Renesansa u Škotskoj – razlika između verzija

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Interaktivna pretraga historije
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
Nema sažetka izmjene
Nema sažetka izmjene
Red 1: Red 1:
'''Također uraditi:'''German Renaissance, Renaissance in the Low Countries, Renaissance in Poland, Italian Renaissance, Portuguese Renaissance, Mid-Tudor Crisis, 19th-century London, History of London (1900–39)
'''Također uraditi:'''German Renaissance, Renaissance in the Low Countries, Renaissance in Poland, Italian Renaissance, Portuguese Renaissance, Mid-Tudor Crisis, 19th-century London, History of London (1900–39)


{{Renaissance}}
{{renesansa}}
[[File:Albrecht Dürer - Portrait of Maximilian I - Google Art Project.jpg|thumb|right|265px|''[[Portrait of Emperor Maximilian I]]'' (reigned: 1493–1519), the first Renaissance monarch of the [[Holy Roman Empire]], by [[Albrecht Dürer]], 1519]]
[[File:Albrecht Dürer - Portrait of Maximilian I - Google Art Project.jpg|thumb|right|265px|''[[Portrait of Emperor Maximilian I]]'' (reigned: 1493–1519), the first Renaissance monarch of the [[Holy Roman Empire]], by [[Albrecht Dürer]], 1519]]
[[File:Gutenberg bible Old Testament Epistle of St Jerome.jpg|thumb|First page of the first volume of a copy of the [[Gutenberg Bible]] in Texas]]
[[File:Gutenberg bible Old Testament Epistle of St Jerome.jpg|thumb|First page of the first volume of a copy of the [[Gutenberg Bible]] in Texas]]
Red 16: Red 16:
== Umjetnost ==
== Umjetnost ==
[[File:HMF Duerer Gruenewald Harrich Heller-Altar DSC 6312.jpg|thumb|The Heller altar by [[Albrecht Dürer]]]]
[[File:HMF Duerer Gruenewald Harrich Heller-Altar DSC 6312.jpg|thumb|The Heller altar by [[Albrecht Dürer]]]]
Koncept sjeverne renesanse ili njemačke renesanse donekle je pomućen nastavljanjem upotrebe složenih gotičkih ukrasa sve do kasno u 16. vijeku, čak i u djelima koja su bez sumnje renesansna u načinu na koji tretiraju ljudsku figuru i u drugim pogledima. Klasični ukras imao je malo odjeka u većini Njemačke, ali u drugim pogledima Njemačka je vrlo brzo slijedila pojave, naročito u usvajanju [[štampa]]nja sa [[movable type]], što je bio njemački izum koji je ostao u njemačkom monopolu nekoliko decenija i bio je [[Global spread of the printing press|prvi uveden u većini Evrope]], uključujući Francusku i Italiju, od strane Nijemaca.
The concept of the Northern Renaissance or German Renaissance is somewhat confused by the continuation of the use of elaborate Gothic ornament until well into the 16th century, even in works that are undoubtedly Renaissance in their treatment of the human figure and other respects. Classical ornament had little historical resonance in much of Germany, but in other respects Germany was very quick to follow developments, especially in adopting [[printing]] with [[movable type]], a German invention that remained almost a German monopoly for some decades, and was [[Global spread of the printing press|first brought to most of Europe]], including France and Italy, by Germans. {{Citation needed|date=August 2015}}


[[Printmaking]] by [[woodcut]] and [[engraving]] was already more developed in Germany and the [[Low Countries]] than elsewhere in Europe, and the Germans took the lead in developing book illustrations, typically of a relatively low artistic standard, but seen all over Europe, with the woodblocks often being lent to printers of editions in other cities or languages. The greatest artist of the German Renaissance, [[Albrecht Dürer]], began his career as an apprentice to a leading workshop in Nuremberg, that of [[Michael Wolgemut]], who had largely abandoned his painting to exploit the new medium. Dürer worked on the most extravagantly illustrated book of the period, the [[Nuremberg Chronicle]], published by his godfather [[Anton Koberger]], Europe's largest printer-publisher at the time.<ref name="Bartrum 2002">Bartrum (2002)</ref>
[[Printmaking]] [[drvorez]]om i [[gravura]]ma već je bilo više razvijeno u Njemačkoj i [[nizozemske|Nizozemskim]] nego drugdje u Evropi, a Nijemci su vodili u razvijanju književnih ilustracija, obično relativno niskog umjetničkog standarda, ali prisutnih u čitavoj Evropi, sa drvenim pločama koje su se često izdavale štamparima izdanja u drugim gradovima ili jezicima. Najveći umjetnik njemačke renesanse, [[Albrecht Dürer]], počeo je svoju karijeru kao šegrt u vodećoj radionici u Nurembergu, koja je pripadala [[Michael Wolgemut|Michaelu Wolgemutu]], koji je većinom odustao od slikarstva kako bi iskoristio novi medij. Dürer je radio na najsloženije ilustriranoj knjizi tog perioda [[Nuremberg Chronicle]], objavljenoj od strane njegovog kuma [[Anton Koberger|Antona Kobergera]], najvećeg štampara-izdavača Evrope u to doba.<ref name="Bartrum 2002">Bartrum (2002)</ref>


