Maurizio Galbaio
Maurizio Galbaio (latinski: Mauricius Galba;? - 787) bio je, po tradiciji sedmi, a po historijskim zapisima peti, dužd Venecije koji je vladao od 764. do svoje smrti. Smatra se prvim velikim duždem, čija je 22-godišnja omogućila Veneciji da postepeno stekne nezavisnost.
Duždem je postao u vrijeme kada su se u Veneciji svake godine birala po dva tribuna u svrhu ograničavanja moći dužda. Njegov prethodnik je bio član pro-langobardske frakcije venecijanskog vodtsva, dok je Maurizio dolazio iz Heraclee, koja je tradicionalno bila pro-bizantski orijentirana. Njegova porodica je tvrdila da potiče od rimskog cara Galbe. Kao dužd se suprotstavljao i pro-langobardskoj i pro-franačkoj frakciji, ali i republikanskoj frakciji koja je inzistirala da Venecija postane nezavisni grad-država. Zbog vjernosti Bizantu je primio titule magister militum i hypatos od cara Lava IV.[1]
U vrijeme njegove vladavine je Venecija došla u sukob sa langobardskim kraljem Deziderijem, najvećim dijelom zato što je venecijanski kler podržavao Franke. Deziderije je u tom sukobu poharao venecijanske posjede u Istri te zarobio Mauriziovog sina Giovannija. Maurizio ga je oslobodio koristeći diplomatske usluge pape i pritisak franačkog kralja Karla Velikog. Nakon toga se trudio svog sina učiniti nasljednikom, što mu je na kraju i uspjelo.
Za vrijeme Maurizia se Venecija proširila na otoke Rialto. Na otočiću Olivolo (dans sCastello) je dao posvetiti crkve sv. Sergija i Baha, kao i crkvu Sv. Petra.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Norwich, John Julius. A History of Venice. Alfred A. Knopf: New York, 1982.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ „Raixe Venete, el jornale dei Veneti - RaixeVenete.net, el sito Veneto - in lingua veneta (dialetto veneto)”. Arhivirano iz originala na datum 2012-06-30. Pristupljeno 2011-11-23.
| Političke funkcije | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Domenico Monegario |
Dužd Venecije 764–787 |
Slijedi: Giovanni Galbaio |
