraia Isola. Pristupljeno 12. 3. 2019.
- ↑ 3,0 3,1 „Capraia Island” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 12. 3. 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 „La storia” (talijanski). Comune di Capraia Isola. Pristupljeno 12. 3. 2019.
