Luís I od Portugala
| Luís I | |
|---|---|
| |
| Luísov foto portret | |
| Portugalski kralj | |
| Vladavina | 1861. - 1889. |
| Krunidba | 22. decembar 1861. |
| Prethodnik | Pedro V |
| Nasljednik | Carlos I |
| Supruga | Maria Pia od Savoje |
| Djeca | Carlos I |
| Dinastija | Bragança |
| Otac | Fernando II |
| Majka | Maria II |
| Rođenje | 31. oktobar 1838. Lisabon, Portugal |
| Smrt | 19. oktobar 1889. Cascais, Portugal |
| Vjera | Katolik |
Luís I(Lisabon, 31. oktobar 1838.- Cascais, 19. oktobar 1889.) bio je portugalski kralj koji je vladao od 1861. do 1889.[1]
Za razliku od njegovih predhodnika iz prve polovice 19. vijeka, njegov je mandat protekao bez nekih velikih trzavica, dovršena je željeznička mreža, provedene su i političke i ekonomske reforme i zemlja je modernizirana u brojnim aspektima.[1] Ipak nedovoljno brzo da bi sljedila razvijenije države Zapadne Evrope.
Pored svega ostao je upamćen i kao prevodilac Shakespearovih djela na portugalski.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Luís je bio mlađi sin kraljice Marije II i njezina supruga Fernanda II. Luj je naslijedio tron nakon iznenadne smrti 1861.svog talentiranijeg starijeg brata Pedra V. Već iduće 1862. se oženio sa Mariom Piom kćerkom talijanskog kralja Vittoria Emanuela II.[1]
Na samom početku suočio se sa financijskom krizom. Zatim se 1868. uz pomoć francuskog cara Napoleona III upleo u španjolsku nasljednu krizu kao pretendent na španjolski tron.[1]
Na unutrašnjem planu je nevoljko pristao da premijer bude ostarjeli maršal i vojvoda Saldanha, koji je nasreću ubrzo bio primoran dati ostavku. Nakon tog su se redale vlade Regeneratora (konzervativaca i Progresista (liberala). Luís je ipak bio skloniji Regeneratorima premijera Fontes Pereira de Mela, koji su na račun budžetskog deficita željeli ekonomski unaprijediti zemlju. Zbog tog su ga Progresisti optužili da se slizao sa Regeneratorima, pa je među njima ojačala struja republikanista, protivnika monarhije.[1]
Što se tiče vanjske politike Luís se pokorio britanskim zahtjevima za teritorijalnim ustupcima kod Mozambika i Indije, potpisao ugovore i izbjegao konflikte.[1]
Naslijedio ga je sin Carlos I.
