Vladimir Rolović – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje |
||
| Red 27: | Red 27: | ||
Bio je rukovodilac Politodjela [[Prva dalmatinska proleterska udarna brigada|Prve dalmatinske]] i [[Petnaesta majevička udarna brigada|Petnaeste majevičke brigade]] i [[Sedamnaesta istočnobosanska divizija NOVJ|Sedamnaeste istočnobosanske divizije]]. Na dužnost političkog komesara [[38. istočnobosanska divizija NOVJ|38. istočnobosanske divizije]] imenovan je [[1944]]. godine. |
Bio je rukovodilac Politodjela [[Prva dalmatinska proleterska udarna brigada|Prve dalmatinske]] i [[Petnaesta majevička udarna brigada|Petnaeste majevičke brigade]] i [[Sedamnaesta istočnobosanska divizija NOVJ|Sedamnaeste istočnobosanske divizije]]. Na dužnost političkog komesara [[38. istočnobosanska divizija NOVJ|38. istočnobosanske divizije]] imenovan je [[1944]]. godine. |
||
Posle završetka [[Drugi svjetski rat|Drugog svetskog rata]], [[1945]]. godine, upućen je na rad u [[Odeljenje za zaštitu naroda|Odeljenje za zaštitu naroda Jugoslavije]] (OZNA), gde je obavljao dužnosti načelnika Odeljenja i dao veliki doprinos u uništenju zaostalih [[Ustaše|ustaških]] i [[Četnici|četničkih]] grupa. Bio je član Vlade [[Socijalistička Republika Crna Gora|Narodne Republike Crne Gore]], pomoćnik saveznog ministra za inostrane poslove, član Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda, ambasador SFRJ u [[Norveška|Norveškoj]], [[Japan]]u i [[Švedska|Švedskoj]]. U više saziva je biran za narodnog poslanika [[Skupština Republike Crne Gore|Skupštine Crne Gore]] i bio je član [[Centralni komitet|Centralnog komiteta]] [[Savez komunista Crne Gore|Saveza komunista Crne Gore]]. Imao je čin rezervnog [[general-major]]a, a bio je i zapovjednik zloglasnog zatvora na Golom Otoku gdje su se mučenja političkih zatvorenika nastavila i pod njegovom komandom. |
Posle završetka [[Drugi svjetski rat|Drugog svetskog rata]], [[1945]]. godine, upućen je na rad u [[Odeljenje za zaštitu naroda|Odeljenje za zaštitu naroda Jugoslavije]] (OZNA), gde je obavljao dužnosti načelnika Odeljenja i dao veliki doprinos u uništenju zaostalih [[Ustaše|ustaških]] i [[Četnici|četničkih]] grupa. Bio je član Vlade [[Socijalistička Republika Crna Gora|Narodne Republike Crne Gore]], pomoćnik saveznog ministra za inostrane poslove, član Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda, ambasador SFRJ u [[Norveška|Norveškoj]], [[Japan]]u i [[Švedska|Švedskoj]]. U više saziva je biran za narodnog poslanika [[Skupština Republike Crne Gore|Skupštine Crne Gore]] i bio je član [[Centralni komitet|Centralnog komiteta]] [[Savez komunista Crne Gore|Saveza komunista Crne Gore]]. Imao je čin rezervnog [[general-major]]a, a bio je i zapovjednik zloglasnog zatvora na Golom Otoku gdje su se mučenja političkih zatvorenika nastavila i pod njegovom komandom.<ref>[http://www.partijarada.org/Arhiv/IB-JVD.pdf Slavko Ćuruvija: Ja, Vlado Dapčević]</ref> |
||
U [[Stockholm|Stokholmu]] je, na dužnosti [[ambasador]]a, [[7. 4.]] [[1971]]. godine, smrtno ranjen od grupe [[ustaška emigracija|hrvatskih ekstremista]] iz organizacije Hrvatski narodni odpor (HNO) koja je provalila u ambasadu SFRJ. [[15. 4.]] umro je od posledica ranjavanja. Počinitelji [[Miro Barešić]] i Anđelko Brajović su uhvaćeni i osuđeni u [[Švedska|Švedskoj]]. |
U [[Stockholm|Stokholmu]] je, na dužnosti [[ambasador]]a, [[7. 4.]] [[1971]]. godine, smrtno ranjen od grupe [[ustaška emigracija|hrvatskih ekstremista]] iz organizacije Hrvatski narodni odpor (HNO) koja je provalila u ambasadu SFRJ. [[15. 4.]] umro je od posledica ranjavanja. Počinitelji [[Miro Barešić]] i Anđelko Brajović su uhvaćeni i osuđeni u [[Švedska|Švedskoj]]. |
||
Verzija na datum 10 februar 2019 u 18:17
| Vladimir Rolović | |
|---|---|
| Rođenje | 21. 5. 1916. |
| Smrt | 15. 4. 1971. (dob: 54) |
Vladimir Rolović (Brčeli kraj Bara, 21. maja 1916. – Stockholm, 15. aprila 1971.), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društeno-politički radnik SFRJ i SR Crne Gore, ambasador, narodni heroj Jugoslavije i visoki oficir jugoslavenske tajne službe UDBA.