Završivši svoje šegrtovanje 1490. godine, Dürer je putovao u Njemačkoj četiri godine, te u Italiji nekoliko mjeseci, prije osnivanja vlastite radionice u Nurembergu. Brzo je postao poznat u čitavoj Evropi po svojim energičnim i uravnoteženim drvorezima i gravurama, dok je uz to bio i slikar. Iako je zadržao prepoznatljivo njemački stil, njegov rad pokazuje snažan talijanski utjecaj i često se uzima da predstavlja početak njemačke renesanse u vizuelnim umjetnostima, koja je tokom sljedećih četrdeset godina zamijenila Nizozemsku i Francusku kao područje stvaranja najvećih inovacija u sjevernoevropskoj umjetnosti. Dürer je podržavao [[Martin Luther|Martina Luthera]], ali je nastavio stvarati [[Madonna (art)|Madone]] i ostale katoličke slike, te slikati portrete vođa obije strane nastajućeg razdora [[reformacija|protestantske reformacije]].<ref name="Bartrum 2002" />
After completing his apprenticeship in 1490, Dürer travelled in Germany for four years, and Italy for a few months, before establishing his own workshop in Nuremberg. He rapidly became famous all over Europe for his energetic and balanced woodcuts and engravings, while also painting. Though retaining a distinctively German style, his work shows strong Italian influence, and is often taken to represent the start of the German Renaissance in visual art, which for the next forty years replaced the Netherlands and France as the area producing the greatest innovation in Northern European art. Dürer supported [[Martin Luther]] but continued to create [[Madonna (art)|Madonnas]] and other Catholic imagery, and paint portraits of leaders on both sides of the emerging split of the [[Protestant Reformation]].<ref name="Bartrum 2002" />
[[File:Mathis Gothart Grünewald 022.jpg|The Crucifixion of Jesus Christ|right|thumb|''The [[Crucifixion]]'', central panel of the [[Isenheim Altarpiece]] by [[Matthias Grünewald]].|left]]
[[File:Mathis Gothart Grünewald 022.jpg|The Crucifixion of Jesus Christ|right|thumb|''The [[Crucifixion]]'', central panel of the [[Isenheim Altarpiece]] by [[Matthias Grünewald]].|left]]


