Aron Alkalaj
| Aron Alkalaj | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 8. 3. 1880. Beograd, Kneževina Srbija |
| Smrt | 4. 12. 1973. (dob: 93) Beograd, SFR Jugoslavija |
| Nacionalnost | Jugoslaven |
| Etnicitet | Jevrej[1] |
| Državljanstvo | SFR Jugoslavija |
| Roditelji | Avram Alkalaj Buena (Hason) Alkalaj |
Aron Alkalaj (8. 3. 1880, Beograd - 4. 12. 1973, Beograd), jugoslavenski bankar, glavni sekretar "Državne hipotekarne banke Kraljevine Jugoslavije" i predsednik "Benei Berit lože Srbija".
Biografija[uredi | uredi kod]
Aron Alkalaj je rođen 8. 3. 1880 godine u beogradskoj jevrejskoj porodici Avrama i Buene Alkalaj. Otac mu je bio učitelj i rabin. Aron je završio osnovnu školu i gimnaziju u Beogradu. Nakon toga je pohađao "Državnu trgovačku školu", koju je završio 1898 godine. Odmah potom se zaposlio u "Upravi fondova Kraljevine Srbije", kasnijoj "Državnoj hipotekarnoj banci Kraljevine Jugoslavije". Prvi svetski rat proveo je u internaciji u Ugarskoj. Po povratku u novouspostavljenu Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca (Kraljevina Jugoslavija), 1918, izabran je za glavnog sekretara Državne hipotekarne banke, što je ostao do penzionisanja 1939 godine. Tokom tog perioda, u više navrata je zastupao Upravni odbor banke, a vršio je i dužnost zamenika upravnika banke. Pod njegovim rukovodstvom, zaključen je jedini zajam "Državne hipotekarne banke" u Sjedinjenim Američkim Državama (SAD). Učestvovao je u obnovi knjiga i administracije banke posle Prvog svetskog rata i u donošenju novog zakona o hipotekarnoj banci. U nekoliko jugoslovenskih banaka bio je član upravnog ili nadzornog odbora. Aron je bio dugogodišnji član uprave beogradske "Sefardske veroispovedne opštine". Na čelu "Jevrejske čitaonice" bio je od osnivanja 1929 do 1941 godine. Dužnost predsednika "Benei Berit lože Srbija" obnašao je od 1933 do 1934 godine, da bi nakon toga kasnije bio veliki sekretar lože. Nalazio se među prvim članovima novoosnovane "Velike lože NOBB Jugoslavija" 1935 godine. Na mesto potpredsednika "Rotari kluba" u Beogradu izabran je 1938 godine. Bio je među osnivačima društva "Šemaja Demajo" 1928 godine, a bio je i član njegovog upravnog odbora. Takođe je mnogo učinio za kulturni napredak srpskog, odnosno jugoslovenskog jevrejstva, odlično usklađujući ovu akciju sa svojim opštim nacionalnim delovanjem u srpskim i jugoslovenskim okvirima. U međuratnom periodu, objavio je veći broj predavanja, eseja, članaka sa ekonomsko-finansijskom, istorijskom i religijsko-filozofskom tematikom. Sarađivao je sa časopisima "Novi život" i "Ekonomist". Drugi svetski rat je proveo u nemačkom zarobljeništvu. Posle rata, nastavio je aktivno angažovanje u jevrejskoj zajednici. Alkalaj je bio čovek širokog obrazovanja i neumorne radljivosti. Kao odličan poznavalac domaće i strane književnosti, stvorio je ogromnu ličnu biblioteku koju je neprijatelj razneo. Govorio je francuski, nemački, engleski, italijanski i španski jezik. Njegova knjiga "Mojsije", objavljena u Beogradu pre Prvog svetskog rata u biblioteci "Biografije znamenitih ljudi", a pod uredništvom akademika Stanoja Stanojevića, ima nesumnjivu naučnu i književnu vrednost. Knjigu su odlično primili stručna kritika i široki krug čitalaca. Pored ostalog ona sadrži zanimljive dotad neobjavljene podatke o Mojsiju, crpene iz srpske narodne tradicije. Posle Drugog svetskog rata objavio je knjige "Put u Izrael" i "Život i običaji u nekadašnjoj jevrejskoj mahali". Odlikovan je Ordenom Svetog Save IV reda. Aron Alkalaj je umro 4. 12. 1973 godine u Beogradu.[1][2]
Djela[uredi | uredi kod]
- Mojsije, Jugo-istok, Beograd, 1932
- Put u Izrael, Prosveta, Niš, 1961
Odlikovanja i pohvale[uredi | uredi kod]
Reference[uredi | uredi kod]
Napomena: Ovaj tekst ili jedan njegov dio preuzet je s mrežnih stranica El Mundo Sefarad. Vidi Wikipedia:Dozvole za objavljivanje (Wikipedia:Dozvole za objavljivanje/El Mundo Sefarad).
- ↑ 1,0 1,1 Aleksandar Nećak, 2011, str. 10, 11
- ↑ Alkalaj Aron. El Mundo Sefarad. Preuzeto 10. 12. 2015
Literatura[uredi | uredi kod]
- Nećak, Aleksandar (2011). Znameniti Jevreji Srbije, Beograd: Savez jevrejskih opština Srbije. ISBN 978-86-915145-0-1