Ravenna
Ravenna
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 44°25′N 12°12′E / 44.417°N 12.200°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Emilia-Romagna |
| Provincija | Ravenna |
| frazioni | Ammonite, Bastia, Borgo Montone, Borgo Faina, Borgo Masotti, Borgo Papale, Borgo Sisa, Ca'di Guardia, Camerlona, Campiano, Carraie, Casal Borsetti, Casemurate, Caserma,
Castellaccio, Castiglione di Ravenna, Cilla di Savarna, Classe, Coccolia, Conventello, Ducenta, Durazzano-Borgo Sisa, Filetto, Fornace Zarattini, Fosso Ghiaia, Gambellara, Ghibullo, Glorie, Godo, Grattacoppa, Lido Adriano, Lido di Classe, Lido di Dante, Lido di Savio, Longana, Madonna dell'Albero, Mandriole, Marina di Ravenna, Marina Romea, Massa-Castello, Mensa-Matellica, Mezzano, Osteria, Palazzone, Piangipane, Pilastro, Ponte Nuovo, Porto Corsini, Porto Fuori, Punta Marina Terme, Punta Ravenna, Ragone, Roncalceci, San Bartolo, San Marco, San Michele, San Pietro in Campiano, San Pietro in Trento, San Pietro in Vincoli, San Romualdo, San Zaccaria, Sant'Alberto, Sant'Antonio, Santerno, Santo Stefano, Savarna, Savio, Torri, Villanova di Ravenna |
| Vlast | |
| - Sindaco | Michele De Pascale |
| Površina | |
| - Ukupna | 660 km²[1] |
| Visina | 4 m[1] |
| Stanovništvo (2017) | |
| - Grad | 159.115[1] |
| - Gustoća | 241.1 st/km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 48121–48125 |
| Pozivni broj | (+39) 0544 |
| Karta | |
  Ravenna Pozicija Ravenne u Italiji | |
Ravenna je grad i općina od 159.115 stanovnika[1] u regiji Emilia-Romagna u Sjevernoj Italiji. Grad je sjedište provincije Ravenne.
Grad se nalazi u unutrašnjosti, ali je povezan kanalom s Jadranskim morem. Danas je glavni grad Provincije Ravenna, sa svojih 652.89 km² Ravenna je druga najveća komuna prema površini u Italiji, iako je samo malo manja od polovice veličine najveće općine, Rima.
Počeci Ravenne nesigurni su. Prvo naselje se različito pripisuje Tirenjanima, Tesalcima ili Umbrijcima. Ravenna se sastojala od kuća sagrađenih na stupovima na nekoliko malenih otoka u močvarnoj laguni - situacija sična Veneciji nekoliko vjekova kasnije. Rimljani su je zanemarili tokom osvajanja delte rijeke Po, ali su je kasnije prihvatili u Rimsku Republiku kao federativni grad 89. pne. U Ravenni je 49. pne. Julije Cezar okupio svoje snage prije nego što je prešao Rubikon. Nakon bitke protiv Marka Antonija 45. pne. car August je ondje podignuo vojnu luku Classe.[2] Ova je luka, zaštićena isprva vlastitim zidinama, bila važna postaja rimske carske mornarice. Danas je grad bez izlaza na more, iako je Ravenna ostala važna morska luka na Jadranu sve do ranog srednjeg vijeka.
