Prijeđi na sadržaj

Nota

Izvor: Wikipedija
Tonovi C-Dur lestvice zabeleženi notama u linijskom sistemu, i vuku najosnovnije značenje broja 6.
O ovom zvuku Play

Reč nota potiče iz latinskog jezika i znači znak. U muzici nota (fr. i engl. note)[1] je znak za beleženje tonova u linijski sistem.

Mesto note u linijskom sistemu pomoću notnog kluča određuje visinu tona i određuje joj ime.

Izgled note

[uredi | uredi kod]
Elementi note:
1. Glava
2. Vrat
3. Barjačić
  • Nota se sastoji od:
  1. okrugle ili ovalne notne glave koja se, zavisno od notne vrednosti, može zatamniti.
  2. uspravne crte, tzv. notnog vrata koji se, zavisno od vrednosti note i njenog mesta u linijskom sistemu, dodaje sa desne ili leve strane notne glave.
  3. barjačića na notnom vratu (ili više njih, zavisno od vrednosti note).
  • Notni vrat se piše:
  1. do note a1 sa desne strane notne glave - nagore,
  2. od note h1 pa naviše, sa leve strane notne glave - nadole.

Različite notne vrednosti

[uredi | uredi kod]

Oblik note ( itd.) određuje notnu vrednost, tj. trajanje tona.[2][3] Najduži ton po trajanju u današnjoj notaciji označava se znakom i zove se cela nota. Njenim deljenjem stvaramo manje notne vrednosti, što najbolje ilustruje sledeći primer:

Šematski prikaz:
1. Deljenje cele note.
2. Stvaranja manjih notnih vrednosti.
3. Međusobni odnos notnih vrednosti.

= cela nota = 1/1

= polovina note = 1/2

= četvrtina note = 1/4

= osmina note = 1/8

= šesnaestina note = 1/16

= tridesetdvojina note = 1/32

  • Postoje i manje notne vrednosti od tridesetdvojine note .

Grupisanje notnih vrednosti

[uredi | uredi kod]

Radi preglednosti i bržeg pisanja, više nota spajamo, tj. grupišemo tzv. crtom, rebrom ili gredom što ilustruju sledeći primeri:

   = ili        =
    ili   
   ili   
  • Postupak povezivanja grupe nota zajedničkim rebrima, umesto ispisivanja barjačića za svaku notu posebno, može se učiniti samo kod grupe nota koje su po vrednosti manje od četvrtine.

Čime se produžava notna vrednost

[uredi | uredi kod]

Svaka notna vrednost, pa i osminska[2][3], može da se produži:

  1. tačkom iza notne glave
  2. lukom koji spaja dve iste visine
  3. koronom iznad ili ispod note

Povišenje, sniženje i razrešenje note

[uredi | uredi kod]

Svaku notu možemo povisiti, sniziti ili razrešiti pomoću znakova koji se u teoriji muzike zovu predznaci ili akcidentali.

  • Povisilica (♯) je znak za povišenje note za polustepen .
  • Snizilica (♭) je znak za sniženje note za polustepen .
  • Razrešnica (♮) je znak koji poništava (razrešava) važnost prethodno napisane povisilice ili snizilice .

Povezano

[uredi | uredi kod]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina
  2. 2,0 2,1 R. Lazić - V. Peričić, Osnovi teorije muzike.
  3. 3,0 3,1 Radivoj Lazić Lazić, Škola za klarinet: Učim klarinet I.