Sondrio
Sondrio
Città di Sondrio | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Koordinate: 46°10′N 9°52′E / 46.167°N 9.867°E | |||
| Država |  Italija
| ||
| Regija | Lombardija | ||
| Provincija | Sondrio | ||
| Vlast | |||
| - Gradonačelnik | Marco Scaramellini | ||
| Površina | |||
| - Ukupna | 20 km² | ||
| Visina | 306 m | ||
| Stanovništvo (2011) | |||
| - Grad | 21.642 | ||
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) | ||
| Poštanski broj | 23100 | ||
| Pozivni broj | 0342 | ||
| Službene stranice www.comune.sondrio | |||
| Karta | |||
  Sondrio | |||
Sondrio (latinski: Sundrium) je grad od 21.642 stanovnika[1] u Italiji, glavni grad Sondrijske provincije u Lombardiji.
Geografija[uredi | uredi kod]
Sondrio se prostire u gornjem toku rijeke Adde, pored ušća rijeke Mallero, u alpskom kraju Valtellina.[2] Udaljen je 129 km sjeveroistočno od regionalnog centra Milana.
Historija[uredi | uredi kod]
Sodrio je izrastao iz rimskog kastruma Sundrium. Za ranog srednjeg vijeka, nakon propasti Langobardskog Kraljevstva, Sodrio je podpao pod vlast Svetog Rimskog Carstva. Između 1310. i 1335. grad se upleo u borbe između Gvelfa i Gibelina iz obližnjeg Coma, te u sukob s Milanom koji je završio tako da je grad podpao pod vlast milanskih Viscontija. Između 16. vijek i 18. vijeka gradom vlada Siva liga iz susjednog švicarskog kantona Graubündena, sve do pobune iz 1620. kada se Valtellina otrgla od švicarske vlasti. Nakon Napoleonovog prodora na Apeninski poluotok, grad je u sastavu Cisalpinske Republike, a nakon njegova pada u sastavu Kraljevstva Lombardija-Venecija.
Znamenitosti[uredi | uredi kod]
Najveća znamenitost Sondrija je njegov stari zamak Castello Masegra[2] koji je danas pretvoren u historijski muzej.
Privreda i transport[uredi | uredi kod]
Sondrio je trgovački i poljoprivredni centar gornjeg toka rijeke Adde, kraja znanog kao Valtellina.[2] Poznat je po svom vinu Sassella i tkaninama od pamuka i svile.[2] Sondrio je zimski turistički centar iz kojeg vode žičare za poznata skijališta Bormio i Santa Caterina Valfurva. Preko Sondrija vode željeznički i cestovni putevi za Švicarsku (preko poznatih alpskih prijevoja Tirano i Passo del Bernina), te put za Južni Tirol preko prijevoja Passo dello Stelvio.[2]
