Castelfiorentino
Castelfiorentino
Comune di Castelfiorentino | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 43°36′N 10°58′E / 43.600°N 10.967°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Toskana |
| Metropolitanski grad | Firenca (FI) |
| Frazioni | Cambiano, Castelnuovo d'Elsa, Coiano, Dogana, Fontanella (djelomično), Granaiolo, Petrazzi |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Alessio Falorni |
| Površina | |
| - Ukupna | 66.56 km² |
| Visina | 50 m |
| Stanovništvo (30. nov. 2009) | |
| - Grad | 17.930[1] |
| - Gustoća | 360 km² |
| Poštanski broj | 50051 |
| Pozivni broj | 0571 |
| Službene stranice www.comune.castelfiorentino | |
| Karta | |
  Castelfiorentino | |
Castelfiorentino (prevedeno sa talijanskog Firentinski kaštel) je grad i općina od 17.930 stanovnika[1] u Toskani u centralnoj Italiji, udaljen oko 30 km jugozapadno od Firenze. Središte Castelfiorentina leži na omanjem brijegu u Valdelsi, plodnoj riječnoj dolini rijeke Else. Mali utvrđeni gradić bio je vijekovima važna predstraža velike i moćne Firence.
Historija[uredi | uredi kod]
Od 1149. se dotadašnja utvrda Castelvecchio (Stari kaštel) izgrađena na mjestu starijeg rimske utvrde Timignano na važnoj prometnici Via Francigena zove Castelfiorentino. Taj utvrđeni grad zatvara na brijegu župna crkva sv Hipolita (stara crkva San Biagio) i drugi niz zidina Borgo d'Elsa i Borgo Nuovo. Kaštel je imao pet ulaznih vratiju; Porta Fiorentina, Porta Pisana, Porta al Vento, Porta Senese i Porta di Borgo), ali samo dvije ceste koje su vodile na jedini trg (današnja Piazza del Popolo). Castelfiorentino je bio feud grofova Cadolingi a potom Alberti, ali je nakon toga postupno postao posjed biskupa iz Firence. U 12. vijek teško je trpio zbog stalnih sukoba između Papinske Države i Svetog Rimskom Carstva, gvelfa i gibelina te između Siene i Firence čija je bio važna predstraža. Zbog svega toga je Castelvecchio bio i sjedište podeste, te imao privilegiju da stavi crveni firentinski ljiljan na bijelu zastavu.
U Castelfiorentinu je 1260. potpisan mir nakon bitke kod Montapertija, između Firence i Siene. Grad je još nekoliko vijekova ostao poprište brojnih bitaka i vojničkih napada, sve dok ga nakon velike opsade 1521. nisu razorili španjolski vojnici. Ponovno ga je zauzeo firentinski kondotjer Francesco Ferrucci. Nakon pojave kuge i smrti Ferruccia, Firenca ipak morala predati trupama Karla V i prihvatiti povratak Medicija na vlast. To je pogodilo i Castelfiroentino, kao i cijelu dolinu Valdelsa, jer je nakon toga čitav kraj ostao u dubokoj izolaciji i stagnaciji. Zbog štednje i gubitka važnosti je ukinut podestat u Castelfiorentinu.
Nakon gubitka strateške važnosti, izgubio je i poziciju lokalnog upravnog sjedišta, te je postao podložan vikarijatu iz Certalda. Međutim, od 18. vijeka kada su na vlast u Toskani došli vladari iz habsburgško-lotarinške dinastije, opet postao regionalno administrativno sjedište. To je nastavio biti i nakon ujedinjenja Kraljevine Italije 1868. godine. Castelfiroentino je bio jedna od prvih talijanskih komuna u kojoj su socijalisti već 1902. osvojili lokalnu vlast. Castelfiroentino je od tog vremena čvrsto uporište talijanske ljevice, jer na lokalnim izborima i nakon Drugog svjetskog rata uvijek pobjeđuju talijanski komunisti, a od 1990e reformirani komunisti odnosno Stranka demokratske ljevice (PDS / DS).
Castelfiroentino je došao na naslovnice svjetskih novina 1998. kada su kod lokaliteta Poggio Maggiore pronađeni fosilni ostaci kita koji su tu živjeli prije više od tri milijuna godina, kad se tu prostiralo Tirensko more. Taj skelet je najpotpuniji fosilni nalaz kita koji je do sada pronađen u Evropi.[2]
Znamenitosti[uredi | uredi kod]
- Teatro del Popolo (Narodno kazalište) iz 19. vijeka na najvećem gradskom trgu Piazza Gramsci
- Crkva sv. Franje iz 13. vijeka, unutar crkvenog kompleksa nalazi se Svetište sv. Verdijane temeljno obnovljeno u 19. vijeku
- Crkva sv. Lovre i sv. Leonarda 13. – 14. vijek
- Pored Castelfiorentina u selu Castelnuova d'Else nalazi se Oratorij sv. Lovre i Barbare
Privreda[uredi | uredi kod]
Tokom 18. i 19. vijeka Castelfiorentino i njegova okolica bili su kraj gdje se proizvodilo; vino, žitarice, šećerna repa, duhan, ulje, goveda, ovce. Kraj je bio poznat po vuni i gipsu iz lokalnog kamenoloma. S početka 20. vijeka otpočele su s radom tvornica šećera i tvornica insekticida.
Danas u Castelfiorentinu dominiraju mala poduzeća koja se bave proizvodnjom odjeće, obuće, namještaja, građevinskog materijala i inženjeringom.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 Podatci talijanskog statističkog ureda – Istat od 30. novembar 2009
- ↑ Otkriće i iskapanje su obavili istraživači iz talijanskog Geopaleontološkog muzeja GAMPS, iz mjesta Scandiccija
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Službene stranice grada i općine Arhivirano 2010-07-29 na Wayback Machine-u