Dürer died in 1528, before it was clear that the split of the Reformation had become permanent, but his pupils of the following generation were unable to avoid taking sides. Most leading German artists became Protestants, but this deprived them of painting most religious works, previously the mainstay of artists' revenue. [[Martin Luther]] had objected to much Catholic imagery, but not to imagery itself, and [[Lucas Cranach the Elder]], a close friend of Luther, had painted a number of "Lutheran altarpieces", mostly showing the [[Last Supper]], some with portraits of the leading Protestant divines as the [[Twelve Apostles]]. This phase of Lutheran art was over before 1550, probably under the more fiercely [[aniconic]] influence of [[Calvinism]], and religious works for public display virtually ceased to be produced in Protestant areas. Presumably largely because of this, the development of German art had virtually ceased by about 1550, but in the preceding decades German artists had been very fertile in developing alternative subjects to replace the gap in their order books. Cranach, apart from portraits, developed a format of thin vertical portraits of provocative nudes, given classical or Biblical titles.<ref>Snyder, Part III, Ch. XIX on Cranach, Luther etc.</ref>
Dürer je preminuo 1528. godine, prije nego što je postalo očito da je podjela usljed reformacije postala trajna, ali njegovi učenici sljedećih generacija nisu bili u prilici ne birati strane. Većina vodećih njemačkih umjetnika postali su protestanti, ali ih je to lišilo slikanja većine religijskih djela, koja su prethodno bila glavnina prihoda umjetnika. [[Martin Luther]] se protivio većini katoličkog slikarskog izlaganja, ali ne i samom slikarskom izlaganju, a [[Lucas Cranach the Elder]], Lutherov blizak prijatelj, naslikao je niz "luteranskih oltarnih djela", koja su većinom prikazivala [[posljednja večera|Posljednju večeru]], neka sa portretima vodećih protestantskih duhovnih lica kao [[apostoli|Dvanaest apostola]]. Ta faza luteranske umjetnosti završila je prije 1550. godine, vjerojatno pod snažnije [[aniconic]] utjecajem [[kalvinizam|kalvinizma]], te su se religijska djela za javno izlaganje maltene prestala stvarati u protestantskim područjima. Pretpostavljajući većinom zbog toga, razvoj njemačke umjetnosti maltene je prekinut do oko 1550. godine, ali u prethodnim decenijama njemački umjetnici su bili vrlo plodni u razvijanju alternativnih predmeta za zamjenu praznine u svojim knjigama narudžbe. Cranach je, pored portreta, razvio format tankih vertikalnih portreta provokativnih obnaženih tijela, sa klasičnim ili biblijskim nazivima.<ref>Snyder, Part III, Ch. XIX on Cranach, Luther etc.</ref>


Lying somewhat outside these developments is [[Matthias Grünewald]], who left very few works, but whose masterpiece, his ''[[Isenheim Altarpiece]]'' (completed 1515), has been widely regarded as the greatest German Renaissance painting since it was restored to critical attention in the 19th century. It is an intensely emotional work that continues the German Gothic tradition of unrestrained gesture and expression, using Renaissance compositional principles, but all in that most Gothic of forms, the multi-winged [[triptych]].<ref>Snyder, Ch. XVII</ref>
Malo izvan tih razvoja ležao je [[Matthias Grünewald]], koji je ostavio vrlo malo djela iza sebe, ali čije se remek-djelo, ''[[Isenheim Altarpiece]]'' (završen 1515. godine), smatra najvećom njemačkom renesansnom slikom, kada se vratila u pažnju kritičara u 19. vijeku. To je intenzivno emocionalno djelo koje nastavlja njemačku gotičku tradiciju neograničenih gesta i izražaja, koristeći renesansne principe kompozicije, ali sve u najviše gotičkoj od svih formi, višekrilnom [[triptih]]u.<ref>Snyder, Ch. XVII</ref>
[[File:Albrecht Altdorfer 007.jpg|thumb|220px|left|[[Albrecht Altdorfer]] (c.1480–1538), ''Danube landscape near Regensburg'' c. 1528, one of the earliest Western pure landscapes, from the [[Danube school|Danube School]] in southern [[Germany]].]]
[[File:Albrecht Altdorfer 007.jpg|thumb|220px|left|[[Albrecht Altdorfer]] (c.1480–1538), ''Danube landscape near Regensburg'' c. 1528, one of the earliest Western pure landscapes, from the [[Danube school|Danube School]] in southern [[Germany]].]]


The [[Danube school|Danube School]] is the name of a circle of artists of the first third of the 16th century in [[Bavaria]] and Austria, including [[Albrecht Altdorfer]], [[Wolf Huber]] and [[Augustin Hirschvogel]]. With Altdorfer in the lead, the school produced the first examples of independent [[landscape art]] in the West (nearly 1,000 years after China), in both paintings and prints.<ref>Wood, 9 – this is the main subject of the whole book</ref> Their religious paintings had an [[expressionist]] style somewhat similar to Grünewald's. Dürer's pupils [[Hans Burgkmair]] and [[Hans Baldung Grien]] worked largely in prints, with Baldung developing the topical subject matter of [[witch]]es in a number of enigmatic prints.<ref>Snyder, Ch. XVII, Bartrum, 1995</ref>
[[Danube school|Dunavska škola]] je naziv kruga umjetnika prve trećine 16. vijeka u [[bavarija|Bavariji]] i Austriji, među koje spadaju [[Albrecht Altdorfer]], [[Wolf Huber]] i [[Augustin Hirschvogel]]. Sa Altdorferom kao vođom, ta škola je stvorila prve primjere neovisne [[landscape art]] na Zapadu (gotovo 1000 godina poslije Kine), i u slikarstvu i u štampi.<ref>Wood, 9 – ovo je glavna tema čitave knjige</ref> Njihove religijske slike imale su [[ekspresionizam|ekspresionistički]] stil donekle sličan Grünewaldovom. Dürerovi učenici [[Hans Burgkmair]] i [[Hans Baldung Grien]] radili su većinom u štampi, dok je Baldung razvio tematički predmet [[vještica]] u nekoliko enigmatičnih otisaka.<ref>Snyder, Ch. XVII, Bartrum, 1995</ref>


[[Hans Holbein the Elder]] and his brother Sigismund Holbein painted religious works in the late Gothic style. Hans the Elder was a pioneer and leader in the transformation of German art from the Gothic to the Renaissance style. His son, [[Hans Holbein the Younger]] was an important painter of portraits and a few religious works, working mainly in England and Switzerland. Holbein's well known series of small woodcuts on the ''[[Dance of Death]]'' relate to the works of the [[Little Masters]], a group of printmakers who specialized in very small and highly detailed engravings for bourgeois collectors, including many erotic subjects.<ref>Snyder, Ch. XX on the Holbeins, Bartrum (1995), 221–237 on Holbein's prints, 99–129 on the Little Masters</ref>
[[Hans Holbein the Elder]] i njegov brat Sigismund Holbein slikali su religijska djela u kasnom gotičkom stilu. Hans Stariji bio je pionir i vođa u transformaciji njemačke umjetnosti iz gotičkog u renesansni stil. Njegov sin, [[Hans Holbein the Younger]], bio je važan slikar portreta i nekolicine religijskih djela, koji je većinom radio u Engleskoj i Švicarskoj. Holbeinov poznati niz malih drvoreza o temi ''[[Dance of Death]]'' odnose se na djela [[Little Masters]], grupe štampara koji su se specijalizirali za vrlo malene i izrazito detaljne gravure za buržoaske skupljače, sa čestim erotičnim temama.<ref>Snyder, Ch. XX on the Holbeins, Bartrum (1995), 221–237 o Holbeinovim otiscima, 99–129 o Malim majstorima</ref>


The outstanding achievements of the first half of the 16th century were followed by several decades with a remarkable absence of noteworthy German art, other than accomplished portraits that never rival the achievement of Holbein or Dürer. The next significant German artists worked in the rather artificial style of [[Northern Mannerism]], which they had to learn in Italy or Flanders. [[Hans von Aachen]] and the Netherlandish [[Bartholomeus Spranger]] were the leading painters at the Imperial courts in [[Vienna]] and Prague, and the productive Netherlandish [[Sadeler family]] of engravers spread out across Germany, among other counties.<ref>Trevor-Roper, Levey</ref>
Nakon izuzetnog postignuća u prvoj polovini 16. vijeka uslijedilo je nekoliko decenija izvanrednog odsustva pažnje vrijedne njemačke umjetnosti, mimo dobrih portreta koji se nikada nisu mogli takmičiti sa postignućem Holbeina ili Dürera. Idući važni njemački umjetnici radili su u prilično umjetnom stilu [[Northern Mannerism]], kojeg su morali naučiti u Italiji ili Flandriji. [[Hans von Aachen]] i nizozemski [[Bartholomeus Spranger]] bili su vodeći slikari na carskim dvorovima u [[Beč]]u i Pragu, a produktivna nizozemska [[Sadeler family]] gravera proširila se Njemačkom, među drugim okruzima.<ref>Trevor-Roper, Levey</ref>


In Catholic parts of South Germany the Gothic tradition of wood carving continued to flourish until the end of the 18th century, adapting to changes in style through the centuries. [[Veit Stoss]] (d. 1533), [[Tilman Riemenschneider]] (d.1531) and [[Peter Vischer the Elder]] (d. 1529) were Dürer's contemporaries, and their long careers covered the transition between the Gothic and Renaissance periods, although their ornament often remained Gothic even after their compositions began to reflect Renaissance principles.<ref>Snyder, 298–311</ref>
U katoličkim dijelovima južne Njemačke gotička tradicija drvoreza nastavila je cvjetati do kraja 18. vijeka, prilagodivši se promjenama u stilu kroz vijekove. [[Veit Stoss]] (preminuo 1533. godine), [[Tilman Riemenschneider]] (preminuo 1531. godine) i [[Peter Vischer the Elder]] (preminuo 1529. godine) bili su Dürerovi savremenici i njihove duge karijere obuhvatile su prelaz sa gotičkog u renesansni period, iako su njihovi ukrasi često ostajali gotički čak i nakon što su im kompozicije počele odražavati renesansne principe.<ref>Snyder, 298–311</ref>


