Villefranche-de-Conflent
Villefranche-de-Conflent
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 42°35′N 2°22′E / 42.583°N 2.367°E | |
| Država |  Francuska
|
| Regija | Oksitanija |
| Departmani | Pyrénées-Orientales |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Huguette Teulière |
| Površina | |
| - Ukupna | 4.46 km²[1] |
| Visina | 357 metara[1] |
| Stanovništvo (2016.) | |
| - Grad | 214[1] |
| - Gustoća | 49 stan / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 66500 |
| Karta | |
  Villefranche-de-Conflent Pozicija Villefrancha u Francuskoj | |
Villefranche-de-Conflent (katalonski: Vilafranca de Conflent) je naselje od 214 stanovnika[1] u Regiji Oksitanija u departmanu Pyrénées-Orientales na jugu Francuske.
Villefranche-de-Conflent je poznat kao jedan od lokaliteta Vaubanove utvrde, koji je julu 2008. uvršten na UNESCO-vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi.[2] Radi se zapravo o tri fortifikacije, to su Bedemi Villefrancha, Utvrde Libéria na brdu iznad mjesta i utvrđene spilje Cova Bastera, koje je projektirao i podigao Vauban, ingeniozno koristeći zadane geografske karakteristike terena.[2]
Villefranche-de-Conflent leži u kanjonu rijeke Tet u Pirinejima, jugozapadno od Perpignana, nedaleko od španjolske granice.
Villefranche je iznikao za srednjeg vijeka, negdje oko 1088/1090. Guillem I od Cerdanyje preselio je tadašnju prijestolnicu Grofovije Conflent iz Corneill-de-Conflenta u Villefranche.[3]
Nakon sklapanja Pirinejskog mira Kraljevina Francuska je 1659 anektirala Conflent, pa je 1681. angažirala Vaubana da u pograničnom Villefranchu 1681. izgradi utvrde.[3]
Villefranche je sve do Francuske revolucije bio i provincijski administrativni centar, ali je tad prestao biti, jer je preseljen uPrades.[3]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Villefranche-de-Conflent: in Prades (Pyrénées-Orientales)” (engleski). City population. Pristupljeno 25 5. 2019.
- ↑ 2,0 2,1 „Du medieval a nos jours” (francuski). Villefranche-de-Conflent. Pristupljeno 25.5. 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 „el Conflent, Catalunya del Nord” (katalonski). Enciclopèdia Catalana. Pristupljeno 25.5. 2019.