Tokom germanske invazije Thusnelda, Arminijeva udovica, i Marbod, kralj Markomana, bili su zatočeni u Ravenni. Ravenna se jako razvijala tokom rimske uprave. Car Trajan sagradio je 70 km dugi akvadukt na početku 2. vijeka. Godine 402. car Honorije prenio je prijestolnicu Zapadnog Rimskog Carstva iz Milana u Ravennu. Prijenos je učinjen uglavnom iz obrambenih razloga: Ravenna je bila okružena močvarama i barama, te je imala lagan pristup carskim snagama Istočnog Rimskog Carstva. Godine 409. vizigotski kralj Alarih I ipak je zaobišao Ravennu i krenuo pljačkati Rim i uzeti za taokinju Galu Placidiju, kćer cara Teodozija I. Nakon brojnih preokreta Gala Placidija se vratila u Ravennu sa svojim sinom carem Valentinijanom III. uz pomoć svoga nećaka Teodozija II. Ravenna je uživala u razdoblju mira tokom kojeg je kršćanska religija cvala, a grad je dobio većinu svojih slavnih spomenika, kako sekularnih (razorenih) tako i kršćanskih (većinom sačuvanih).
Godine 476. palo je Zapadno Rimsko Carstvo, a istočnorimski car Zenon poslao je ostrogotskog kralja Teodorika Velikog da ponovo zauzme talijanski poluotok. Nakon bitke kod Verone Odoakar se povukao u Ravennu gdje je izdržavao trogodišnju Teodorikovu opsadu sve dok zauzimanje Riminija nije lišilo Ravennu opskrbe. Nakon što je Teodorik zaklao Odoakra Ravenna je postala prijestolnica Ostrogotskog kraljevstva Italije.
.jpg)
Nakon 493. Teodorik je zaposlio rimske arhitekte u izgradnji sekularnih i religijskih građevina, uključujući izgubljenu palaču blizu Sant'Apollinarea Nuovo; "Palazzo di Teodorico" bila je nadogradnja. Teodorik i njegovi sljedbenici bili su arijanisti, ali su živjeli u suživotu s Latinima. Teodorik je umro 526. kada ga je naslijedila kći Amalasunta ubijena 535. godine.
Bizantski car Justinijan bio je fanatično ortodoksan te se protivio i ostrogotskoj vlasti i arijanskom poimanju kršćanstva. Godine 535. napao je Italiju, a 540. je zauzeo Ravennu. Ravenna je postala sjedište bizantske vlasti u Italiji (vidi također Gotske ratove). Restauratio Imperii u Ravenni također je doprinijelo obližnjoj luci Classe (classis), koja se ponekad naziva Pompejima kasne antike. Najreprezentativniji ostatak tog perioda je crkva sv. Apolinarija (6–7. vijek), čije se relikvije nalaze u crkvi. Ali iako je Classe osnovana tokom rimskog razdoblja, najviše se razvila tokom kasnog Carstva. Kao ravenska luka bila je jedna od ključnih platformi 6. i 7. vijeka, te glavna luka na talijanskoj jadranskoj obali.
Nakon Belizarovog osvajanja u službi cara Justinijana I u 6. vijeku, Ravenna je postala sjedište bizantskog upravitelja Italije, egzarha, pa je poznata kao Ravenski egzarhat. U to je vrijeme napisana Ravenska kozmografija.
Langobardi vođeni kraljem Liutprandom zauzeli su Ravennu 712. godine, ali su je bili prisiljeni vratiti Bizantincima. Ipak, 751. godine langobardski kralj Aistulf uspio je zauzeti Ravennu, prekinuvši bizantsku vlast u sjevernoj Italiji. Francuski kralj Pipin napao je Langobarde po zapovijedi pape Stjepana II. Ravenna je stoga 784. godine postala teritorij Papinskih Država. Zauzvrat je papa Hadrijan I. ovlastio kralja Karla Velikog da uzme iz Ravenne što poželi. Karlo Veliki je poduzeo tri pljačkaška pohoda na ravennu, odnoseći ogromnu količinu rimskih stupova, mozaika, kipova i ostalih pokretnina kako bi obogatio svoju prijestolnicu u Aachenu.