== Arhitektura ==
== Arhitektura ==

Verzija na datum 22 juli 2019 u 23:09

Također uraditi:German Renaissance, Renaissance in the Low Countries, Renaissance in Poland, Italian Renaissance, Portuguese Renaissance, Mid-Tudor Crisis, 19th-century London, History of London (1900–39)

Renesansa
"Atenska škola", Rafael, 1509–1511
Teme
Regije
Portrait of Emperor Maximilian I (reigned: 1493–1519), the first Renaissance monarch of the Holy Roman Empire, by Albrecht Dürer, 1519
First page of the first volume of a copy of the Gutenberg Bible in Texas

Njemačka renesansa, dio sjeverne renesanse, bila je kulturološki i umjetnički pokret koji se proširio među njemačkim misliocima u 15. i 16. vijeku i koji se razvio iz talijanske renesanse. Mnoga područja umjetnosti i nauka bila su pod utjecajem, prije svega širenjem renesansnog humanizma u razne njemačke države i kneževine. Napravljeni su mnogi koraci naprijed u područjima arhitekture, umjetnosti i nauka. Njemačka je dovela do dvije pojave koje su dominirale 16. vijekom u čitavoj Evropi: štamparstvo i protestantsku reformaciju.

Jedan od najvažnijih njemačkih humanista bio je Konrad Celtis (1459–1508). Celtis je studirao u Kelnu i Heidelbergu, a kasnije je putovao čitavom Italijom prikupljajući latinske i grčke rukopise. Pod velikim utjecajem Tacita, koristio je knjigu Germania kako bi uveo njemačku historiju i geografiju. Na kraju je posvetio svoje vrijeme poeziji, gdje je hvalio Njemačku na latinskom jeziku. Još jedna važna ličnost bio je Johann Reuchlin (1455–1522) koji je studirao na različitim mjestima u Italiji i kasnije podučavao grčki jezik. Studirao je hebrejski jezik, sa ciljem da pročisti kršćanstvo, ali je naišao na protivljenje crkve.

Najvažniji umjetnik njemačke renesanse je Albrecht Dürer, naročito poznat po svojoj štampi u drvorezu i gravuri, koja se proširila čitavom Evropom, crtežima i slikanim portretima. U važnu arhitekturu iz ovog perioda spadaju Landshut Residence, Heidelberg Castle, Augsburg Town Hall kao i Antiquarium od Munich Residenz, najveća renesansna dvorana sjeverno od Alpa.[1]Šablon:Circular reference

Pozadina

Renesansa je većinom vođena obnovljenim interesom za klasično učenje i također je bila rezultat brzog ekonomskog razvoja. Na početku 16. vijeka, Njemačka (što se odnosi na zemlje sadržane unutar Svetog Rimskog Carstva) je bila jedno od najprosperitetnijih područja u Evropi unatoč relativno niskom nivou urbanizacije u usporedbi sa Italijom i Nizozemskom.[2]Šablon:Full Imala je koristi od bogatstva određenih sektora poput metalurgije, rudarstva, bankarstva i tekstila. Još važnije, štampanje knjiga razvilo se u Njemačkoj i njemački štampači dominirali su novom trgovinom knjigama u većini drugih država do duboko u 16. vijeku.

Umjetnost

The Heller altar by Albrecht Dürer

Koncept sjeverne renesanse ili njemačke renesanse donekle je pomućen nastavljanjem upotrebe složenih gotičkih ukrasa sve do kasno u 16. vijeku, čak i u djelima koja su bez sumnje renesansna u načinu na koji tretiraju ljudsku figuru i u drugim pogledima. Klasični ukras imao je malo odjeka u većini Njemačke, ali u drugim pogledima Njemačka je vrlo brzo slijedila pojave, naročito u usvajanju štampanja sa movable type, što je bio njemački izum koji je ostao u njemačkom monopolu nekoliko decenija i bio je prvi uveden u većini Evrope, uključujući Francusku i Italiju, od strane Nijemaca.

