Orio Mastropiero
| Orio Mastropiero | |
|---|---|
| |
| Grb Oria Mastropiera | |
| Mletački dužd | |
| Vladavina | 1187. - 1192. |
| Prethodnik | Sebastiano Ziani |
| Nasljednik | Enrico Dandolo |
| Rođenje | ? Venecija, Mletačka Republika |
| Smrt | 1192. Venecija, Mletačka Republika |
Orio Mastropiero (?, Venecija - 1192., Venecija), bio je 40. mletački dužd koji je vladao od juna 1187. do svoje abdikacije zbog starosti 1192. godine.[1]
Orio (latinski: Aureus) ostao je najpoznatiji po svom kaznenom normativu Promissio de malefitiis iz 1181. (njemu se inače pripisuje ali bez jasnih dokaza) i izdavanju srebrnih kovanica u dvije nominale zvanih aureola.[2]
Orio je rođen u jednoj od najbogatijih venecijanskih porodica između 11. i 13. vijeka, bio je dakle predisponiran za velike položaje. Nakon što je izabran za dužda Mastropiero se posvetio administrativnom sređivanju organa Mletačke Republike. Za njegove vladavine je prvi put zabilježeno postojanje Malog vijeća, koje je isprva bilo sastavljeno od šest članova, koji su trebali predstavljati šest venecijanskih Sestiera (kvartova).[3] Isto tako posvetio se organizaciji sudova, ali i smanjenju političkog uticaja samih mletački duždeva.[3]
Za njegovog mandata hrvatsko-ugarski kralj Bela III. uspio mu je preoteti Zadar i Dalmaciju.
Ostario i umoran od dužnosti abdicirao je 1192. i povukao se u samostan Santa Croce (srušen 1810.), gdje je ubrzo umro.[3]
| Prethodnik: Sebastiano Ziani |
 Mletački dužd (1187. - 1192.) |
Nasljednik: Enrico Dandolo |
- ↑ „Doges of Venice” (engleski). Tacitus. Pristupljeno 06. 12. 2013.
- ↑ „Malipièro (più raram. Maripièro)” (talijanski). Treccani. Pristupljeno 06. 12. 2013.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 „Mastropiero, Orio” (talijanski). Treccani. Pristupljeno 06. 12. 2013.
