Skobalj (Smederevo)

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Za ostale upotrebe, v. Skobalj (razvrstavanje).
Skobalj


Dom kulture „Staniša Adamović”

Osnovni podaci
Država  Srbija
Upravni okrug Podunavski
Grad Smederevo
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 1614
Geografija
Koordinate 44°33′19″N 21°01′32″E / 44.555166°N 21.025666°E / 44.555166; 21.025666
Nadmorska visina 80 m
Skobalj na mapi Srbije
Skobalj
Skobalj
Skobalj (Srbije)
Ostali podaci
Poštanski kod 11322
Pozivni broj 026
Registarska oznaka SD


Koordinate: 44° 33′ 19" SGŠ, 21° 01′ 32" IGD

Skobalj je naseljeno mesto grada Smedereva u Podunavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1614 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 1880 stanovnika).

Istorija

[uredi | uredi kod]

Skobalj se nalazi južno od Smedereva. Skobalj je starije naselje, i izgleda da je postao pred kraj turske vladavine. Pominje se u aračkim spiskovima i imalo je 1818. godine 44, a 1822. 50 kuća. Godine 1846. selo je imalo 92 kuće, a po popisu iz 1921. g. u selu je bilo 311 kuća sa 1666 stanovnika. Predak Vignjaša (Stojanovića, Jovšića) došao je iz Crne Gore najpre u selo Selevac. Kako u Selevcu nije bilo mesta, pređe u Skobalj, gde mu spahija dozvoli da se nastani. Docnije se od Vignjaša odvoje jedni odu u Osipaonicu. Stare porodice su porodice i Vasići, starinom sa Kosova, Brkići (koje zovu Mađarima) starinom „od Segedina“, Vidačka familija (Pantići, Živojinovići, Milojevići) koji su neko vreme stanovali između Vranova i Male Krsne, i otuda prešli u Skobalj, Ćertići koji su došli iz Azanje i Ivanovići. Ovo su najstarije porodice. Vele da su selu dali ime po ribi skobalj, koje je bilo mnogo u Jezavi.

Godine 1883. godine podignuta je današnja crkva, a škola u selu postoji od 1862. g. Današnja škola podignuta je 1904. g. Staniša Adamović je osnovao čitaonicu, a 1926.g. osnovano lovačko udruženje. (podaci krajem 1925. godine).[1] [2] Dom kulture u Skobalju nosi naziv po Staniši Adamoviću.

Demografija

[uredi | uredi kod]

U naselju Skobalj živi 1334 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 43,8 godina (42,2 kod muškaraca i 45,5 kod žena). U naselju ima 570 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,83.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 2065 [3]
1953. 2163
1961. 2289
1971. 2202
1981. 2445
1991. 2190 1994
2002. 2221 1880
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
1839 97.81%
Rumuni
  
7 0.37%
Vlasi
  
6 0.31%
Romi
  
5 0.26%
Rusi
  
3 0.15%
Makedonci
  
2 0.10%
Jugosloveni
  
2 0.10%
Crnogorci
  
1 0.05%
Hrvati
  
1 0.05%
nepoznato
  
11 0.58%


Znamenite ličnosti

[uredi | uredi kod]

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.19.dr. B. M. Drobnjaković (1925 g.)Smederevsko Podunavlje i Jasenica) i iz „Letopopisa“ opštine Skobalja, Br.2202
  2. Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
  3. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  4. Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Korišćena Literatura:
  • Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
  • „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.).

Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani

  • Napomena

U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.
Inače Monografija Podunavske oblasti (Pančevo, 1929 g.) koju je sastavio dr Vladimir Margan sačinjena je od tri dela i predstavlja i danas jedno od nezaobilaznih dela za proučavanje Srbije i Banata.
Napisali su najbolji poznavaoci pojedinih tema i problema – istaknuti istoričari, profesori univerziteta, direktori škola, seoski načelnici, ekonomisti, inžinjeri, socijolozi, lekari, crkvena lica, pravnici, kustosii bibliotekari. Ukupno 61 autor.
Stavljajući današnjim čitaocima na uvid ovo delo, koje se prvi put pojavljuje u ovom obliku, verujemo da ćemo zadovoljiti već dosta raširen interes za proučavanje prošlosti naših naselja.

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]