Biografija
Rođen je 21. 5. 1916. godine u selu Brčeli, kod Bara. Potiče iz siromašne seljačke porodice, detinjstvo je proveo u rodnom selu, gde je završio osnovnu školu. Posle je, u teškom uslovima, nastavio školovanju u barskoj, pećkoj i cetinjskoj gimnaziji. Posle završetka gimnazije, upisao se na Pravni fakultet Beogradskog univerziteta.
Još kao đak cetinjske gimnazije, opredelio se za radnički pokret, i vrlo aktivno učestvovao u svim akcijama omladine, u gimnaziji, zanatskom i sportskom društvu „Lovćen“. Godine 1935. postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a početkom 1936. i član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Do aprila 1941. godine obavljao je razne odgovorne partijske dužnosti. Najpre je radio u tehnici Mesnog komiteta KPJ za Beograd i Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, a potom je upućen na politički rad u Crnu Goru, gde je izvesno vreme rukovodio sreskim komitetom SKOJ-a, a zatim je postao sekretar Sreskog komiteta KPJ za Bar. Godine 1940. izabran je u Pokrajinski komitet KPJ za Crnu Goru. Zbog revolucionarnog rada, hapšen je 1935. na Cetinju i 1938. godine u Beogradu.
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u rodni kraj, gde se odmah aktivno uključio u pripreme za ustanak. Učesnik je Trinaestojulskog ustanka, kao jedan od vođa ustaničke grupe Crnogorskog primirja, koja je veću u prvim danim uništila sve karabinjerske stanice od Bara do Budve.
Decembra 1941. godine, kao borac Lovćenskog bataljona, učestvovao je u napadu na Pljevlja. Kada je formirana Prva proleterska udarna brigada, postavljen je na dužnost političkog komesara Prve čete Prvog (crnogorskog) bataljona. Učestvovao je u mnogim borbama na Okruglici, Žepi, Igmanu, Ulogu, u Župi, kod Kalinovika, na Sinjajevini. Posebno se istakao u napadima na Konjic i Livno, 1942. godine, kao i u borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive.
Bio je rukovodilac Politodjela Prve dalmatinske i Petnaeste majevičke brigade i Sedamnaeste istočnobosanske divizije. Na dužnost političkog komesara 38. istočnobosanske divizije imenovan je 1944. godine.
Posle završetka Drugog svetskog rata, 1945. godine, upućen je na rad u Odeljenje za zaštitu naroda Jugoslavije (OZNA), gde je obavljao dužnosti načelnika Odeljenja i dao veliki doprinos u uništenju zaostalih ustaških i četničkih grupa. Bio je član Vlade Narodne Republike Crne Gore, pomoćnik saveznog ministra za inostrane poslove, član Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda, ambasador SFRJ u Norveškoj, Japanu i Švedskoj. U više saziva je biran za narodnog poslanika Skupštine Crne Gore i bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Crne Gore. Imao je čin rezervnog general-majora, a bio je i zapovjednik zloglasnog zatvora na Golom Otoku gdje su se mučenja političkih zatvorenika nastavila i pod njegovom komandom.[1]
U Stokholmu je, na dužnosti ambasadora, 7. 4. 1971. godine, smrtno ranjen od grupe hrvatskih ekstremista iz organizacije Hrvatski narodni odpor (HNO) koja je provalila u ambasadu SFRJ. 15. 4. umro je od posledica ranjavanja. Počinitelji Miro Barešić i Anđelko Brajović su uhvaćeni i osuđeni u Švedskoj.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Predsednik SFRJ Josip Broz Tito, odlikovao ga je Ordenom narodnog heroja, dva dana posle ranjavanja, 9. 4. 1971. godine.
Izvori
Literatura
- Vojna enciklopedija (knjiga osma), Beograd 1974. godina.
- Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina.