Šenčur
Šenčur
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 46°14′N 14°25′E / 46.233°N 14.417°E | |
| Država |  Slovenija
|
| Pokrajina | Gorenjska |
| Statistička regija | Gorenjska regija |
| općina | Občina Šenčur |
| Površina | |
| - Ukupna | 9.8 km²[1] |
| Visina | 402,5 |
| Stanovništvo (2013.) | |
| - Urbano područje | 3.150[1] |
| - Urbana gustoća | 321.4 stan./km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 4208 |
| Službene stranice www.sencur | |
| Karta | |
  Šenčur | |
Šenčur (njemački: Sankt Georgen) je grad u Sloveniji od 3.150 stanovnika[1], on je i administrativni centar Občina Šenčur.
Šenčur leži 4 km istočno od centra Kranja, u kotlini rijeke Save, pa je zapravo samo periferija tog industrijskog grada.
Mjesto je dobilo svoje ime po patronu župe - sv. Jurju, pa se prvi put i spominje u dokumentima 1221. pod latinskim imenom Sancto Georgio.[2] Ono je vemenom postalo Šent Jur, pa nakraju - Šenčur. Patronova crkva u mjestu se prvi put spominje 1238., zna se da je akvilejski patrijarh Bertold, koji je bio nominalni vladar i vlasnik toga kraja, poklonio mjesto kao feud, ženskom dominikanskom samostanu u Velesovu, kog je osnovao te iste godine.[2]
Zbog tog su stanovnici srednjovjekovnog Šenčura bili samostanski kmetovi, po samostanskom urbaru iz 1458. dominikanke su imale 21 kmeta u Šenčuru, a to je tada bilo skoro polovica sela.[2]
Osmanlije su u dva navrata 1471. i 1472. poharali mjesto.[2]
Kad je car Joseph II. ukinuo 1782. velesovski samostan, šenčurski kmetovi dobili su nove gospodare, i imali ih do 1855. kad je ukinuto kmetsvo po austrijskim zemljama. Nekako u to vrijeme počelo je osnivanje prvih industrijskih pogona po Kranju i okolici, pa se dobar dio bivših kmetova zaposlio u tim pogonima.[2]
Šenčur je za Drugog svjetskog rata bio centar partizanskog otpora, mjesni komitet osnovan je već u maju 1941. Velika drama dogodila se 24. januara 1944. tad su njemačke okupacione vlasti strijeljale 40 talaca, kao odmazdu za tri ubijena vojna policajca.
