Marševi u Regiji Sambre-Meuse
|
Marševi u Regiji Sambre-Meuse | |
|---|---|
 Nematerijalna svjetska baština
| |
| |
 Belgija
| |
| Regija: | Evropa |
| Godina upisa: | 2012. |
| ID: | 00670 |
| Ugroženost: | - |
| Poveznica: | UNESCO |
Marševi u Regiji Sambre-Meuse su tradicijski marševi (parade) koje se održavaju u belgijskoj regiji Sambre-Meuse.[1] Oni su jedan od stupova kulturnog identiteta te regije smještene između rijeka Sambre i Meuse u Valoniji.[1]
Petnaest marševa koji se održavaju u mjestima; Gerpinnes (sv.Rok, sv. Rolenda), Mettet, Florennes, Fosses-la-Ville, Ham-sur-Heure-Nalinnes, Jumet, Laneffe, Morialmé, Cerfontaine (Silenrieux, Villers), Walcourt (sv. Fiakrius, sv.Trojstvo) i Thuin, uvršteni su 2012. na UNESCO-v Popis nematerijalne svjetske baštine u Evropi.[1]
Karakteristike[uredi - уреди | uredi kôd]
Održavaju se da se oda počast svecu kom je crkva posvećena. U tim procesijama učestvuju čitava sela i gradovi, a prate ih čete odjevene u vojničke uniforme. Čete najčešće imaju po desetak članova, ali u većim gradovima i po stotinjak.[1]
Svaka četa ima svoje zapovjednike koji organiziraju marš i osiguravaju red. djeca marširaju uz roditelje ili u Dječjoj gardi.[1] Tradicija se prenosi usmeno, najčešće u krugu porodice, ali i na sastancima na kojima se organizira marš. Brojne zanatlije bave se rekonstrukcijom inventara potrebnog za opremu četa, od uniformi, zastava do muzičkih instrumenata.[1]
Historija[uredi - уреди | uredi kôd]
Marševi Sambre-Meuse potječu od običnih srednjovjekovnih procesija, koje su se odvijale za Duhova, kad je trebalo odati počast i isplatiti prilog sizerenskoj opatiji o kojoj su zavisili lokalni svećenici.[2] Kako je u to vrijeme bilo puno razbojnika, procesiju su štitili vojnici-strijelci (serments). Oni su postali uzor iz kojih su se razvili današnji marševi.[2]
Uniforme koje su nosili, mjenjale su se kao i režimi, danas su najčešće imitacija vojničke uniforme prve belgijske vojske iz 1830. i građanske garde iz 1850. Običaj je gotovo nestao potkraj 18. vijeka, jer se pretvorio u zabavu i priliku da se ismijava kler, koji ih je zabranjivao.
Marševi su obnovljeni 1802. nakon konkordata između Napoleona i pape Pija VII, tad su dobili današnju formu.[2]
Izvori[uredi - уреди | uredi kôd]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „Les marches de l’Entre-Sambre-et-Meuse” (francuski). Unesco. https://ich.unesco.org/fr/RL/les-marches-de-lentre-sambre-et-meuse-00670. Pristupljeno 26.05.2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Historique des Marches Folkloriques” (francuske). Carnaval de Binche. https://www.amfesm.be/accueil.php. Pristupljeno 26.05.2022.
Vanjske veze[uredi - уреди | uredi kôd]
- Association Royale des Marches Folkloriques de L'Entre-Sambre-et-Meuse ((fr))
- Les marches de l’Entre-Sambre-et-Meuse ((fr))
| ||||||||||||||||||||