Printmaking drvorezom i gravurama već je bilo više razvijeno u Njemačkoj i Nizozemskim nego drugdje u Evropi, a Nijemci su vodili u razvijanju književnih ilustracija, obično relativno niskog umjetničkog standarda, ali prisutnih u čitavoj Evropi, sa drvenim pločama koje su se često izdavale štamparima izdanja u drugim gradovima ili jezicima. Najveći umjetnik njemačke renesanse, Albrecht Dürer, počeo je svoju karijeru kao šegrt u vodećoj radionici u Nurembergu, koja je pripadala Michaelu Wolgemutu, koji je većinom odustao od slikarstva kako bi iskoristio novi medij. Dürer je radio na najsloženije ilustriranoj knjizi tog perioda Nuremberg Chronicle, objavljenoj od strane njegovog kuma Antona Kobergera, najvećeg štampara-izdavača Evrope u to doba.[3]

Završivši svoje šegrtovanje 1490. godine, Dürer je putovao u Njemačkoj četiri godine, te u Italiji nekoliko mjeseci, prije osnivanja vlastite radionice u Nurembergu. Brzo je postao poznat u čitavoj Evropi po svojim energičnim i uravnoteženim drvorezima i gravurama, dok je uz to bio i slikar. Iako je zadržao prepoznatljivo njemački stil, njegov rad pokazuje snažan talijanski utjecaj i često se uzima da predstavlja početak njemačke renesanse u vizuelnim umjetnostima, koja je tokom sljedećih četrdeset godina zamijenila Nizozemsku i Francusku kao područje stvaranja najvećih inovacija u sjevernoevropskoj umjetnosti. Dürer je podržavao Martina Luthera, ali je nastavio stvarati Madone i ostale katoličke slike, te slikati portrete vođa obije strane nastajućeg razdora protestantske reformacije.[3]

The Crucifixion, central panel of the Isenheim Altarpiece by Matthias Grünewald.

Dürer je preminuo 1528. godine, prije nego što je postalo očito da je podjela usljed reformacije postala trajna, ali njegovi učenici sljedećih generacija nisu bili u prilici ne birati strane. Većina vodećih njemačkih umjetnika postali su protestanti, ali ih je to lišilo slikanja većine religijskih djela, koja su prethodno bila glavnina prihoda umjetnika. Martin Luther se protivio većini katoličkog slikarskog izlaganja, ali ne i samom slikarskom izlaganju, a Lucas Cranach the Elder, Lutherov blizak prijatelj, naslikao je niz "luteranskih oltarnih djela", koja su većinom prikazivala Posljednju večeru, neka sa portretima vodećih protestantskih duhovnih lica kao Dvanaest apostola. Ta faza luteranske umjetnosti završila je prije 1550. godine, vjerojatno pod snažnije aniconic utjecajem kalvinizma, te su se religijska djela za javno izlaganje maltene prestala stvarati u protestantskim područjima. Pretpostavljajući većinom zbog toga, razvoj njemačke umjetnosti maltene je prekinut do oko 1550. godine, ali u prethodnim decenijama njemački umjetnici su bili vrlo plodni u razvijanju alternativnih predmeta za zamjenu praznine u svojim knjigama narudžbe. Cranach je, pored portreta, razvio format tankih vertikalnih portreta provokativnih obnaženih tijela, sa klasičnim ili biblijskim nazivima.[4]

Malo izvan tih razvoja ležao je Matthias Grünewald, koji je ostavio vrlo malo djela iza sebe, ali čije se remek-djelo, Isenheim Altarpiece (završen 1515. godine), smatra najvećom njemačkom renesansnom slikom, kada se vratila u pažnju kritičara u 19. vijeku. To je intenzivno emocionalno djelo koje nastavlja njemačku gotičku tradiciju neograničenih gesta i izražaja, koristeći renesansne principe kompozicije, ali sve u najviše gotičkoj od svih formi, višekrilnom triptihu.[5]

Albrecht Altdorfer (c.1480–1538), Danube landscape near Regensburg c. 1528, one of the earliest Western pure landscapes, from the Danube School in southern Germany.

