Muavija I
| Muavija I | |
|---|---|
| Vladavina | 661 – 680 |
| Rođen/a | 602 |
| Umro/la | 6. maj (680. (dob: 77–78) |
| Prethodnik | Ali ibn Abi Talib |
| Nasljednik | Yazid I |
| Dinastija | Omejadi |
| Otac | Abu Sufyan ibn Harb |
| Majka | Hind bint Utbah |
Muavija I (arapski: معاوية ابن أبي سفيان Muʿāwiyah ibn ʾAbī Sufyān; Mu'avija ibn Ebu-Sufjan; 602 – 6. maj 680) bio je prvi kalif Omajadske dinastije. Nakon što su muslimani zauzeli Meku, Muavijina porodica se preobratila na islam. Muavija je postao pisar proroka Muhameda, a za vrijeme Abu Bakrovog i Umarovog kalifata se zajedno sa drugim muslimanima borio protiv Bizantinaca u Siriji.
Kada je Uthman ibn Affan, Muavijin rođak, postao trećim kalifom, Muaviju je postavio za guvernera Sirije. Međutim, kada je Alija, četvrti i posljednji rašidunski kalif, smijenio Muaviju sa tog mjesta, on je to odbio učiniti. Muavija je odbio poslušati Aliju, pri čemu su ga podržali Sirijci, među kojima je stakao popularnost.[1] Alija je pozvao na rat protiv Muavije, ali je većina političkih vođa u u Medini bila protiv toga, pa je Alija od toga ispočetka odustao. Na kraju je Alija ipak marširao na Damask te se sukobio sa Muavijinim pristašama u neodlučnoj bitci kod Siffina (657).
Nakon toga je Alijin sin Hasan ibn Ali potpisao primirje i povukao se u privatni život u Medini. Muavija je tako uspostavio Omajadski Kalifat, na čijem čelu su otada stajali nasljedni vladari,[2][3][4][5] i upravljali državom iz Damaska u Siriji umjesto Medine u Arabiji.
Muavija se smatra jednom od najomraženijih historijskih ličnosti među šijitima, prema čijem tumačenju se pobunio protiv Alije kao legitimnog nasljednika Muhameda i imenovanja svog sina Jezida kao nasljednika;[6][7][8][9][10][11][12][13] te bio odgovoran za smrt niza ashabija.
- ↑ Shahid Ashraf, Encyclopaedia of Holy Prophet and Companions, Anmol, 2004. (p.180)
- ↑ Marshall Cavendish, "World and Its Peoples: The Middle East, Western Asia, and Northern Africa", 2006. (p.186)
- ↑ John L. La Monte, The world of the Middle Ages: a reorientation of medieval history, Appleton-Century-Crofts, 1949. (p. 105)
- ↑ Bernard F. Reilly, The medieval Spain, Cambridge University Press, 1993. (p. 55)
- ↑ Grolier, Academic American encyclopedia, Volume 10, 1994 (p. 382)
- ↑ Mas'oodi, Vol 2: Page 47
- ↑ Tārikh - Abul Fidā Vol 1: Page 182
- ↑ Iqdul Farid - Ibn Abd Rabbāh Vol 2, Page 11
- ↑ Rawzatul Manazir - Ibne Shahnah Vol 2, Page 133
- ↑ Tārikhul Khamis, Husayn Dayarbakri Vol2, Page 238
- ↑ Akbarut Tiwal - Dinawari Pg 400
- ↑ Mawātilat Talibeyeen - Abul Faraj Isfahāni
- ↑ Isti'ab - Ibne Abdul Birr