Pod papinskom vlašću ravenski nadbiskup je uživao autokefalnost od Rimske Crkve, privilegij steknut tokom bizantske vlasti. Zbog donacija koje su mu dali otonski carevi ravenski nadbiskup bio je najbogatiji u Italiji nakon papinstva, te je stoga uspješno mogao povremeno izazivati papinu svjetovnu vlast. Godine 1198. Ravenna je vodila savez gradova iz Romagne protiv cara, a papa se morao podložiti. Nakon rata 1218. porodica Traversari uspjela je nametnuti svoju vlast nad gradom koja je trajala sve do 1240. godine. Nakon kratkog perioda pod carskim vikarom Ravenna je vraćena pod vlast Papinske Države 1248. i ponovo Traversarijima sve do 1275. kada je Da Polenta uspostavio svoje dugotrajno gospodstvo. Jedan od najčuvenijih stanovnika Ravenne u to je vrijeme bio protjerani pjesnik Dante. Posljednji od Da Polentinih, Ostasio III, bio je 1440. godine protjeran od Mletačke Republike kojaje grad pripojila svojim teritorijima.
Ravenna je bila pod Mlecima sve do 1509. kada je područje napadnuto tokom Talijanskih ratova. Godine 1512. tokom ratova Svete lige Ravennu su opljačkali Francuzi. Nakon mletačkog povlačenja Ravennom su ponovo upravljali papinski legati kao dijelom Papinskih Država. Grad je oštećen u velikoj poplavi u svibnju 1636. Tokom sljedeća tri vijeka ozgrađena je mreža kanala koji su preusmjerili obližnje rijeke i isušili obližnje močvare, smanjivši mogućnost poplavljivanja i stvorivši ogroman pojas poljoprivrednog tla oko grada.
Osim još jedne kratke mletačke okupacije (1527–1529), Ravenna je bila dio Papinskih Država do 1796. kada ju je anektirala francuska marionetska država Cisalpinska Republika (Talijanska Republika od 1802. i Kraljevstvo Italija od 1805). Papi je vraćena 1814. godine, a 1859. su je zauzeli pijemontske trupe. Ravenna i okolno područje Romagne postali su dio novoujedinjene Kraljevine Italije 1861. godine.
| Ranokršćanski spomenici u Ravenni | |
|---|---|
 Svjetska baština – UNESCO | |
.jpg) | |
| Italija | |
| Registriran: | 1996(20. zasjedanje) |
| Vrsta: | Kulturno dobro |
| Mjerilo: | i, ii, iii, iv |
| Ugroženost: | no |
| Referenca: | UNESCO |
Ravenna je bila sjedište Rimskog carstva u 5. vijeku, a nakon tog i bizantske Italije sve do 8. vijeka. Zbog tog ima jedinstvenu kolekciju ranokršćanskih spomenika i mozaika.[3] Čak osam građevina je 1996. uvršteno na UNESCO-vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi kao lokalitet ranokršćanskih spomenika u Ravenni[3] to su;
- Mauzolej Gale Placidije
- Neonov baptisterij
- Arijanski baptisterij
- Arhiepiskopska kapela
- Bazilika Sant'Apollinare Nuovo
- Teodorikov mauzolej,
- San Vitale i
- Bazilika Svetog Apolinarija u Classi
Svih osam podignuto je tokom 5 i 6. vijek. One prezentiraju veliku umjetničku vještinu, uključujući sjajnu mješavinu grčko-rimske tradicije, kršćanske ikonografije uz orijentalne i zapadnjačke stilova.[3]
_-_Facade.jpg)
Ostale turističke atrakcije uključuju:
- antička crkva Duha Svetog koja je sačuvala izvorne veze iz 5. vijeka. Izvorno je bila arijanski hram. Fasada je vrijedan portiko s 5 arkada iz 16. vijeka.
- Crkva sv. Ivana Evanđelista je također iz 5. vijeka, a podigla ju je Gala Placidija nakon morske oluje. Restaurirana je nakon bombardiranja u Drugom svjetskom ratu.