Dunavska škola je naziv kruga umjetnika prve trećine 16. vijeka u Bavariji i Austriji, među koje spadaju Albrecht Altdorfer, Wolf Huber i Augustin Hirschvogel. Sa Altdorferom kao vođom, ta škola je stvorila prve primjere neovisne landscape art na Zapadu (gotovo 1000 godina poslije Kine), i u slikarstvu i u štampi.[6] Njihove religijske slike imale su ekspresionistički stil donekle sličan Grünewaldovom. Dürerovi učenici Hans Burgkmair i Hans Baldung Grien radili su većinom u štampi, dok je Baldung razvio tematički predmet vještica u nekoliko enigmatičnih otisaka.[7]

Hans Holbein the Elder i njegov brat Sigismund Holbein slikali su religijska djela u kasnom gotičkom stilu. Hans Stariji bio je pionir i vođa u transformaciji njemačke umjetnosti iz gotičkog u renesansni stil. Njegov sin, Hans Holbein the Younger, bio je važan slikar portreta i nekolicine religijskih djela, koji je većinom radio u Engleskoj i Švicarskoj. Holbeinov poznati niz malih drvoreza o temi Dance of Death odnose se na djela Little Masters, grupe štampara koji su se specijalizirali za vrlo malene i izrazito detaljne gravure za buržoaske skupljače, sa čestim erotičnim temama.[8]

Nakon izuzetnog postignuća u prvoj polovini 16. vijeka uslijedilo je nekoliko decenija izvanrednog odsustva pažnje vrijedne njemačke umjetnosti, mimo dobrih portreta koji se nikada nisu mogli takmičiti sa postignućem Holbeina ili Dürera. Idući važni njemački umjetnici radili su u prilično umjetnom stilu Northern Mannerism, kojeg su morali naučiti u Italiji ili Flandriji. Hans von Aachen i nizozemski Bartholomeus Spranger bili su vodeći slikari na carskim dvorovima u Beču i Pragu, a produktivna nizozemska Sadeler family gravera proširila se Njemačkom, među drugim okruzima.[9]

U katoličkim dijelovima južne Njemačke gotička tradicija drvoreza nastavila je cvjetati do kraja 18. vijeka, prilagodivši se promjenama u stilu kroz vijekove. Veit Stoss (preminuo 1533. godine), Tilman Riemenschneider (preminuo 1531. godine) i Peter Vischer the Elder (preminuo 1529. godine) bili su Dürerovi savremenici i njihove duge karijere obuhvatile su prelaz sa gotičkog u renesansni period, iako su njihovi ukrasi često ostajali gotički čak i nakon što su im kompozicije počele odražavati renesansne principe.[10]

Arhitektura

Heidelberg Castle
Juleum in Helmstedt (built 1592), an example of Weser Renaissance architecture

Renaissance Architecture in Germany was inspired first by German philosophers and artists such as Albrecht Dürer and Johannes Reuchlin who visited Italy. Important early examples of this period are especially the Landshut Residence, the Castle in Heidelberg, Johannisburg Palace in Aschaffenburg, Schloss Weilburg, the City Hall and Fugger Houses in Augsburg and St. Michael in Munich, the largest Renaissance church north of the Alps.

A particular form of Renaissance architecture in Germany is the Weser Renaissance, with prominent examples such as the City Hall of Bremen and the Juleum in Helmstedt.

In July 1567 the city council of Cologne approved a design in the Renaissance style by Wilhelm Vernukken for a two storied loggia for Cologne City Hall. St Michael in Munich is the largest Renaissance church north of the Alps. It was built by Duke William V of Bavaria between 1583 and 1597 as a spiritual center for the Counter Reformation and was inspired by the Church of il Gesù in Rome. The architect is unknown. Many examples of Brick Renaissance buildings can be found in Hanseatic old towns, such as Stralsund, Wismar, Lübeck, Lüneburg, Friedrichstadt and Stade. Notable German Renaissance architects include Friedrich Sustris, Benedikt Rejt, Abraham van den Blocke, Elias Holl and Hans Krumpper.

Utjecajni ljudi

Johannes Gutenberg (c. 1398–1468)

Rođen kao Johannes Gensfleisch zur Laden,[11] Johannes Gutenberg se naširoko smatra najutjecajnijom osobom u njemačkoj renesansi. Kao slobodni mislilac, humanista i izumitelj, Gutenberg je također odrastao u renesansi, ali je i snažno utjecao na nju. Njegov najpoznatiji izum je štamparska mašina iz 1440. godine. Gutenbergova mašina omogućila je humanistima, reformistima i ostalima da šire svoje ideje. Također je poznat i kao stvoritelj Gutenberg Bible, ključnog djela koje je označilo početak "Gutenbergove revolucije" i doba štampane knjige u zapadnom svijetu.

