Marševi u Regiji Sambre-Meuse
|
Marševi u Regiji Sambre-Meuse | |
|---|---|
 Nematerijalna svjetska baština
| |
| |
 Belgija
| |
| Regija: | Evropa |
| Godina upisa: | 2012. |
| ID: | 00670 |
| Ugroženost: | - |
| Poveznica: | UNESCO |
Marševi u Regiji Sambre-Meuse su tradicijski marševi (parade) koje se održavaju u belgijskoj regiji Sambre-Meuse.[1] Oni su jedan od stupova kulturnog identiteta te regije smještene između rijeka Sambre i Meuse u Valoniji.[1]
Petnaest marševa koji se održavaju u mjestima; Gerpinnes (sv.Rok, sv. Rolenda), Mettet, Florennes, Fosses-la-Ville, Ham-sur-Heure-Nalinnes, Jumet, Laneffe, Morialmé, Cerfontaine (Silenrieux, Villers), Walcourt (sv. Fiakrius, sv.Trojstvo) i Thuin, uvršteni su 2012. na UNESCO-v popis nematerijalne svjetske baštine u Evropi.[1]
Karakteristike[uredi | uredi kod]
Održavaju se da se oda počast svecu kom je crkva posvećena. U tim procesijama učestvuju čitava sela i gradovi, a prate ih čete odjevene u vojničke uniforme. Čete najčešće imaju po desetak članova, ali u većim gradovima i po stotinjak.[1]
Svaka četa ima svoje zapovjednike koji organiziraju marš i osiguravaju red. djeca marširaju uz roditelje ili u Dječjoj gardi.[1] Tradicija se prenosi usmeno, najčešće u krugu porodice, ali i na sastancima na kojima se organizira marš. Brojne zanatlije bave se rekonstrukcijom inventara potrebnog za opremu četa, od uniformi, zastava do muzičkih instrumenata.[1]
Historija[uredi | uredi kod]
Marševi Sambre-Meuse potječu od običnih srednjovjekovnih procesija, koje su se odvijale za Duhova, kad je trebalo odati počast i isplatiti prilog sizerenskoj opatiji o kojoj su zavisili lokalni svećenici.[2] Kako je u to vrijeme bilo puno razbojnika, procesiju su štitili vojnici-strijelci (serments). Oni su postali uzor iz kojih su se razvili današnji marševi.[2]
Uniforme koje su nosili, mjenjale su se kao i režimi, danas su najčešće imitacija vojničke uniforme prve belgijske vojske iz 1830. i građanske garde iz 1850. Običaj je gotovo nestao potkraj 18. vijeka, jer se pretvorio u zabavu i priliku da se ismijava kler, koji ih je zabranjivao.
Marševi su obnovljeni 1802. nakon konkordata između Napoleona i pape Pija VII, tad su dobili današnju formu.[2]
Izvori[uredi | uredi kod]
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Association Royale des Marches Folkloriques de L'Entre-Sambre-et-Meuse (fr)
- Les marches de l’Entre-Sambre-et-Meuse (fr)
 | Historijski centar Bruggea • Grand Place u Bruxellesu • Građevine Victora Horte u Bruxellesu • Palača Stoclet u Bruxellesu • Flandrijski Beginaži (naselja beginskog sestrinstva) • Muzej Plantin-Moretus u Antwerpenu • Neolitski rudnik kremena Spiennes • Ustave na centralnom valonskom kanalu • Katedrala Notre-Dame u Tournaiju • Zvonici u Francuskoj i Belgiji1)
|  | |
Belgijska nematerijalna svjetska baština
Karneval Binche • Marševi u Regiji Sambre-Meuse • Houtem Jaarmarkt, godišnji stočni sajam u općini Sint-Lievens-Houtem • Krakelingen i Tonnekensbrand, festival kruha i vatre na kraju zime u Geraardsbergenu • Godišnjaci iz Leuvena • Procesije divova i zmajeva u Belgiji i Francuskoj1) • Procesija svete krvi u Bruggeu • Sokolarstvo2) • Namursko nanadmetanje na štulama | |||
|
1) Zajednička svjetska baština Belgije i Francuske 2) Nematerijalna svjetska baština više zemalja [1] | |||