- Bazilika sv. Franje ponovo sagrađena tokom 10–11. vijeka iznad prethodnog zdanja posvećenom Apostolima, a kasnije sv. Petru. Iza skromne ciglene fasade nalaze se glavni brod i dva pobočna broda. Fragmenti mozaika iz primitivne crkve vidljivi su na podu, koji je obično prekriven vodom nakon obilnih kiša (zajedno s kriptom). Ovdje je 1321. održana pogrebna ceremonija za Dantea Alighierija. Pjesnik je pokopan u grobnici pripojenoj crkvi. Lokalne vlasti su se uspjele oduprijeti svim firentinskim zahtjevima za povratak ostataka njenog najslavnijeg prognanika.
- Barokna crkva svete Marije Velike (525–532, ponovo sagrađena 1671). u njoj se nalazi slika Luce Longhija.
- Crkva svetog Ivana Krstitelja iz 1683. također je u baroknom stilu sa srednjovjekovnim zvonikom.
- Bazilika svete Marije u Portu (16. vijek), s bogatom fasadom iz 18. vijeka. Uz glavni brod nalaze se dva pobočna broda i visoka kupola. U njoj se nalazi slika slavne grčke Madonne koja je navodno donesena u Ravennu iz Konstantinopola.
- Obližnja Komunalna galerija sadrži različita djela romanjolskih slikara.
- Rocca Brancaleone ("Dvorac Brancaleone") sagradili su Mlečani 1457. Nekoć dio gradskih zidina, sada je javni park. Podijeljen je u dva dijela: pravi dvorac i citadelu koja se prostire na površini od 14,000 m².
- Takozvana Teodorikova palača zapravo je ulaz u bivšu crkvu svetog Spasitelja. Uključuje nozaike iz prave palače ostrogotskog kralja.
- Crkva svete Eufemije (18. vijek) daje pristup takozvanom Stone Carpets Domus (6–7. vijek) koji udomljuje prekrasne mozaike iz bizantinske palače.
- Nacionalni muzej.
Ravenna je vađna komercijalna i turistička luka. Cestom se do Ravenne može doći iz autocestnog čvorišta Bologna ili iz Venecije državnom cestom 309 "Romea". Iz Rima najbrža je veza E45 međunarodna cesta; druga glavna veza s južnom Italijom je državna cesta 16 "Adriatica". Željeznički kolodvor povezuje Ravennu s Bolognom, Ferrarom, Venecijom, Veronom i Riminijem. Najbliže zračne luke nalaze se u Forlìju i Bologni.
Lord Byron je živio u Ravenni između 1819. i 1821. godine. Tu ga je odvela ljubav prema lokalnoj aristokratskoj i udanoj mladoj ženi, Teresi Guiccioli. Ovdje je nastavio svog Don Juana i napisao Ravenski dnevnik, Moj rječnik i Rekolekcije.[4] Oscar Wilde je napisao poemu naslovljenu Ravenna 1878. godine. Ruski simbolistički pjesnik Aleksandar Blok napisao je pjesmu naslovljenu Ravenna (svibanj/lipanj 1909.) inspiriran svoj talijanskim putovanjem (proljeće 1909). Tokom svojih putovanja njemački pjesnik Hermann Hesse prošao je kroz Ravennu koja ga je inspirirala da napiše dvije pjesme o gradu. Naslovljene su Ravenna (1) i Ravenna (2).
Chichester, Ujedinjeno Kraljevstvo
Dubrovnik, Hrvatska, od 1969.
Speyer, Njemačka, od 1989.
- Turizam i kultura Službena stranica
- Ravenna, A Study Arhivirano 2020-09-02 na Wayback Machine-u (1913.), Edward Hutton, iz Projekta Gutenberg
- Catholic Encyclopedia: Rana povijest Ravenne i njeni spomenici
- Adrian Fletcher's Paradoxplace Ravenna Pages Arhivirano 2006-04-13 na Wayback Machine-u (fotografije)