Johann Reuchlin (1455–1522)

Johann Reuchlin bio je svojedobno najvažniji aspekt podučavanja o svjetskoj kulturi u Njemačkoj. Bio je poznavalac i njemačkog i hebrejskog jezika. Poslije diplomiranja podučavao je u Baselu, te je smatran izuzetno inteligentnim. Ipak, nakon što je napustio Basel, morao je početi kopirati rukopise i naukovati unutar pojedinih područja prava. Međutim, najpoznatiji je po svom radu unutar istraživanja hebrejskog jezika. Za razliku od nekih drugih "mislilaca" svog vremena, Reuchlin se udubio u tu materiju i čak stvorio vodič za propovijedanje unutar hebrejske vjere. Ta knjiga, zvana De Arte Predicandi (1503), moguće je jedno od njegovih najpoznatijih djela iz tog perioda.

Albrecht Dürer (1471–1528)

Albrecht Dürer bio je u to doba, te je i ostao, najpoznatiji umjetnik njemačke renesanse. Bio je poznat širom Evrope, te veoma cijenjen u Italiji, gdje je njegov rad bio poznat uglavnom kroz njegovu štampu. Uspješno je integrirao složen sjevernjački stil sa renesansnom harmonijom i monunmentalnošću. Među njegovim najpoznatijim djelima su Melencolia I, Četiri jahača iz njegovog drvorezne serije Apokalipsa, te Vitez, Smrt i Vrag. Drugi značajni umjetnici bili su Lucas Cranach the Elder, Danube School i Little Masters.

Martin Luther (1483–1546)

Martin Luther[12] je bio protestantski reformator koji je kritizirao crkvene prakse poput prodavanja indulgencija, protiv kojih je pisao u svojih Devedeset pet teza 1517. godine. Luther je također preveo Bibliju na njemački jezik, učinivši kršćanske spise dostupnijima općoj populaciji i nadahnuvši standardizaciju njemačkog jezika.

Povezano

Reference

  1. ↑ Munich Residenz
  2. ↑ German economic growth, 1500–1850, Ulrich Pfister
  3. ↑ 3,0 3,1 Bartrum (2002)
  4. ↑ Snyder, Part III, Ch. XIX on Cranach, Luther etc.
  5. ↑ Snyder, Ch. XVII
  6. ↑ Wood, 9 – ovo je glavna tema čitave knjige
  7. ↑ Snyder, Ch. XVII, Bartrum, 1995
  8. ↑ Snyder, Ch. XX on the Holbeins, Bartrum (1995), 221–237 o Holbeinovim otiscima, 99–129 o Malim majstorima
  9. ↑ Trevor-Roper, Levey
  10. ↑ Snyder, 298–311
  11. ↑ Johann Gutenberg pri New Catholic Encyclopedia
  12. ↑ Plass, Ewald M. (1959). „Monasticism”. What Luther Says: An Anthology. 2. St. Louis: Concordia Publishing House. str. 964. 

Izvori

  • Bartrum, Giulia (1995); German Renaissance Prints, 1490–1550; British Museum Press, 1995, ISBN 0-7141-2604-7
  • Bartrum, Giulia (2002), Albrecht Dürer and his legacy: the graphic work of a Renaissance artist, British Museum Press, 2002, ISBN 978-0-7141-2633-3
  • Michael Levey, Painting at Court, Weidenfeld & Nicolson, London, 1971
  • Snyder, James; Northern Renaissance Art, 1985, Harry N. Abrams, ISBN 0-13-623596-4
  • Trevor-Roper, Hugh; Princes and Artists, Patronage and Ideology at Four Habsburg Courts 1517–1633, Thames & Hudson, London, 1976, ISBN 0-500-23232-6
  • Wood, Christopher S. Albrecht Altdorfer and the Origins of Landscape, 1993, Reaktion Books, London, ISBN 0-948462-46-9

Dalje čitanje

Vanjske poveznice

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Renesansa_u_Škotskoj&oldid=40906091